I really lived my dream!

Mijn allerlaatste verhaaltje alweer! Wow wat zijn die 6 maanden voorbij gevlogen! Wat een tijd heb ik achter de rug! Zoveel gezien, meegemaakt, gedaan en zoveel plaatsen bezocht.

Ik heb echt de mooiste dingen van mijn leven gedaan! Zo ongeveer de rotste week ooit gehad toen Pip was weggelopen. Ontzettend met Merel gelachen. Heerlijk genoten met Mark. Nieuwe vriendschappen gemaakt. Oude vriendschappen weer nieuw leven ingeblazen. Geslapen tussen de olifanten-kakkerlakken en bedbugs. Allerlei culturen ontmoet. 19 vliegtuigen van binnen gezien. Veel trappen moeten beklimmen. Prachtige natuur gezien. Ellendelange wandelingen met de geweldigste uitzichten. Dronken geworden in elk continent. 6 maanden niet één keer alleen geslapen. Overal spullen verloren. Gezwommen met schilpadden, een manta, dolfijnen, haaien en door super mooi koraal! 100 noodle maaltijden gehad. Gereisd met een vliegtuig, auto, taxi, zeilboot, bus, trein, fiets, tuktuk, ferry, camper, brommer, motor, jeep, kano, speedboot, kabelbaan, helikopter en weet ik veel wat nog meer! Bergen beklommen. Van een duin afgerend. Door New York gefietst. Heimwee gehad. In meerdere paradijzen geweest. Wildlife van heel dichtbij mogen zien. Een gletsjer getrotseerd.. Verschillende wereldwonderen afgestreept….

Echt.. wat een ervaring is dit geweest! Teveel om op te noemen!

Mark en ik hebben nu samen 5 weken gereisd en moesten helaas apart terug naar Nederland vliegen. In mijn vorige verhaal sloot ik af met dat we lekker gingen zeilen. 3 dagen zijn we met een groep van totaal 10 mensen de Whitsunday eilanden gaan verkennen. Zoals ik hierboven al zeg, meerdere paradijzen gezien. Daar valt White haven beach zeker onder! Parelwit zand, helder lichtblauw water, groene natuur. Wauw! De eerste nacht in de boot was een klein beetje een hel.. Piero en Ronny meenden namelijk dat ze al dat mooie groen moesten omzagen en klonken samen als 100 kettingzagen. Dan helpen zelfs de oordoppen niet meer…

Maar het wakker worden maakt veel goed. Zonnetje, boterhammetje, wat fruit en een walvis in de verte. Wauw. Daar reis ik voor! Wat een geniet momentje weer!

Er stond geen zuchtje wind en dan gaat een zeilboot niet zo heeel hard.. Zeg maar bijna achteruit. Al meende de skipper dat het heel hard ging. Als je ook maar 1 seconde in zijn zicht stond, kreeg je het meteen te horen. Owee als ie ergens tegen aan zou varen met die snelheid… Overigens wel een voordeel dat we zo langzaam gingen. De tweede dag zagen we namelijk in de verte een bultrug walvis met een jong. En aangezien wij zo goed als stil stonden, kwamen ze echt heel dichtbij! Zo’n 3 meter van de boot af. We konden nu echt goed zien hoe groot ze zijn! De boot was 15 meter in lengte en de walvis scheelde niet heel veel met de boot! En het kleintje wilde even pronken hoe goed hij al kon springen en heeft dat zo’n 10 keer laten zien! Genieten zeg!

We hebben een aantal keer gesnorkeld en Mark gedoken. Great Barrier Reef – Check! Ik vind het echt wel heel mooi, maar ik had er wel meer van verwacht. Meer kleur. De vissen zijn wel echt heel gaaf! Een hele grote (1,5 meter) Mick Jagger vis komt nieuwsgierig naar ons kijken! De derde dag gaan we naar een plek waar je wel eens schildpadden kunt zien. De rest van de groep gaat een wandeling maken, maar Mark en ik duiken meteen het water in. Na goed zoeken, waarbij we het alweer bijna opgaven, zie ik dan eindelijk een schildpad! Mark zijn eerste schildpad! En deze had jeuk, want hij bleef maar met zijn vin?poot? aan zijn neus krabben. Erg grappig! Hij was ook heel nieuwsgierig en vond het geen probleem als Mark dichtbij hem naar beneden dook. Weer een mooi snorkelmomentje samen!

Na de whitsundays gaan we in een bar pronken met onze poepiebruine armen en benen. We sluiten deze lekkere dagen af met de groep en wat biertjes! Erg gezellig!

De dag erna gaan Mark en ik naar Bloomsbury. Daar woont Barefoot Bushman Rob. Een echte reallife crocodile dundee die de hele dag op blote voeten loopt. Rob laat ons echt over van alles nadenken en vindt dat je niet zomaar alles moet aannemen van alle ‘experts’.. Voorbeeldje: Een bepaalde mot is volgens een expert zo goed als uitgestorven. Maar zegt Rob: Heeft hij in één dag 100.000 bomen van boven naar beneden helemaal onderzocht en weet hij zeker dat die mot niet achter hem door is gevlogen?? Hmmm.. En volgens experts stijgt de zee elk jaar 2 tot 4 centimeter. Rob is 65 jaar, dus zou de zee al zeker de helft van zijn lengte gestegen moeten zijn. Allemaal van die dingen. Ik vind het best leuk om zo uitgedaagd te worden in hoe je naar de wereld kijkt. Als ie na 2 uur nog steeds met voorbeelden komt is de lol er overigens wel een beetje vanaf.

Gelukkig worden we snel afgeleid met alle leuke diertjes die Rob heeft. Slangen, hagedissen, possums, een baby wallaby, een koala en een prehistorisch raar dier waarvan ik de naam alweer ben vergeten. En natuurlijk de krokodillen van zon 5 meter of groter, waar Rob doodleuk op gaat zitten en zijn hand bij in het water steekt. Het begin van de dag was wat te veel informatie, maar dat heeft hij ruimschoots goedgemaakt! Erg gaaf!

We rijden daarna door naar Townsville. Want vanuit Townsville kun je Magnetic Island bezoeken en daar is de grootste concentratie koala’s van heel Australië. En mijn missie is om er tenminste één in het wild te zien! Met de ferry gaan we naar het eiland en huren daar een brommertje. En ik mag als eerste rijden, omdat ik het al ooit eens heb gedaan. Hah… in Sumatra vond ik het nog doodeng en nu cruise ik lekker met Mark rond! We zien bij een stel rotsen een hele hoop rock wallaby’s. Maar nergens die stomme koala’s! Ik kan Australië niet verlaten zonder een koala in het wild te hebben gezien. We gaan een wandeling maken, waar koala’s eigenlijk altijd worden gespot. Lopen we daar met 32 graden, berg op, helemaal tot de top, turend in de bomen. Geen koala. Wel een hoop zweet! Maarrrr op de terugweg, zie ik dan toch eindelijk een koala! Net toen ik eigenlijk niet meer aan het zoeken was haha. Nu nog de perfecte foto weten te krijgen. Want dat beest weet zich natuurlijk in een hoek te wringen waarbij ik geen gezichtje zie, de zon als tegenlicht heb en een hoop bladeren. Dus ik een rots op klimmen, waarbij een halve boom bijna sneuvelt. Mark allemaal takjes in zijn ogen krijgt. De koala werd daar wel wakker van en ja hoor! Hij kijkt me recht aan en KNIP! FOTO! Mission accomplished! Nu kunnen we dan toch lekker genieten van een ijsje, bakken op het strand en een biertje op het terras.

Vanuit Townsville rijden we door naar onze laatste bestemming. Cairns! Nog maar één nachtje in die stomme harde bus! Mijn heupen willen niet meer! We genieten van weer een ‘heerlijke’ noodle maaltijd en een biertje in onze bus. Ik kan niet wachten om hem weg te brengen. We moeten de bus schoon inleveren. Maar we willen geen geld besteden aan de wasserette. Dus met een afwasborstel, een gejat sponsje uit de keuken en een jerrycan met water pakken wij dit klusje wel even aan! Bus weg! Daaaag spookje! We zullen je niet missen! En op naar de lagoon. Een lekker zwembad aan de kust.

En daar komen we Laura tegen! Een van de meiden van de cruise naar Whitsundays. Ze vraagt of wij die avond een biertje mee willen doen. Gezellig! Al maken we het niet te laat, want de ochtend erop is het vroeg dag. We gaan met de boot naar het great barrier reef en hopen nu op een betere ervaring. Vooral het duiken van Mark was de vorige keer wat tegengevallen. Nu gaan we met een professionele duikboot. Dat is meteen te merken aan al het materiaal. Ik ga lekker snorkelen, terwijl Mark gaat duiken. En ik vind het nu al zoooveel mooier! Het koraal is veel mooier, de vissen kleuriger en diverser. Jap! Genieten! Ook het duiken van Mark was erg goed bevallen! Hij heeft zelfs een haai gezien, dat komt ie me helemaal blij vertellen in het water! FIJN! Na Mark zijn tweede duik, gaan we samen nog even snorkelen, zien we een schildpad EN weet Mark nóg een haai tevoorschijn te toveren! Helemaal happy! (dit zijn kleinere, ongevaarlijke haaien trouwens haha, anders zou ik iets anders reageren!)

Voldaan van onze heerlijke trip gaan we naar ons heeerlijke zachte bed! Wat een genot na dat harde matras! Al moeten we de dag erna weer vroeg op, want we hebben weer een excursie. De allerlaatste excursie van mijn reis!

We gaan naar Port Douglas, Cape Tribulation en het Daintree rainforrest. Daar gaan we ziplinen. Met een kabelbaan door de jungle surfen. Erg leuk! Na een krokodillen safari (waarbij we wel één klein krokodilletje zagen) hebben we weer erg veel gezien en gaan we weer terug naar Cairns.

De volgende ochtend lekker uitslapen, even naar de botanische tuinen geweest, maar vooral niet teveel gedaan. Onze laatste avond sluiten we af in een restaurant waar ze krokodil en kangoeroe serveren. Dat moet je hier toch hebben geprobeerd! Jamm.

En dan alweer onze laatste nachtje! 5 weken samen geweest en nu weer afkicken! Op naar het vliegveld. Mark heeft niet dezelfde vlucht, vandaar dat ik nu hier alleen in China zit. Toch wel zenuwachtig hoor! Wat gaat de toekomst brengen?! Ik heb afgelopen 6 maanden alleen maar vakantie gehad. Nu komt het echte leven weer… Volwassen worden.. Een baan zoeken.. Gym opleiding volgen.. Werken…en weet ik wat nog meer allemaal! Ik kreeg vaak de reactie of ik het niet eng vond om te reizen? Hmmm dit vind ik pas eng! Geen student meer! Geen backpacker meer! Maar ik ben er ook wel weer aan toe. Voor nu dan… Ik heb mijn volgende plannen alweer gemaakt. Barcelona, Canada, Peru, Mozambique, Europa tripje, Cambodja…

Na 30 uur reizen, twee keer overstappen kom ik dan eindelijk aan in Amsterdam!! EINDELIJK THUIS! Bianca stuurde dat ze Pip niet mee hadden genomen. Hmmmm jammer! Ik kom door de deur, staan daar Mam, Bianca en Jill met een groot spanbord! WELKOM THUIS LISAN! En wat is het toch fijn om hun weer te zien!!! Ennnnn!!! PIP IS ER OOK BIJ!! Whaaaah wat was dat hondje blij!!!! HELEMAAL GEK! EN IK OOK!! Zoooo fijn om Pipje weer te knuffelen! Daarna Zoey en Tygo van school halen. Lekker samen eten en kadootjes uitdelen. Fijn om weer thuis te zijn!

En nu ben ik weer thuis. Weer een eerste nacht in mijn eigen bedje gehad. Het leven gaat weer verder. Maar ik blijf gewoon dromen over mijn reis en over volgende mooie avonturen die ik ga beleven. Gewoon verder dromen. Ik heb echt mijn droom waargemaakt, dus waarom er niet mee verder gaan! Dit was het dan! 6 maanden de wereld rondgereisd!

I LIVED MY DREAM!

Everything tries to kill you in Australia..???

Touren door Australië: in ons hippie busje met twee groene spookjes op de zijkant, zonnetje in het vooruitzicht, cd van Muse op, kangaroe’s hoppend langs de weg (soms dan.. we zien eigenlijk vooral dode skippy’s half op de weg liggen), Mark die vloekt omdat iemand remt of omdat hij bijna een hele mooie vogel plat rijdt, ik de meeste tijd knikkebollend koala’s probeer te zien. Zo hebben wij vooral de afgelopen tijd doorgebracht. Van Sydney naar Cairns , zo’n 3000 km.

Ons Australische avontuur begon in Sydney. Wat een leuke stad! We hebben de afgelopen twee nachten in een poep chique hotel onze laatste nachtjes in Nieuw Zeeland gespendeerd. Maar in Sydney gaan we weer een beetje op de kosten letten. In een crappy hostel, waar de veren nog net niet door het hoeslaken doorheen steken, waar de gang naar een wietplantage ruikt en de haren in de douche nog net niet het putje vestoppen…

Maar verder is Sydney echt een wereldstad! De eerste blik op the operahouse! Yep! We zijn echt in Australië! Papegaaien, meeuwen, een soort witte met lange zwarte snavel dinosaurus vogels proberen overal eten te pikken! Leuke eettentjes, barretjes! We hebben het meteen naar onze zin hier! De eerste avond hebben we afgesproken met Ine, Dave, Bjorn en Merel en gaan we lekker ergens eten. Echte Australische schnitzel! In het hostel van Ine sluit Bryan ook nog aan! Weer gezellig met die groep! Al zijn Mark en ik wel een beetje degelijk en gaan wij niet mee op stap…. Slecht he!

De volgende dag gaan we wat rondlopen om Sydney verder te verkennen. Via de botanische tuin naar haven en the operahouse. Allemaal heel mooi! Het lijkt ook echt best wel zoals in de film. Alleen heb ik de tandarts praktijk van Nemo nog steeds niet gevonden… Wel een hele hoop meeuwen. MINE?

We konden in NZ geen whalewatch doen, maar hier wel!! Jaaah blij als een puppy, kijk ik Mark aan! DOEN DOEN DOEN???? Hup die boot op en walvissen spotten! We moeten uitkijken naar het blazen van de walvis. Als het goed is zie je omhoogspuitend water dat met een hele hoge kracht naar boven wordt gespoten door de walvis. We kijken, kijken en kijken.. Na een heeeele lange tijd zien we dan in de verte een walvis! WHAAHHH helemaal opgewonden! Een echte bultrug daar in de verte! We moeten nu even afwachten hoe vaak de walvis naar boven komt. En we wachten… En we wachten…. En wachten… Na zo’n half uur wachten komt de kapitein tot de conclusie dat deze walvis een beetje verlegen is… Ik probeer nog walvis te praten, zelfs met een accent.. precies zoals Dori, maar het wil niet baten. Geen walvissen meer… Gelukkig mogen we de volgende dag wel terugkomen om het nog een keer te proberen. Duimen dan maar!

‘s Avonds gaan we lekker uiteten en willen we the operahouse in het donker zien. Romantisch wandelen we door het park als het kei hard begint te regenen! En dan ook echt KEI hard! Na 10 minuten te hebben geschuild onder een boom, wat niet echt helpt geven we het maar op. En natuurlijk na 5 minuten is het droog, maar zijn wij alweer bijna in het hostel…

Poging twee walvissen: Dezelfde tour, dezelfde grappen, ik wist alle antwoorden op de vragen, we lachten al voordat de meneer de grappen had gemaakt.. haha… flauw! Eventjes rondvaren.. negatieve Mark die de hoop alweer opgegeven heeft en BAMMM WALVISSSS!! TWEE!! En blijkbaar zijn er nog meer! Kijk goed rond zegt de kapitein. Natuurlijk doe ik dat en kijk ik naar links, goed zoekend, terwijl iedereen naar rechts kijkt en er een ENORME walvis recht voor de boot een sprong maakt! Ik zag nog net de plons! Booeee! Mark stond er gelukkig recht met zijn neus bovenop! Echt heeeeeel gaaf zegt ie!! Wauw wat zijn ze groot.. En ik ben maar een klein beetje jaloers! Maar geluk voor mij zijn de walvissen erg actief! Slaan met de vinnen, een staart te lucht in, een stuk verder zwemmen nog 2 walvissen, waarvan er eentje met zijn kop omhoog komt. Genieten! En jaaa hoor weer springt er een omhoog en ik heb het alweer zo goed als gemist! Derde keer is scheepsrecht dan maar??? We moeten helaas weer gaan.. zou ik het dan echt niet zien?? Ik probeer nog even zachtjes walvis te praten (Mark kijkt me anders zo boos aan) en net op het moment dat ik aan het filmen ben, besluit de walvis naar mij te luisteren en maakt nog een mooie jump!!! SUUUUPER VET! Wat zijn die beesten toch groot!

We nemen na deze gave tour de bus naar Bondi beach! Ja van tv!! Ik plas bijna in mijn broek van opwinding! Misschien herken ik wel een van de life guards!!!! We hebben daar ook afgespoken met Merel en Bjorn. Nu is het echt de aller laatste keer dat ik Mereltje voorlopig zie! Okee het strand viel een klein beetje tegen.. zand en zee, eigenlijk zoals elk strand haha… en ik zag nergens Harry of die anderen waarvan ik de naam niet meer weet...

Maar dan is het toch echt tijd om ons busje op te halen! We krijgen een verschrikkelijke lelijke paarse bus met dooie vissen..hmmm. Op naar onze eeste stop! Woehoe we hebben er zin in!! Alleen ons busje niet… Midden op een super druk kruispunt, wij staan natuurlijk op een driebaansweg in het midden besluit onze dooie vissen bus om niet meer verder te rijden. Top dit! Een half uur op weg en nu al panne! Gelukkig heb ik een vriendje die heeel duidelijk kan zijn naar anderen en hebben we een uur later een spik splinter nieuw spookjes busje!

We rijden naar One Mile beach. We zitten op een hele mooie camping midden tussen de bossen. We gaan lekker naar het strand. Helemaal alleen op het strand een beetje met de voetjes in het zand. Als we terugkomen is het al donker en zien we daar onze allereerste echte wilde kangaroe midden op de camping!!!! Met “everything wants to kill you in Australia” in ons hoofd houden we afstand en kijken we naar dit leuke diertje. Als hij ons even later achterna rent vinden we dit dan toch wel even spannend en gil ik het uit! Beetje jammer dat we een half uur daarna erachter komen dat deze kangaroe Josie heet en hier is opgegroeid… Maar achhh het is toch een soort van semi wilde, ik keur het goed!

We vertrekken richting Byron bay. Super leuk hoor ik van iedereen. Maar Mark en ik voelen ons hier niet helemaal thuis. We kamperen bij een hostel met wel een heeeeel erg hippie achtige uitstraling. Allemaal kleine oogjes, grote pupillen, dreadlocks , streepjesbroeken en alles is ‘groovy’. Mark en ik voelen ons hier een beetje minder groovy. We doen wat drankjes in de barretjes en vermaken ons alsnog heel goed met mensen kijken. Ik heb al verschillende onderzoeken gedaan deze reis en Mark sluit zich daar goed bij aan. Mark test al het bier. Het bier is namelijk nogal een beetje licht van smaak, dus is hij hard op zoek naar het lekkerste biertje van Australië. En ik doe vrolijk mee!

We laten de hippies voor wat ze zijn en gaan met ons hippie busje richting Burleigh heads. Een surf plaatsje. Lekker een dagje strand en we zijn naar een dierentuintje gegaan. Daar hebben het enige echte vogelbekdier gezien! Wat een grappig beestje, klopt totaal niet! Ook zien we daar dan toch echte koala’s, maar ik wil ze nog steeds in het wild zien. Dit telt niet!!

Tijd voor wat actie! We gaan een lekkere wandeling maken in het regenwoud. We rijden een uur omhoog de berg op voor het beste uitzicht van Springbook nationaal park. Helaas was het weer het er minder mee eens en hadden we kei dichte mist! Na slingeren aan de lianen, klimmen over rotsen, rennen onder een kletterende waterval en nekkrampend naar boven kijken voor koala’s (die we nog steeds niet hebben gezien!!!) komen we weer bij het uitkijkpunt en kunnen we nu daadwerkelijk het mooie uitzicht zien!

Na weer lekker een paar uurtjes touren komen we aan in Noosa. Lekker weer wat drankjes doen samen en dit vinden we wel echt een leuk plaatsje. Je hebt ook hier weer een nationaal park en ik heb gelezen en gehoord van de veeeele koala’s die hier gespot worden! EINDELIJK! Vol goede moed ruilen we de slippertjes om voor wandelschoenen en maar naar boven staren! Na 15 nesten die doen alsof ze koala’s zijn heb ik de hoop maar weer opgegeven. Ook bij het dolfijnen punt zien we geen dolfijnen en de schildpadden bij het schildpaddenpunt blijven verstopt! Maar ik heb wel een slang gezien! Eentje die vast super dodelijk is, want alles in Australië wil je dood hebben!

We hebben een trip naar Fraser Island gepland en vertrekken vanuit Hervey Bay. Ontzettend vroeg in de morgen vertrekken we met een hele groep in roze jeeps. Wij delen de jeep met 4 Fransen. Massimo waagt als eerste om te rijden door het losse zand en kronkelige paadjes van Fraser. En natuurlijk zit ik weer eens achterin waar ik letterlijk alle kanten op ga! Na een tijdje zit ik bijna onder de tassen verstopt! Fraser Island is het enige eiland in de wereld dat helemaal uit zand bestaat, maar wel een regenwoud heeft. Daarom best speciaal dat we dit kunnen zien! We stoppen bij lake Mackenzie. Een suuuuper mooi helder blauw meer met een wit strand. Heb een paradijs in je hoofd en zo zag het eruit! Genieten! We vertrekken weer hobbelend over alle bulten naar ons slaapadresje van die avond.

Ik kijk hier helemaal naar uit, eindelijk weer een matras. Ons busje is echt heel fijn, maar ohhhhhh wat een hard matras. Ik ben echt een zeikerd met slapen, al is het al heeeel wat minder geworden tijdens mijn reis,maar dit matras is echt te hard!!! Of eigenlijk te zacht, waardoor we op de planken liggen. Ik heb ondertussen al een fleece dekentjs en mijn slaapzak eronder gelegd en ik zeur nog steeds! Gelukkig kan Mark daar wel tegen en geeft ie me extra veel massages! Maarja.. dit bewijst mijn punt dat alles in Australië je dood wil hebben.. zelfs dit matras!

Die avond doen we heel wat drankjes met de groep en is het een gezellige avond. De vroege ochtend erna gaan we weer snel de jeep in en crossen we over het strand naar allerlei mooie dingen van Fraser. Vanaf de kust kun je walvissen zien! Ze zijn echt super dichtbij, heel gaaf!! Walvissen zijn zoooo cool!

Na een hele dag vol Fraser komen we weer terug in Hervey bay, waar ons busje vrolijk tonguitstekend op ons wacht. Die ochtend worden we echt het busje uit gezweet! De temperatuur neemt hier goed toe, dat merken we wel! Ochtendduik in het zwembad en door richting Airlie beach!

Door naar weer andere mooie dingen met het lieve vriendje! Wij genieten ondertussen volop! Het is super fijn samen! Lekker touren en ons ‘groovy’ voelen haha! Komende dagen spenderen wij heerlijk op een zeilboot in het paradijs! Mark gaat lekker duiken, ik snorkelen, zwemmen tussen de schildpadden…GENIETEN op en top!!

Verliefd, verloofd en ....???!!

Zo alweer op naar mijn laatste land! Australië! Ik heb net een weer heel emotioneel afscheid gehad van mark.. Zie hem nu toch weer 4 uur niet! Hij heeft een andere vlucht. Wel even tijd voor een nieuw verhaaltje dus!

Ik heb mijn 10 dagen all by myself erg goed overleefd! Was eigenlijk wel eventjes erg fijn om helemaal je eigen ding te doen en helemaal geen rekening te houden met anderen. Al was ik niet lang alleen. Want in de ferry naar het Zuider eiland zag ik Ine alweer! Werd het alleen zijn weer even uitgesteld voor een paar uur. Wel echt een mooie ferry route!

Maaaarrrrr toen was ik dan toch echt alleen, ja dat heb ik ondertussen al 10 keer gezegd, maar nu was het echt! Alleen de bus in en op naar Nelson. Daar blijf ik een nachtje slapen en neem dan een lange busrit langs de kust naar Franz Josef. In het hostel geniet ik lekker van mijn rust in een sauna en oefen ik mijn Spaans een beetje met mijn Chileense roommate. Maar al die dagen stappen met de Ieren heeft er een beetje ingehakt, dus ik heb vooral veel geslapen.

De route naar Franz Josef is echt heel erg mooi! Langs de kust af, door de bergen! Wauw wat een prachtig land is het toch! Ik moet 8 uur in de bus zitten, maar dat is zo helemaal niet erg! Overal waar ik kijk zie ik zo’n mooie natuur! We stoppen ook geregeld. Ook bij de Pancake rocks. Dit zijn rotsen van limestone. En eigenlijk weten ze niet precies hoe deze rotsen zijn ontstaan. Het zijn allemaal laagjes, zoals een pannenkoek. Erg gaaf om te zien!

In Franz Josef ontmoet ik in mijn hostel meteen een leuk stel uit Australië en een Nederlandse jongen die vragen of ik een biertje mee ga drinken. Natuurlijk doe ik dat! Ik heb me nog geen moment alleen gevoeld! Een erg gezellige avond gehad. Gelukkig lette de Australische Liam goed op mij, want ik had mijn paspoort weer ergens laten slingeren. Maar hij was zo vriendelijk om die mee te nemen voor mij… haha oeps alweer!

De dag erna heb ik een hele gave tour, waar ik heeeel veel zin in heb! Ik ga namelijk met een helikopter de Franz Josef gletsjer op! Eerst een hele mooie helikopter vlucht over de bergen en we landen op de gletsjer. Gemma, een Australisch meisje vraagt meteen of ik haar buddy of the day wil worden, omdat zij ook alleen is. We hebben hierna een drie uur durende wandeling door, op, in het ijs. Door een hoge ijsgang lopen, je door een hele smalle ijsgrot laten glijden.. Wauw! En dat ijs is zo lekker glad haha, ik kan er niet van af blijven! Een hele hele hele gave ervaring weer! Wat weer met een mooie helikopter vlucht terug wordt afgesloten! Wauw!

Die volgende ochtend vertrek ik alweer richting Queenstown. Weer een lange, maar hele mooie busrit. Helemaal richting het zuiden! En weer een paar dagen verder! Oohhh ben nu echt aan het aftellen! Mark vertrekt al bijna! Zooooveel zin in!

Ik zit in Nomads, een heeeel groot hostel! Bijna alle mensen die hier zitten doen de kiwi experience. Dat is een bus, die ook Ine en de jongens hebben. Nadeel is dat al deze mensen elkaar al kennen. Ik voel me nu dus toch wel een beetje alleen in dit grote hostel. Het is even lastig om dan bij een hele groep aan te sluiten! Maar gelukkig voor mij kan ik niet veel langer dan een half uur mijn mond dicht houden en begin ik vanzelf eigenlijk tegen mensen te praten. Ik kan het gewoon niet helpen! En heb ik dan toch al heel snel wat mensen gevonden die mij wel willen adopteren die avond! We gaan een pizzaatje eten en halen een flesje wijn die we met een drankspelletje op de kamer op drinken (foei,,, verboden!!!) Als ik terug in mijn kamer kom, vraagt een andere einzelgänger of hij met mij mee mag op stap! TUUURLIJK! Ik adopteer je welJ! Phill kan zijn geluk niet op! Mijn andere vrienden hebben al iets te veel gestapt in Queenstown en besluiten toch een rustig avondje te houden. Dus Phill en ik gaan gezellig met z’n tweetjes op stap! Hij is een beetje een verlegen jongen en vertelt dat dit zo ongeveer de eerste keer in een maand tijd is dat hij een echt goed gesprek heeft met iemand. Schattig! Hij praat niet super veel, maar ach ik ben erg goed in een monoloog houden!

Phill maakt mijn ’s ochtends errrggg vroeg wakker, want we gaan een roadtrip maken. Hij weet een goede look out point en wil een gosth town bezoeken. Helaas is dat spookdorpje wel erg ver wandelen en besluiten we om dat niet te doen, maar de roadtrip was erg gezellig!

Hij gaat die middag bungee jumpen en ik spendeer die paar uur gezellig met me, myself and I. Die bungee heeft hem niet heel goed gedaan, want toen hij terug kwam vond ik hem een stuk minder aardig. Ik was wel weer klaar met hem! Gelukkig ga ik de dag erop toch naar Milford Sound. En vanavond gaan we nog lekker stappen met mijn andere vrienden. Phill gaat wel mee, maar ik vind het maar een rare snuiter worden!

Dan mijn tripje naar Milford Sound! Hier heb ik zin in!!! Dit blijkt zooo mooi te zijn! De route erheen voorspelt al veel goeds! Hoge besneeuwde bergen, een prachtig meer, bossen, wauw! Ik heb een cruise geboekt die langs de fjorden gaat. En wie kom ik tegen op de boot?? Phill… hmmm. Maar ik word al snel afgeleid door de prachtige natuur! Ik heb echt 2 uur met open mond gekeken naar de Jurassic Park achtige natuur, de watervallen, de mysterieuze wolken aan de top van de bergen, de groene fjorden, het blauwe water! Wow! Wat is dat mooi! Een rots vol met zeehondjes maakten de dag nog een stukje beter!

Ik had geen zin om weer een lange busrit terug te pakken naar het drukke Queenstown, dus ik bleef lekker een nachtje slapen in Milford in de enige lodge die er is. En ik voel me ondertussen een klein beetje ziek worden, dus wat rust kan geen kwaad. Er is dan ook verder helemaal niks dan natuur daar! De dag erna wilde ik eigenlijk een mooie wandeling gaan maken. Maar de regen en mijn snotkop hebben ervoor gezorgd dat ik eigenlijk de hele dag lekker op de bank heb liggen niksen! Ook wel eens lekker!

Als ik die avond terugkom in Queenstown zijn Ine en de groep daar ook weer! Ik had Dave beloofd een taart voor hem te bakken, omdat hij jarig was. Maar ik had echt geeeen tijd omdat ik het zo druk had met niks doen. Dus had ik een hele zak koekjes gekocht bij de enige echte cookie time bar. Warme chocolate chip cookies! Ik kreeg een heeel warm welkom! Ik voelde me opeens erg populair toen ik de kroeg in kwam en door iedereen werd gekust, omhelst en opgetild (okee.. ze hadden al een paar drankjes op..maar ik ben ook wel erg leuk natuurlijk!)

Ine en ik gaan de dag erop lekker shoppen, even meiden dingen doen! Gezellig! De dag erna ga ik met Bryan de piste op! Lekkkerrrrr! Sinds de eerste sneeuwberg in Chili heb ik daar al zin in! We hebben wel de perfecte dag uitgekozen… Een heuse sneeuwstorm op die berg! Maar dat zorgt wel voor lekkere poedersneeuw. Bryan is nog niet zo goed in skiën en vond mijn tweede afdaling (de moeilijkste van het hele gebied) iets minder leuk, maar de rest van de dag was lekker! De terugweg was helaas wat minder! De bus was zoooooooo koud! Pfff mijn kleren waren niet helemaal waterdichten dan 100 graden vriezen,, bah dat was even afzien!

Maaaarrrrrrrr die ochtend erna vertrek ik alweer richting Christchurch! JAAAA MORGEN KOMT MARK!! ZIN OM MIJN VRIENDJE TE ZIENNNNN!!!!

We hebben een auto gehuurd voor de komende week en deze wordt voor mijn hostel afgeleverd. Ik arriveer 2 uur te vroeg bij het vliegveld. Moet een beetje op tijd zijn he… stresskip! Zit ik daar op de eerste rij bij arrivals met een Nieuw Zeeland vlaggetje! Mijn hart staat elke keer stil als ik iemand door die deur zie komen (terwijl ik weet dat Mark nog lang niet geland is, maar ja)

En dan na lang wachten is ie daar!!! JAAAAA! Ik ren naar hem toen en vlieg hem om zijn nek! EINDELIJK IS DAAR MIJN VRIENDJE WEER!!! Wat heeeerlijk om hem weer te zien!!! Ik sta te trillen op mijn benen, maar oohhhhh wat fijn!

Ik heb een leuk hotelletje geboekt voor onze eerste nacht. Compleet met een flesje champagne, spa bad, kaasplankje, M&M’s. Lekker samen in bad met een wijntje! GENIETEN! Vriendje in Nieuw Zeeland!!!!

We vertrekken richting de Hanmer hot springs. Even lekker een dagje ontspannen voor Mark na een laaange vlucht. Heerlijk warm in een zwembad in de open lucht! Alleen als we dan naar een ander zwembad verplaatsten was het toch wel erg koud! Daarna door naar Kaikoura.

De volgende dag willen we gaan walvis spotten en/of gaan zwemmen met dolfijnen. Helaas waait het veel te hard en wordt dit gecancelled. We gaan daarom maar wat rondrijden en belanden zo bij een zeehonden kolonie en een erg mooi uitzicht over de kust. Ook niet verkeerd! Lekker biertje in een barretje, fish and chips. Wij komen de dag wel door!

De dag erna is het weer spannend,, het weer is niet veel beter! Maar de dolfijnen tocht gaat door!!! De boot op in een duikpak en spotten die dolfijnen! Na een hele lange tijd willen ze de zoektocht op gaan geven, er zijn geen dolfijnen te zien vandaag…Als we in de laatste minuut een paar dolfijnen spotten! Yaaahhh Mark en ik zijn al helemaal blij! En dan komt het nieuws dat we er ook nog mee mogen zwemmen vandaag! Dit bedrijf kijkt namelijk goed naar het gedrag van de dieren. Soms kun je niet met ze zwemmen. Nu zien ze er heel nieuwsgierig uit! Hop dat water in! WOHHHHHHH KOUD!! Ik moet echt even mijn ademhaling controleren, want ik begin wel erg snel te ademen met die kou! Maar dan zie ik mijn eerste twee dolfijnen en alles is vergeten!

Hand in hand liggen Mark en ik in het water en worden omsingeld door zon 20/30 dolfijnen! Wat is dit speciaal om dit mee te mogen maken! Met Mark! Wauwww!!! Ze komen zooo dichtbij en zijn echt heel nieuwsgierig naar ons! Ze kijken je aan en willen je echt onderzoeken! Overal waar je kijkt zie je dolfijnen! Wat een ervaring dit weer! En wat heerlijk om dit te mogen delen met Mark!!!!

De walvis boot wordt vanwege de harde wind weer gecancelled, maar dat maakt ons weinig uit. Die dolfijnen waren zooo gaaf! Wat een perfecte dag! We vertrekken die middag richting Nelson.

We gaan met een watertaxi naar het mooie Abel Tasman park! Gouden stranden, groene natuur. Heerlijk wandelen hand in hand. Romantiek op en top! Als we op het strand een korte pauze inlassen (en ik weer de nodige foto’s moet maken) besluit Mark om de romantiek nog wat op te voeren. Meneer komt met een hele toespraak aan dat hij het zo fijn vindt om hier te zijn met mij. Ik word een beetje zenuwachtig, want dit klinkt wel heel officieel. En voor ik het weet zit Mark op zijn knieën!!!!???? EUHMMMMM WAT??!!! HARTAANVAL! HELP?? Het zweet breekt me uit! Ik weet even niet waar ik het heb tot DE vraag komt!

‘Als ik jou over een heeele tijd vraag…wil je dan tegen die tijd JA zeggen?’ WOEHHHHH woww! Een grap! Hij haalt een grap met me uit! Gelukkig hahahaha al heb ik wel echt een ring gekregen, maar nee we zijn niet verloofd hahahah! Ik denk wel dat ik een jaar van mijn leven verloren ben door de schok! Meneer de grappenmaker!

Weer een perfect dagje samen! We rijden de dag erna weer verder door dit prachtige land. Op naar Murchinson. Waar een geweldige, de langste, swing bridge is van NZ. Wat een lachertje! Na een heeele zoektocht (borden plaatsen is moeilijk) zien we daar de indrukwekkende brug.. NOT.. maar de natuur en de rivier is mooi!

De dag erna rijden we via de Arthur’s Pass naar de Castle Hill rocks en Springfield. Een suuuuuper mooie route weer! Door de besneeuwde bergen en meren! Wauw! Castle Hill rocks is ook erg gaaf om te zien en we verblijven een nachtje in Springfield. Ja van de Simpsons dus! Met een echte reuze, roze donut!

Ons laatst dagje rijden we naar Christchurch. Daar gaan we nog in de gondel met een heeeel mooi uitzicht, eten een kaasplankje als lunch op de berg en willen dan in een hotel inchecken. En komen er dan achter dat we morgen helemaal niet vliegen!??? HUHH?? Vakantiegangers! We zijn een dag te vroeg en hebben blijkbaar nu al geen tijdsbesef meer! Ach jaaa.. dan maar een extra nachtje in een heerlijk luxe hotel en nog even fijn genieten van elkaarJ! Ook niet echt een ramp verder!

Midden in de nacht moeten we opstaan en halen we Merel en Bjorn op om naar het vliegveld te gaan. Leuk om Mereltje weer te zien! Mark heeft helaas een andere vlucht, dus heb ik net dan toch echt even zijn hand weer los moeten laten! Maar over een uurtje of zo zie ik hem alweer! Nu al weer zin in! En dan wacht ons Australische avontuur op ons! Vanavond lekker op stap met Ine en de jongens (jup die zijn er ook in Sydney) een dagje rondtrekken met Merel en Bjorn en dan met ons campertje de Oostkust af! Nog 26 dagen en dan ben ik weer thuis!!! Ook wel zin in!

Maar voor nu? Nog flink genieten!!!!!

Feels like home at the other side of the world!

Hier zit ik dan..helemaal alleenig in een heel groot hostel. Merel heeft me gisteren verlaten en trekt nu verder met Bjorn. Best even eng, vind ik toch wel! Maar daar kom ik dadelijk op terug.

Na daaagenlang wachten op Bali, (zooooo vervelend zeg!) kunnen we dan toch eindelijk vliegen naar Nieuw Zeeland. Door alweer een vulkaan uitbarsting konden we niet vliegen. Ik weet niet wat het is, maar al die vulkanen barsten spontaan uit als wij in de buurt zijn! We hebben de tijd in Bali goed besteed met een fles wodka. We moesten eerst een hele dag wachten op het vliegveld, omdat onze ochtendvlucht alweer gecanceld was, maar in de avond mochten eindelijk vliegen!

We komen de volgende avond aan in Auckland. Of is het middag? Of eigenlijk pas vroeg in de morgen? Fijn dat tijdverschil weer. Ik snap er niks van!!! Ik weet wel dat ons hostel allemaal leuke dingen voor in de avond heeft gepland, maar dat Merel en ik om 7 uur naar bed zijn gegaan. Saaie degelijke backpackers dat we zijn. Fris en fruitig gaan we de ochtend erop Auckland verkennen. Met een ontbijtje bij de Mac.. we kunnen daar onderhand een abonnement bij aan vragen. De rest van de dag winkelen we wat. Voelt zo fijn weer! Klinkt raar, maar in Indonesië ben je aan het vechten voor 3 cent en hier mag je gewoon de volle pond betalen. En dat is zooooveel fijner haha. Dat afdingen is echt niet aan mij besteed, al ben ik er wel al best goed in geworden. Ook de kamer in ons hostel, gewoon betalen wat er staat hoppa. Heerlijk!

Wel merken we al meteen dat Nieuw Zeeland inderdaad heel wat duurder is, maar ook daar geef ik vrij weinig om haha. We hebben 4 maanden zooo streng geleefd, hier zitten we sowieso over dat budget heen, dan maar meteen goed! Dat is mijn nieuwe motto!

We hebben maar een dagje Auckland en de beste manier is om dat van bovenaf te zien. Helaas hebben ze hier geen kabelbaan.. Maar wel een skytower. Een prachtige grjize stad met een hele hoop hoge gebouwen. Super.. Hier blijven we dan ook niet lang, want we worden die avond opgehaald door Henny.

Logeren bij familie Nooyen! Henny en Jos zijn vrienden van de ouders van Merel en van mijn oom en tante. Hun dochter heb ik al eens ontmoet in Nederland. Wij gaan hier een paar dagen logeren. Al vanaf het eerste moment voelt het alsof ik thuis kom. Ofja in Deurne in ieder geval. Ze praten plat Deurnes en ontvangen ons alsof ze ons al jaren kennen! Aardappelen vlees en groenten krijgen we die avond. Heerlijk! Het is alsof ik thuis kom aan de andere kant van de wereld. En dat is net wat wij allebei echt even nodig hebben.

Jos en Henny wonen 3 kwartier van Hobbiton af, maar zijn er nog nooit geweest!?? Uitgelegen kans om met ons mee te gaan. Ook heel fijn dat Jos dan kan rijden haha. En wat is Hobbiton leuk!! Het is echt The Shire! En weer voelt het als thuiskomen. Je mag er namelijk officieel wonen als je kleiner bent dan 1,64. Hah jammer Merel! Lekker puh! 44 hobbithuisjes, een klein meertje, korte boompjes, waslijntjes met kleren, groentetuintjes. Het is allemaal zoooo mooi! De boerderij waar dit op gemaakt is, heeft 15.000 schapen. Maar voor de film moesten die schapen ‘eventjes’ verplaatst worden, omdat de schaapjes er ‘te modern’ uitzagen! Er zijn kleine hobbithuisjes, hier werden de grotere acteurs voor gefilmd, zoals Gandalf, voor het effect. De grotere hobbithuisjes zijn voor de hobbits. We leren allemaal kleine dingetjes over de film. Die ga ik natuurlijk niet verklappen, want iedereen moet hier gewoon een keer heen! Het is zooo leuk!

Diezelfde avond hebben Jos en Henny vrienden uitgenodigd en hebben we wederom een heerlijk maaltje! Al die kilo’s die we in Indonesië verloren zijn, komen er in een heel rap tempo weer aan!

We mogen de auto van hun zoon Josh de volgende dag lenen. Josh laat even zien aan Merel hoe ze met een automaat moet rijden. Met een blik vol angst doet hij de deur dicht, handen voor zijn ogen en kijkt hoe Merel de auto in z’n achteruit zet… en hij blijft kijken.. en kijken.. en kijken.. Huhhh die auto doet het niet! Ja Merel, je moet een auto eerst starten, ook bij een automaat. Verder zijn we gewoon veilig bij de Waitomo caves aangekomen.

Deze grotten zijn erg gaaf! Allemaal stalagtieten en stalagmieten. Raak ze vooral niet aan, dat kost je namelijk 10.000 dollar! Erg zenuwslopend voor een wandelend ongeluk als ik. Handen in mijn zakken, geen flapperende handen, rugzak op mijn buik en heel goed naar beneden kijken. En nee, ik ben nergens tegen aan gelopen! Best trots op mezelf!

Het mooiste van de grotten waren de glowworms. Wat eigenljik larven zijn. Duizenden lichtjes in een hele donkere grot! Echt heeel gaaf om te zien!

En die avond kon ik voor het eerst in 4 maanden weer in bad! Oooh wat mis ik een bad! Zo lekker, ja nu voelt het pas echt als thuis! Boekje, wat schuim, lekker opladen. Opladen voor het diner! Want ik kook! Natuurlijk mijn beroemde risotto. Jos lijkt een beetje op ons pap, want hij moet er in eerste instantie niets van hebben. Rijst… hmmppff. Maar ik geloof dat ik hem wel voor me heb gewonnen nu. Die risotto kan niemand weerstaan!

Ik ben een beetje vermoeid van al het reizen en dat komt er nu even uit. Ik besluit dan ook de volgende morgen lekker uit te slapen, terwijl Merel met Jos op pad gaat. En dat was helemaal geen verkeerd besluit, aangezien het zoooo hard regende dat ze niks kon zien tijdens die rit! Echt Nederlands weer. Nieuw Zeeland past zich helemaal aan op ons, dat blijkt wel.

Vanaf het begin zien we overal al tekenen van de trots van Nieuw Zeeland. All Blacks rugby! Een bezoekje is dan ook niet compleet zonder een rugby match. Jos en Henny nemen ons mee naar hun plaatselijke helden. De…… . Die dus ja. Merel en ik hebben ze fel aangemoedigd zonder dat we wisten hoe ze precies heetten. We waren in ieder geval voor groen! En groen werd kampioen die dag! Sowieso komt dat door onze Nederlandse vibe! Wel gaaf om zo’n wedstrijd te zien! En lomp!

We sluiten de dag af met weer een heeerlijke maaltijd van Henny en super leuke spelletjes met vrienden. Maar we moeten toch echt weer verder. Jammer om hier weg te gaan, het is zo fijn. Maar er wachten nog zoooveel leuke dingen in dit mooie land. Dankjewel dat we ons zo lekker thuis mochten voelen daar!

We nemen de bus richting Lake Taupo. Daar hebben we afgesproken met Ine. Die zijn we namelijk toevallig in Auckland tegen gekomen. Ine en ik waren in de tweede en derde klas goede vriendinnen en het is zoo leuk om haar weer te spreken! Het klikt meteen weer! Ine is rond aan het reizen met 5 jongens. Bijna allemaal Ieren, dus dat betekent BIER. Hoppa lekker stappen in Nieuw Zeeland! In een verlaten kroeg met 20 andere mensen en een pool tafel. Great night!!

De ochtend erop is het opstarten even wat lastiger, maar dat gaat al snel weg op de mountainbike. Ine, Merel en ik gaan richting de Huka waterval fietsen. Er is een heel gemakkelijk pad wat we zomaar hoeven te volgen…. Oftewel we zijn minstens 5 keer verdwaald! Vrouwen he..De waterval heb ik overigens niet echt gezien. Ik kwam er namelijk net toen we er waren achter dat ik mijn rugzak ergens in dat park heb laten liggen. OEPS.. Geluk voor mij zijn de Kiwi’s erg eerlijk en lag mijn rugzak er nog precies zo bij zoals ik hem had laten liggen. Inclusief camera, paspoort, de pot en alles. Zal ik het dan ooit leren?? Nee.. kom ik zo nog op

We hebben zo hard gefietst met al die stomme bergen (echt Nederland is zo goddelijk om te fietsen) dat we het verdienden om lekker te genieten. In een natuurlijke hot pool. Kleren uit en lekker de warmte in! Zo heerlijk als het buiten koud is, beetje jammer dat je daarna weer om moet kleden in de kou maar achh.. Die Chinees kreeg het overigens nog warmer toen hij drie paar blote billen zag! Oh en nee we zaten er niet naakt in, maar een natte bikini aan op de mountainbike is niet heel fijn!

Vroeg naar bed, want de dag erop werd ZWAARRRR! De Tongariro Alpine crossing. Bam bam bam bammmmmm!!!! Een berg vol sneeuw oplopen zo’n 7-8 uur lang. Met andere schoenen, na 10 minuten blaren. Mijn voeten en voelden alsof ze eraf vielen! Acheraf had ik maar één blaar en ben ik echt een aansteller, maar toch voelde het niet fijn! Wel heeeel gaaf! We waren echt mountaineers. Extra jas, extra paar handschoenen, thermo kleren, bescherming om je benen voor de sneeuw, muts op, helm, ice axe, van die ijs schoenen met spikes. Wow wat voelden we ons cool! (hah,, snap je hem?) Die berg op! Wat eigenlijk nog een super actieve vulkaan is, dus Merel en ik hielden ons hart vast…..!!! Bijna bovenaan keek je uit over Mordor en Mount Doom. Echt de Lord of the Rings fans kunnen hier hun geluk niet op! (PAP!!) Zooo ontzettend gaaf! Helemaal bovenaan gekomen waaide het zoo hard! Wind met 75 km/u. We moesten Ine goed in de gaten houden, want dat kleine meisje zou zo weg waaien! De terugweg was een stuk minder zwaar en dat biertje aan het einde maakte alles goed! Echt wel zwaar en pijnlijk, maar woow wat gaaf! En nog meer respect voor Merel, want zij klaagde niet en haar voeten lagen wel helemaal open. Oeps haha

Oh en nog een oeps.. Want ik ben een krakkemikkig geheel en had mijn zooltjes dus hard nodig deze trip. Dus die heb ik in de schoenen gedaan. En ja daar zitten ze nog steeds in. Oeps.. Al had ik het wel kei goed geregeld en zouden ze de volgende dag naar Wellington gestuurd worden en kon ik ze daar ophalen. In Wellington aangekomen, blijken ze de verkeerde zooltjes opgestuurd te hebben hahaha..TOP DIT!

We namen na deze zware zware tocht de bus naar Wellington. Grandma en Grandma, daar liepen we. Auw auw auw auw auw elke stap. Goh hebben ook weer een keer gewandeld..

Wellington heeft een leuk museum Te Papa. Gratis en gratis wifi! Tijd om Ine te appen wat zij vanavond gaan doen! Want ja, ook zij is in Wellington. Eerst gaan Mereltje en ik nog lekker ergens lasagne eten. Dit is onze laatste avond samen!

4 maanden hebben we samen gereisd! En wat is het een leuke tijd geweest! We dachten vrijwel overal hetzelfde over. Over het budget, eten, uitstapjes, stappen, mensen, ja het was echt een geweldige reis samen! Merel is het voor me geweest in rotte tijden, we hebben ons kapot gelachen, we kunnen heeerlijk roddelen over iedereen, we hebben geweldige stap avonden gehad, we hebben alles gedaan wat we wilden doen! Bedankt lieve Merel voor deze leuke tijd!

Afsluiten met een BANG! Lekker op stap, lekker dansen! Stiekem wijn mee sneaken naar het hostel waar Ine verblijft, met 9 mensen in een uber smal kamertje drinken, terwijl er een groot bord hangt dat alcohol verboden is. Living the good life!

Die ochtend is het dan echt zo ver, Merel gaat naar Christchurch, naar Bjorn. Ik blijf hier en weet eigenlijk nog steeds niet wat ik ga doen. Ik wil zooveel! Na een heel erg emotioneel afscheid, doei knuffel ik zie je in Sydney, onee al eerder in het vliegtuig ernaartoe, ben ik alleen! 12 dagen en dan komt Mark! Ik ga naar de receptie voor een vraagje over de bus en kom terug op mijn kamer met een heel plan voor de komende weken! Precies wat ik wil doen! Ik was een beetje onzeker over het alleen regelen, maar het gaat me vooralsnog heel goed af!

Ik vertrek maandag met de ferry naar het zuider eiland en ga dan de westkust doen, richting Queenstown. Gletsjers, sneeuw, snowboarden, fjorden alles! Ik heb er nu al zin in!

Ik heb gisteren en vandaag vooral met Ine en die jongens rondgehangen. Al was ik wel helemaal alleen sushi aan het eten! Dat roep ik nu al weken, dat ging ik doen! Morgen vertrek ik. Waarschijnlijk zie ik ze nog even in Queenstown, maar vanaf nu ben ik alleen! Spannend! Maar ik overleef het wel en ga een super leuke tijd tegemoet! En nog maar 10 dagen en dan komt MARK!!!!

Keep calm, chill at the beach!

Oooh wat hebben we toch een paar heerlijke dagen achter de rug. Ik kon het niet laten om hier en daar een fotootje te plaatsen. Paradijselijke witte stranden, heerlijk warm water, snorkelen met de prachtige onderwaterwerelddiertjes, poepiebruin worden, drinken uit een kokosnoot…

In mijn vorige verhaaltje vertelde ik dat ik nog echt even moest wennen aan Azië, dit is na 4 weken al een heel stuk anders! We hebben weer heeel veel dingen gezien en meegemaakt!

De Borobudur, toch wel een hele bekende tempel die ook wij niet overslaan. We staan om 3 uur in de nacht op om de zonsopgang vanaf de Botarobudur te bekijken. Het was nog iets te vroeg voor onze chauffeur.. Hij zette ons bij het verkeerde adres af! En dat moet je niet doen bij Merel en Lisan… dan vraag je om twee hele boze meisjes! Die meteen slim gebruik maken van zijn fout en de helft van de prijs van de tour eraf weten te smokkelen HAH! Met gevaar voor eigen leven scheurde de chauffeur naar de Borobudur. Rennend die honderduizend trappen op, zodat we de zonsopgang niet zouden missen! Het lijkt wel alsof we dat elke keer missen ofzo haha… En eigenlijk weet ik niet zo goed waarom we nog elke keer zooooveel moeite doen. 3 uur op staan, geen ontbijt, rennen, trappen.. en dan is het mistig. Great! Al houden we onszelf maar voor dat het ook wel weer z’n charme heeft, die mystieke lucht enzo. Maar ach, het blijft toch wel een indrukwekkend geheel die Borobudur. Super veel klokken en buddha’s. Als je vanaf boven kijkt, lijkt het een hele grote mandela en dat zou je eerder naar de hemel brengen of zoiets (Rudo, een ander meisje, heeft deze informatie opgezocht)

Want goede toeristen lezen zich eerst in.. Wij niet. Okee, dat is misschien een beeetje mijn schuld omdat ik ben vergeten een Lonely Planet te kopen. Maar we hadden een hele dag excursie en wisten eigenlijk allemaal niet waar we precies naar keken. Dus aan het eind van de dag had ieder een stukje huiswerk. Rudo moest informatie over de Borobudur zoeken, ik over hoe gijzers nu precies ontstaan en Merel zou uitzoeken hoe het komt dat het 2 kleuren meer 2 kleuren heeft. (We wachten nog steeds met volle spanning op Merel haar huiswerk…moet dat nu een juf worden? :p)

We zijn die dag ook naar het Dieng Plateau geweest. Een erg mooi gebergte met rijstvelden, een enorme naar eieren ruikende krater, een 2 kleuren meer en mooie uitzichten! Prima dagje!

Wel merken we dat Merel en ik een beetje onder de bultjes zitten.. deze eigennaardige bultjes komen ons heeel erg bekend voor! Alweer bedbugs??? TOP AZIË! Ik hoop heel hard dat wij ze niet stiekem meenemen in onze tassen. Ze blijven ons namelijk achtervolgen. En ja hoor na een goede check zien we toch echt een aantal bedbugs op Merel haar matras… super

Maar wij laten ons niet kisten door een paar beestjes. Wij trekken gewoon door! Op naar de Bromo vulkaan. 12 uur in een klein heet busje naar het zuiden van Java. Daar moeten we de volgende dag weer om 3 uur opstaan voor weer een zonsopgang. Waarom moet zon in hemelsnaam zo vroeg opkomen???? Staan we een uurtje later in de kou (hahhh zij wij even blij met onze warme kleren en muts!) in een hele romantische setting op een berg. Een perfect uitzicht op de perfecte zonsopgang. Helemaal perfect met 500 andere mensen. Hmm wij hadden het ons iets anders voorgesteld. Merel kan haar geluk niet op. Eindelijk komen die lange benen eens van pas! 3,5 maand zitten ze vooral in de weg in te kleine busjes, te kleine kamertjes, met te kleine mensen en te kleine douches. Maar EINDELIJK kan zij alles zien, terwijl ik moet springen om geen 10 mensen voor mijn zicht te hebben. Maar de hele setting is gemaakt op dit massatoerisme met allemaal opstapjes… Opstapjes die zelfs voor Merel haar lengte te hoog zijn en ze dus uiteindelijk nog niet veel heeft kunnen zien. Haha fijn zo groot zijn;) Het uitzicht is echt heeel mooi en ook de zonsopgang is echt wel spectaculair, alleen kunnen we er niet zo van genieten met al die mensen.

Daarna gaan we de Bromo krater beklimmen. Dit kan met een paardje, maar wij diehard bergenbeklimmers trekken hier echt onze neus niet voor op. 10 meter verder weten we weer hoe we ons voelden in Zuid-Amerika en al die bergen en nog steeds zijn we er echt niet aan gewend! Echt een super grote krater met stoom. Ziet er wel heel gaaf uit! Beetje weer zo’n maanlandschap! Zo totaal niet Nederland. Gaaf om te zien.

We hebben in Yogya met een Chinees meisje gesproken over het plaatsje Lovina. Daar zou je wilde dolfijnen van heel dichtbij kunnen zien. Super mooi zei ze! Dus dit is onze volgende bestemming. Op naar Lovina beach.

We boeken een dolphin tour en moeten de volgende ochtend (jaaaa alweeer en nee het went echt niet) om 5 uur in de boot zitten. We zitten met z’n tweetjes in een soort grote kano. We hebben er echt zin in! Maar na 5 minuutjes varen zie ik wel heel veel andere boten. 1, 2, 3….20. Oh mijn god. Met 20 andere boten? Na 10 minuten 1,2..5…19….36…56 boten. Ai… 63…67 boten. Dit is echt niet wat we verwacht hadden. Look look there dolphins zegt onze chauffeur. En ja hoor! Zo’n 20 meter verder zien we een groepje dolfijnen. Maar die andere 69 boten zien de dolfijnen ook en scheuren er met z’n allen achteraan! Weg dolfijnen. Een paar minuten later weer dezelfde situatie. Ik zit me ondertussen helemaal op te vreten. Wat verschrikkelijk dat wij hier aan meedoen. Zoooveel mensen, zooveel boten, jagend achter een groepje dolfijnen. Wat schaam ik me dat ik hier aan mee werk. Ja ik zie de dolfijnen heel dichtbij als ze vlak naast onze boot voorbij komen.. maar dit wil ik niet en dit keur ik echt niet goed! Gelukkig denkt onze chauffeur een beetje mee en gaat hij er in ieder geval niet achteraan jagen. Maar na 20 minuten zijn Merel en ik er helemaal klaar mee en vragen of we terug kunnen gaan. Wat jammer dit. De natuur wordt helemaal kapot gemaakt en verstoord door de mensen. Een beetje toerisme is helemaal niet erg. We hebben ook met onze auto tussen de dieren in Afrika gereden, maar dieren achterna jagen, zo masaal… Ik hoop dan ook echt dat degenen die dit lezen niet aan zoiets mee werken. Merel en ik brengen deze boodschap naar onze medereizigers die we ontmoeten en hopen zo toch nog een beetje goed te doen!

We zijn na 3,5 maand contstant doorreizen wel een beetje moe aan het raken. We zijn toe aan wat rust. Daarom gaan we lekker naar de Gili eilanden en daarna door naar Nusa Lembongan. Even helemaal niets doen en lekker bakken op het strand.

De Gili’s.. wauw. Wat een paradijsje. Helder blauw water, witte stranden, geen motors op het eiland. Alles gaat met paarden,fiets op te voet. We zitten in een heel schattig hosteltje en ontmoeten daar Carla en Lara. Twee Zwitserse meiden met wie het meteen klikt. We gaan lekker op stap, drinken gin, spelen beerpong, doen rare dansjes. En de dag erna spreken we af om een fiets en snorkel te huren en het eiland te verkennen. Snorkelen met zeeschildpadden is hier DE activiteit om te doen. En ja hoor, na een paar minuten zien we al een hele mooie grote zeeschildpad! En nog een! En nog een! Wauw wat gaaf! Verder is het snorkelen hier niet zo geweldig. Door jarenlang dynamiet vissen is er vrijwel geen koraal meer over, dat is wel jammer. De rest van de dag liggen we lekker bij een strandtentje op grote zitzakken en genieten we van de reggea muziek, lachen we andere mensen uit (want daar klikt het ERG goed met deze twee meiden) maken we sprookjesachtige foto’s met de beroemde Gili schommel en worden we vooral HEEL erg bruin. De laatste bedbug bultjes verdwijnen naar de achtergrond en maken plaats voor een gezond (of misschien niet) Gili kleurtje. We bekijken de zonsondergang met een heerlijke cocktail, maken nog wat meer foto’s bij de schommel en dan is het alweer avond. Wat een heerlijk dagje in het paradijs!

Lina, de baas van het hostel, heeft die avond voor het hele hostel gekookt. Erg gezellig en voelt bijna als een soort familie. We gaan die avond weer op stap met Carla en Lara en vermaken ons prima. Merel neemt haar rol als Zweeds handmodel weer op zich, ik kom uit Azerbaijan. Waarom weet ik eigenlijk ook niet, maar het is erg leuk om anderen Azerbaijans en Zweeds te leren ;) Ik hou van jou in het Zweeds: Ikea Knäckebröd. We spelen een super spannende beerpong match tegen een stel achterlijke Duitse jongens.. Ik gooi vrijwel iedere keer mis, maar als ik één keer vóór de Duitsers gooi, want ik wilde even laten zien hoe ze het niet moeten doen bij onze laatste overgebleven beker gooi ik natuurlijk wel raak! Oeps.. hebben we ook nog verloren van ze!

Na het stappen heb ik zooon zin in een pot Nutella dat Merel deze voor mij steelt en onder mijn rokje stopt. Haha natuurlijk hebben we deze wel gewoon terug gegeven hoor! En niet alleen omdat je een pot Nutella niet zo heel goed kan verstoppen onder een kort rokje en dat ze ons hadden betrapt. Nee gewoon omdat wij eerlijke mensen zijn… Wij stelen geen nutella! Helaas…

De dag erna doen we de vorige dag nog eens dunnetjes over. Schildpadden, bakken, cocktail, je kent het wel! Living the good life!

Omdat Gili zo dodelijk vermoeiend is, doen we er nog een eilandje achteraan. We gaan lekker naar Nusa Lembongan. Ook weer een heel mooi eiland, met mooie stranden, heerlijk weer. Vervelend zeg! Daar gaan we een snorkeltour doen waar je met manta’s kunt zwemmen.

Woooooow wat zijn die GROOOOT!!!! En raar! Twee enorme vleugels, een hele dunne lange staart, een super grote open bek, je kunt helemaal in dat beest kijken. Ik wed dat hij me zo in kan slikken zo groot! We zagen een manta van 2,5/3 meter groot. En dichtbij dat ie kwam! Hij was gewoon op en neer aan het zwemmen en zich rond aan het eten aan alle plankton. En wij snorkelen er een beetje boven. Soms kwam ie zo dichtbij dat ik echt dacht dat ie tegen me aan zou zwemmen! Echt zoooo groot! Wauw wat ontzettend gaaf was dat weer! Ik hou echt van de onderwaterwereld met al die rare dieren!

We hebben ook nog bij een mooi koraalrif gesnorkeld. Ik zag Nemo en zijn papa in een nannenemanenmoon zwemmen!

We hebben ons ook weer op de echte Indonesische manier verplaatst, namelijk op de scooter. Lekker het eiland rondcruisen en alle mooie plekjes bezoc ht. Wat natuurlijk weer erg vermoeiend is, en we de volgende dag aan het zwembad moesten bijkomen.

Ondanks dat alles zo mooi en lekker relaxt is, begin ik wel een ander aspect van het reizen te merken.. een iets minder leuk ding. Heimwee! Ik ben nu toch wel al erg lang van huis! En mis thuis toch wel soms. Een filmpje van Jill die ineens begint te praten over van alles en nog wat, Pipje stoeiend met de hond van Bianca. Soms even wat minder leuke momenten moet ik zeggen. Maar het hoort er ook wel een beetje bij en gelukkig is er Skype! En nog maar 29 dagen/ 680 uren/ 40.786 minuten/ 2.447.106 seconden, dan komt mijn lieve vriendje mij van mijn heimwee verlossen!

We spenderen onze laatste dagen Indonesië in Ubud. Nog even wat cultuur snuiven na al die strand dagen. Te beginnen met het niet zo super culturele monkey forrest. Midden in de stad ligt een soort oerwoud met heeel veel aapjes. Erg leuk om te zien!

Lina, van het Gili hostel, woont in Ubud en heeft voorgesteld om ons rond te touren. Daar zegggen wij natuurlijk geen nee tegen! We gaan naar de rijstvelden, eten een heerlijke chickencurry met een super uitzicht, bezoeken een heleboel winkeltjes een gaan naar een tempel. Bij deze tempel ligt een heilige waterbron, dus allemaal mensen zijn zich aan het wassen. Ze leert ons van alles over het hindoeïsme. Altijd leuk om door een local deze dingen te horen! En nog beter: ze stelt voor om morgen naar een heeeel mooi zwembad te gaan aan de zee!

Een top dagje! Top afsluiting van een paar hele chille weekjes! Lekker nog even aan die tan werken voordat het koude Nieuw Zeeland eraan komt! En ik heb steeds geroepen dat ik ook wil surfen in Bali.. Maar vooralsnog is dat er niet van gekomen. TOT VANDAAG!

5 jaar geleden ben ik met mijn vriendinnen twee weken gaan surfen in Frankrijk en dat ging toen nog eens niet zo heeel slecht. Tuurlijk kan ik dat nu nog steeds net zo goed! Surfplankje huren en hoppa die zee in! Merel die me volgt als paparazzi om mijn geweldige surf moves vast te leggen! Oeff die stroming is toch wel heel sterk, woh die golf wel erg hoog, flats surfplank sleurt me mee het strand op, uitgespuugd op het strand, bikini vol met zand, schaafplek op mijn bil. Maar ik zet door! En dat 10 keer achter elkaar. Hmmm misschien is het toch ietsje lastiger als dat ik had verwacht. Mijn skills zijn niet zoals ik er nog regelmatig over droom! Daar cruise ik lekker op een golf, sta rechtop, wind in de haren. Niet half verzuipend, zout waterslikkend, snot druipend, zand spugend, half verdrinkend, kapot hijgend op dat plankje liggend om er vervolgens weer kei hard af te vallen! Okee… deze golven waren misschien iets te hoog, te snel achter elkaar en te veel voor mij. Ik moet mijn surfverhalen denk ik nog even laten wachten tot in Australië.. Daar zal het vast en zeker wel gaan lukken! Maaarrrr ik moet niet te streng voor mezelf zijn! Ik heb welgeteld 1 keer rechtop gestaan voor zeker 2,5 seconden! Okee ik overdrijf misschien 2 seconden. Maar joh wie telt er he! Omdat Merel niet meer rechtop kan staan van het lachen en mijn armen er bijna afvallen, besluit ik mijn plank maar in te ruilen voor een ligbedje op het strand. Hierop blijven liggen lukt me WEL goed!

En zo sluiten we Indonesië af, met nog een laatste (bewolkte, dus niet zichtbare) zonsondergang in een prachtige infinity pool, met een lemon drankje in de hand, dj met lekkere lounge muziek en een culinaire maaltijd bij de Mac Donalds. Morgen is ons allerlaatste dagje, maar dat is vooral tas inpakken.. Die winterkleren weer bovenin leggen, op naar het vliegveld, nog een laatste Aziatische maaltijd (EINDELIJK AF VAN AL DIE RIJST!!!!) en dan is het tijd voor het koude maar ooooo zoo mooie Nieuw Zeeland! Wat hebben we daar toch weer veel zin in!

Daag chill zen Bali! Daag rare Aziaatjes met jullie gespuug! Daag heerlijke stranden! Daag zon! We gaan je missen!

Snot, stokjes, slurpen, slijm, schildpaddeneieren -->Azië!!!

Wow Azië! Wat een cultuur shock krijg ik hier even! Azië is toch wel echt even wat anders vind ik! We komen na een lange, wederom lekkere luxe (EMIRATES), vlucht aan in Singapore. Daar merken we meteen al een verschilletje… Wij hebben ondertussen na 2,5 maand het Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse tempo aangenomen. Rustig aan, niet stressen, niet duwen… Maar de Aziaten denken daar anders over.. Hup Hup dat vliegtuig uit! Hup hup de baggage halen, elleboog hier, handje daar… Wow rustig aan mensen! We moeten eerst een trein hebben naar ons hostel. En wat is het hier netjes! Alles super op tijd op de seconde nauwkeurig. Jap.. we moeten echt weer even acclimatiseren!

In ons hostel aangekomen ontmoeten we meteen twee Fransen. We gaan naar little India.. Jup. We zijn in Singapore, maar gaan naar een Indiase wijk haha. Sara merkt ondertussen dat ze wel erg vaak is gestoken! Heeel haar benen zitten onder. Waarschijnlijk bed bugs!!! Oooooh neee he! Het zal toch niet! Ik heb al allemaal horror verhalen gehoord en gelezen over deze beestjes die de budget backpacker langzaam maar zeker leegzuigen! En zitten die in ons hostel? Oh oohhhh! Maar daarover dadelijk meer.. voel je het al kriebelen??

Little India is leuk! Ik heb de laatste maandjes al allemaal verhalen gehoord van Marlou over India en ik kan me nu wel een beeeeetje voorstellen waar ze over praat. We gaan naar een hele mooie kleurrijke tempel. Alle mensen zijn zelf een gebed aan het houden, ze krijgen een rode stip op hun gezicht, er wordt van alles met melk gedaan.. Hmm ik moest nog steeds opzoeken waarom ze dat doen! We gaan lekker wat eten. Merel verbrandt haar mond.. eerste kennismaking met het spicey eten hier!

Okee… maar de bedbugs dus! Teruggekomen in ons hostel blijkt dat echt het hele hostel vol zit… Allemaal mensen in de woonkamer komen met nieuwe verhalen. In dat bed, in die kamer, in die stoel. Iedereen zit te krabben. Sara haar benen zitten ondertussen echt heeeelemaal onder de bultjes. Dus Merel en ik onze kamer ook maar even checken. En dan zien we meteen een busje bedbug spray er staan.. hmmm help. En ja hoor. Ook in onze kamer zitten er een paar. Gelukkig kunnen we er maar een paar zien en die spuiten we royaal onder! DIE BUG DIE!!! Ik moet zeggen dat ik prima geslapen heb hoor! Al zijn we wel heel blij met ons sleepsheet (dankjewel Lieke!) Sara is de volgende dag trouwens wel verdwenen.. opgegeten door de bed bugs??????

We gaan vandaag lekker Singapore verkennen! We zijn echt heel enthousiast over deze stad! Wat goed geregeld allemaal en zo schoon en allemaal leuke lampjes! We gaan naar een botanische tuin. Blijkt echt suuuper mooi te zijn (en super duur?) Een overdekte bloemenzee, super mooi. Merel en ik vonden het meer een veredelde Coppelmans, maar goed. Er was ook een heel hoog gebouw. Wij liepen geheel onwetend de lift in om naar boven te gaan. En we gingen ook meteen naar verdieping 18 van de 57. Daar stapt iemand in en wil naar beneden.. huh hoezo gaat die lift naar beneden? We zien dat die man een pasje gebruikt. Hmmm blijkbaar moet je een pasje hebben voor de lift en ging hij toevallig omhoog. Dus waarschijnlijk zal je ook moeten betalen om naar boven te mogen. Maar dat past natuurlijk niet bij ons “arme sloeberleven” dus kijken wij een meneer heeel lief aan en gaan illegaal naar boven! En wat een uitzicht! We besluiten meteen dat we dat in de avond nog een keer gaan doen! En ook ’s avonds lukt het ons weer illegaal naar boven te glippen! Stelletje illegalen. En we hebben even goed in de camera gekeken ;) Dus nu is er een heel Singapore een zoekactie naar ons op zoek.. WANTED!

Snel naar Kuala Lumpur Maleisië dus! Met de nachtbus van 5 uur… weinig slaap! Merel wil perse die twee speciale torens zien van Kuala Lumpur. Dus in de vroege morgen (4 uur!!!) wij met onze zware backpacks Kuala Lumpur afstruinen op zoek naar die torens. Alle mensen zijn zo behulpzaam en sturen ons 20 verschillende richtingen in.. super! Na een uur rondlopen komen we erachter dat die speciale lichttorens in de ochtend de lichten uit hebben en dus twee saaie torens zijn. Maar we hebben ze gezien! CHECK! Snel naar het vliegveld, want we willen een vliegtuig boeken naar Medan. Op naar Sumatra! En omdat we een nacht hebben gemist gaan we lekker op bankjes op het vliegveld slapen. Ik voel me een echte backpacker nu. Slapen op het vliegveld. En het is nog best prima ook nog!

Medan is echt de lelijkste stad ooit! Dat staat overal en dus vinden wij dat ook. We gaan dan ook heeeeel snel met een busje naar Bukit Lawang. De jungle. Het rijk van de ORAN OETANGS! Bukit is een leuk dorpje in de jungle. We gaan de dag erna meteen de jungle in! Samen met Felix onze gids, mowgli het hulpgidsje en 5 andere meiden. Er komt eerst een zwaar stukje zegt Felix. En zwaar is het! Woow met handen en voeten ga je bijna verticaal omhoog. Twee meter en het zweet staat, gaat en stroomt al overal! Ik ga na Felix als eerste en de rest krijgt meteen een lekkere douche van al dat gezweet van mij. Merel glijdt constant uit.. sorry Merel…Nee grapje. Als ik af en toe mijn shirt uitwrong viel het best mee hoor!

We zien al heel snel een groepje aapjes! Longtail makaakjes. Die aapjes voelen zich snel op hun gemak tussen ons. Dat is duidelijk als ze wel een hele vreemde positie aannemen… en dat in gezelschap. Schandalig hoor! Als een stelletje blije meisjes zijn we al helemaal in onze nopjes met dit groepje aapjes, maar Felix tikt me al snel aan en wijst hoog in de bomen. En jaaaa hoooor!!!! Daar zit een suuuper grooote super geweldige ORAN OETANGGG!!!!! Jaaaa de eerste is gespot! Al merkt de rest van mijn groepje daar helemaal niks van.. die zijn nog altijd druk bezig naar de seksende aapjes te kijken… vieze meisjes dat ze zijn!

Na de nodige foto’s van de Oran gaan we weer verder met onze jungle tocht. Hijgend, zwetend, klauterend de berg op en af! Wat is de jungle toch mooi. Zo groen, overal andere kleuren groen! Allemaal lianen, grote groene bomen, de verschillende geuren en geluiden! Echt ik geniet! Een of ander insect dat echt het geluid maakt van een boor! Een andere die een fluit nadoet, vogels die de mooiste geluiden maken. De jungle is zo mooi! Ondanks dat je je een menselijke douche voelt is dit het echt wel waard! Lunch van een bananenblad en super lekker fruit! Een paar uur later zien we een moeder met baby oran oetang in de bomen. Het baby’tje speelt lekker in de bomen! Weer een stuk later komt er een Sianmang super dichtbij! Een soort zwarte gibbon. Deze is hier waarschijnlijk uitgezet en weet dus dat mensen eten bij hebben. Tassen dichtlaten zegt Felix. Maar ja hoor,, een van de meiden opent toch haar tas en meteen duikt die aap op haar af en pakt haar tas af! Twee andere apen zitten in de bomen af te wachten wat er uit de tas komt.. Normaal gesproken zien ze deze apen vrijwel nooit tijdens de jungletrek of van heel ver. Dus we hebben geluk! Super gaaf!

We slapen die nacht in de jungle aan een rivier. Al dat zweet kan lekker afgespoeld worden. Mowgli duikt als een echt aapje meteen de rivier in. Hij heet trouwens niet echt Mowgli. Dat is zijn jungle naam. Maar hij lijkt er wel een beetje op dus wij noemen hem ook zo. Er is nog een andere groep en de gidsen gaan ons eten klaar maken. We eten langs de rivier terwijl we allemaal op de grond zitten. Lekker met je handen eten en jungle spelletjes doen. Die jongens zijn echt aapjes. Hoe ze doen, hoe ze zitten. Heel grappig om te zien. Samen het originele Bukit Lawang lied zingen: Zing even mee:

Melodie Jingle bells:

“Jungle trek, Jungle trek, in Bukit Lawang,

See the monkeys, see the birds, see Oran otang!”

Mowgli’s versie:

“Jungle trek, Jungle trek, in Bukit Lawang,

See the mokeys, see the Mowgli, everbody come…. (hmmm???)

En voor dit moment heb ik mijn luchtbed meegenomen. 3 maanden sleur ik dit ding al mee, omdat ik wist dat we in de jungle op de grond moesten slapen. Ik heb met mijn superkrachten mijn luchtbed al gemaakt… heel goed dus, want hij is nog steeds lek. Super… Maarja. We liggen in de jungle, de rivier op de achtergrond dus Lisan zet je er maar overheen!

LANG ZAL ZE LEVEN!! Merel is jarig in de jungle! Ik heb allemaal filmpjes voor haar bewaard en dus wordt ze toch echt jarig wakker! En lekker meteen een frisse ochtend duik! We gaan nog naar een waterval waar Mowgli een echte jungle kroon voor haar maakt! En Felix maakt ons met echte jungle steen make up helemaal mooi op! We zijn echte jungle queens! We moeten helaas weer terug en dat doen we via tubes. We gaan met een soort bandenboot terug de rivier af naar Bukit Lawang. Heel erg gaaf!! Die avond zitten we met alle toeristen en locals en worden er allemaal liedjes gezongen! Ook lang zal ze leven en vader Jacob komen aan bod. Zelfs Guusje Meeuwis wordt niet overgeslagen! Echt heel erg gezellig!

Maar ons jungle avontuur komt alweer ten einde en we vertrekken naar Lake Tabo. Samen met Niel en Imke. Twee Nederlanders die ons budgetreisje wel interessant vinden. Ze staan zowat met open mond naar Merel te luisteren die even een kamer regelt voor 1 euro. Echt een harde tante is dat aan het worden. Zelfs 20 cent meer betalen zal ze niet! En dus slapen wij die nacht voor 1 euro per persoon in een best mooi huisje. Het uitzicht is heel mooi in ieder geval… het bed wat minder. De grond van de jungle was ongeveer even hard maar ach…. We gaan het eilandje wat rond en belanden in een soort schuur waar allemaal mannen aan het zingen zijn. Wij natuurlijk hop daarbij gaan zitten. Ze drinken eigengemaakte wijn die naar paardenpis smaakt en zijn allemaal aan het zingen! Super gezellig!

De dag erna huren we een scootertje en gaan lekker op pad. Ook ik besluit na een uurtje te rijden! En ik kan het gewoon! Ik ben zoooo trots op mezelf nu! Echt een heel chill dagje gehad.. beeetje jammer dat onze band niet 1 maar 2 keer kapot is gegaan maar ach. Lekker een beetje rondtouren. Erg gezellig met Niels en Imke! Al gaan we de dag erna alweer door naar Padang.

17 uur met de bus…. En daar komen we pas echt in aanmerking met de eigenaardigheden van de Aziaten. Openbaar boeren, dat kan! Je neus echt ongegeneerd ophalen, dat kan, slijm wegspuwen, dat mag… hmm Vooral Merel geniet daar zichtbaar van…En niemand zegt er wat van… Oordopjes in en slapen maar!

In Padang willen we eigenlijk naar de Mentawi eilanden. Suuuuper mooi, maar blijkbaar ook super moeilijk te bereiken helaas.. STOM! En hulp krijgen we niet echt. Niemand spreek (of durft het niet) Engels. Merel is weer echt een bezienswaardigheid met haar lange benen en er wordt dan ook weer fijn naar ons gestaard… Ja okee, het kan ook een beetje liggen aan onze korte broekjes. Hier zijn ze best streng Moslim, maar het is zoooo heet!

We skippen de Mentawi eilanden dan maar en gaan op ons eigen houtje wel een strand zoeken. Dus een mini bus in met 25 anderen. Opgekropt op de achterbank waar zelfs ik te lang voor ben op naar een strandje. En daar liggen we een uurtje later tussen allemaal afval in onze bikini. We hebben wel eerst aan meerdere mensen gevraagd of dat niet tegen de Moslim cultuur gaat enzo. Maar we mogen dat gewoon doen. Het voelt een beetje ongemakkelijk, zeker als er een paar vrouwen verderop naar ons gillen. Maar ja het was echt okee zeiden ze… Al zou ik het misschien niet nog een keer doen… Niemand heeft iets tegen ons gezegd, en we zijn wel lekker bijgebruind. En het strand was best okee als je tussen het afval door keek (nog zo’n cultuurverschilletje)

Padang was het niet helemaal voor ons, we besluiten om verder te gaan naar Java. Yogyakarta! Een super leuke, mooie stad hoor ik van vele! Dus daar hebben we zin in! Ook is het daar weer iets toeristischer. We willen niet teveel toeristische dingen heb ik al meerdere keren gezegd, maar nu willen we het wel weer eens! We zijn al zolang met z’n tweetjes en zien echt weinig “echte backpackers”. Kunnen we vast wat wennen. Met Bali, Nieuw-Zeeland en Australië in het vooruitzicht.

Yogya is meteen al leuk! De mensen helpen ons zooo goed! Het hostel biedt een leuke tour aan. Ja fijn! Ons eerste dagje in Yogya gaan we eerst het tempelcomplex Prambanan bezoeken. Even cultureel doen. Echt heel mooi! En daarna lekker shoppen haha… ja we blijven toch meiden! En het is zoo lekker goedkoop hier. Shoppen en daarna nog wat andere culturele dingen doen. Jammer dat die dicht zijn om 3 uur door Ramadhan.. oeps. Nouja dan maar lunchen bij Dunkin’ Donuts. Cultuur barbaren ja i know!

Morgen moeten we om 4 uur op staan voor de Borobudur. Wederom een mooie tempel! Super veel zin in!

Al bij al bevalt Azië me erg goed, ondanks de gekke gebruiken van de mensen soms. Het is wel echt even wennen. Ik moet echt soms mijn best doen om de mensen niet steeds aan te spreken op hun gedrag. Al lukt dat niet helemaal als een kerel mij vertelt dat ze schildpad eieren eten… en als ik een heeel mager paard zie voor een koets! En ik kijk ook heel boos als ze op de grond tuffen… wie weet..

We love you Africa!

Mijn vorige verhaaltje eindigde bij de Victoria Falls. Weer een grens over! Zimbabwe. Al is het dan maar voor een dagje, telt toch mee als een ander land. Zeker omdat we nu echt een super gave stempel in ons paspoort kregen! Het is wel duidelijk dat Victoria Falls een heel toeristisch plaatsje is. Met alle vervelende verkopers op straat… En overal worden regenjassen verkocht. Want je wordt echt nat zeggen ze! Pfff wij zijn bikkels. Wij komen uit Nederland. Een beetje water doet ons niks! Na een half uurtje de watervallen afgestruind te hebben, zijn we tot op ons ondergoed doorweekt! Puh regenjassen zijn voor watjes! Alle mensen lopen er krampachtig in een regenjas, snel een foto maken en die camera weer heel snel onder de jas. En ik maar heel cool doen met mijn waterdichte camera. De watervallen zijn wel echt enorm! Wat een water komt daar naar beneden!

Na de watervallen was het tijd voor wat actie! Ik ging schommelen over een klif! Van te voren schreven ze een nummer op mijn arm. Voor als ik dood zou gaan en ze alleen die arm terug vonden. Dan wisten ze nog wie ik was… Want in de diepte is een rivier met een aantal hele hongerige krokodillen! De gids vroeg hoe ik wilde springen. Met mijn gezicht naar voren, dat doen de meeste. Of met je rug naar de afgrond, dat is voor de dare devils.. offff met een handstand, dat doen alleen echte stoere mensen. Dat moet je niet tegen mij zeggen: natuurlijk doe ik die handstand! Ik moet weer even bewijzen dat ik stoer ben (uitslover he). Daar op het platform aangekomen ben ik al iets minder dapper. Sta je daar op een plankje, een paar touwen houden je vast, en je kijkt de diepte in! Zet je handen maar daar neer.. Euhhhhh okee toch wel een beetje eng! Handen bijna neer en weer omhoog, handen op de grond en weer omhoog. Nee Kom op! Ik durf dit! Hup die handen op de grond, de gids tilt mijn benen op en aaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhh (okee ik dacht dat ik nog wel even een momentje kreeg, maar niet dus) Vrije val van weet ik hoeveel honderd meters! Gillen totdat je niet meer kunt, omdat er zo’n druk op je staat! En toen zweefde ik opeens boven het water, wauw wat gaaf!!! Wooowwww wat een kick!!! Suuuuper gaaf! En zo’n mooie omgeving! Wauw Wauw Wauw!!! Ik werd weer omhoog gelift en moest het laatste stukje een soort van abseilen, maar dan omhoog opseilen? Terug op het platform merk ik dat de adrenaline er toch goed inzit. Ik kan namelijk bijna niet staan, omdat mijn benen zoooo erg trillen! Ik vond het niet echt eng, wel spannend natuurlijk, maar wow wat gaaf! Ik ga dus echt wel een keer bunjee jumpen! (Ik heb Mark maar meteen gesmst dat ik nog leef en dat we sowieso gaan bunjeejumpen in Nieuw-Zeeland ofzo en ja dat is een bevel haha) Jaaa echt heeeel gaaf dit! Zo blij dat ik het heb gedaan!

Maar hierna is ons dagje Zimbabwe alweer bijna ten einde! Terug naar de taxi en weer op naar Botswana. Na een paar kilometer moeten we even remmen, omdat er olifanten bijna op de weg staan! Dat vind ik zo gaaf hier! Dat is het Afrika wat ik zocht, wilde dieren overal!

We zijn die ochtend trouwens uit onze tent geschopt… En nee niet omdat wij iets hebben gedaan. Blijkbaar was onze tent al geboekt voor die nacht en waren ze dat even vergeten te zeggen! Wij kei boos natuurlijk, omdat we dan in de avond nog iets anders moesten zoeken! Helaas voor hun waren ze ook vergeten dat wij nog niet betaald hadden voor onze was. HAH gratis was gedaan!!! Wij zijn heeel lief, maar als je ons tegen zit dan ontpoppen daar twee ware bitches! Maar Afrika was Afrika niet als we die avond alweer een veeeel betere locatie hebben gevonden. Tot nu toe zit namelijk echt alles mee hierJ We hebben een heeele luxe lodge gevonden (we moeten wel in Wilson slapen, maar de omgeving is TOP) Een echte safari lodge en dat blijkt wel! Bordjes met: Beware of hippos, Beware of crocodile, een baviaan die een boterham heeft gestolen, een groep antilopes die rondstruint op de camping, geblaf van wilde honden in de verte, geknor van nijlpaarden een paar meter verder, een aapje in de boom en een 2!! meter lange python die ons komt vergezellen bij de braai! Dat was wel even eng! Zeker omdat we waren uitgenodigd om mee te eten met een gezinnetje met een kindje van 2 jaar. Die zou zo een maaltje kunnen worden voor die slang!

De dag erna vertrokken we richting de Okavango Delta. Een waar pareltje volgens betrouwbare bronnen. Terwijl we op de snelweg rijden worden we ingehaald door een rode auto. In de auto zitten Johan en Annemarie. Die hebben we in de taxi naar Zimbabwe ontmoet. Of we even willen stoppen voor een koffie pauze gebaart ze vanuit de auto (met grote ogen, heel duidelijk articulerend, met koffiekopje gebaren) Dus hop op de rem en gezellig even bijpraten langs de snelweg. In Afrika kan dat!

We hebben in Maun een leuk hostel aan het water gevonden en boeken meteen een tour voor de volgende dag. We gaan met een mokoro de delta op. Een soort kano met een mannetje die het bootje vooruit duwt met een grote stok. Een heel ontspannende en rustige omgeving. Lekker ronddobberen op het water, overal lelies, het gebrom van een libelle, Lisan die alweer in slaap valt. Wij doen een dagtochtje. Je kon ook een nacht erbij doen en achteraf hadden we dat eigenlijk moeten doen, maar dit was ook heel leuk en mooi! Het was trouwens niet alleen rustgevend, want we werden bijna aangevallen door een paar woeste nijlpaarden. Ons mannetje moest opeens heel snel zorgen dat we weg kwamen daar!

We hebben van een paar mensen gehoord over Elephant Sands. Daar zijn we voorbij gereden, maar hebben besloten om een stukje terug te rijden daarvoor. En wat zijn we blij dat we dat gedaan hebben! We komen daaraan en zien allemaal hutjes om een waterhole staan en zie meteen al een olifant! Wilson schrikt daar zo van dat hij even vergeet dat we in het losse zand rijden. Onze eerste keer dat we vaststaan! Gelukkig heeft iedereen hier een jeep en worden we snel bevrijd. We kunnen op de camping slapen in Wilson. “Oh het dichtstbijzijnde wc –gebouw is trouwen gesloten, omdat de olifanten die hebben gesloopt” hah.. top.. Maar wij zijn nergens bang voor en parkeren Wilson naast dat wc-gebouw, want daar heb je het beste zicht op de waterhole. Niet dat de andere plekken bezet zijn, want er is verder niemand op de camping?? We kunnen meteen mee met een gamedrive en ontmoeten daar Julia. Een meisje van 4 jaar die meteen dol op ons is. Ze komt tussen ons in zitten in de jeep en blijft maar kletsen met een heel hoog stemmetje en een heerlijk Engels accent. Ze is helemaal geobsedeerd door de hornbill (hoor dit even met een heel hoog Engels accent dus), de neushoornvogel. “I see a hornbill, did you see the hornbill?” En dat terwijl wij een hele groep olifanten zien, maar die zijn duidelijk niet zo interessant denken we! Maar een minuutje later gilt ze dat ze een olifant ziet! Daar! zie je hem?? Wat een schat van een kind! Paps en mams vinden we trouwens iets minder. Vooral paps blijft maar met een zeurstem dreunen “Sit down Julia, be still Julia, don’t go there Julia, stay here Julia, be quiet Julia” En dat dan met een heel nasaal stem geluid. (het is nu alweer een tijdje geleden, maar ik vind het nog steeds erg grappig om hem na te blijven doen, maar ik imiteer overigens ook nog steeds dat vrouwtje van New York, en die Engelse muts van Chobe en Mac en onze mokoro gids en vrijwel iedereen die ik ontmoet heb) Merel onthoudt alle namen van alle mensen, ik onthoud hoe ze doen. Ach dan lijkt het net alsof we met heel veel mensen in de auto zitten in plaats van met z’n tweetjes!

Als we terug komen van de gamedrive en bushbraai is het al heel donker! We zien wel heel veel grote schaduwen bij de waterhole! Ik kan zo 20 olifanten tellen! En het geluid dat ze maken! Zijn wij wel veilig in onze kleine Wilson daar? We moeten een heel stuk lopen naar het wc-gebouw en vinden dat toch wel een beetje spannend! Vooral voor Merel is het eng als ze haar lenzen uit heeft gedaan en als een molletje de auto probeert te vinden… Is dat een olifant of is dat Wilson? We zijn zo moe van de dag dat we al snel slapen. Maar we zien nog wel dat er ondertussen zo’n 30 olifanten zich verzameld hebben in de buurt van Wilson. Eentje is ongeveer 5 meter vanaf onze auto aan het rondstruinen. Hmmm.. ach ze kamperen hier echt niet als het niet veilig is!

De ochtend erop horen we van onze nieuwe Engelse vrienden dat ze zagen dat de olifanten echt onze kant op kwamen rennen en ons hadden omsingeld! Wow.. wij blij dat we sliepen! We hebben niks gemerkt! De rest van de dag liggen we een beetje aan het zwembad en kijken we naar alle olifanten die zo nu en dan komen drinken. We gaan overigens niet IN het zwembad… deze is een beetje smerig, omdat de olifanten in de nacht het zwembad gebruiken als tweede waterhole. Dat blijkt ook wel als ze in de middag ook proberen om erbij te komen! Wat zijn olifanten toch leuk om naar te kijken. Ieder dier heeft echt zijn eigen persoonlijkheid. Het lijken net jongens op een speelplaats. De grootste mag als eerste dit doen, het onderdanige jong mag wel in de buurt, maar de iets stoerdere wordt ruw aan de kant geduwd, grommen, toeteren, duwen. Ja ik zie heel wat overeenkomsten! En wat een geluiden ze toch maken als ze scheten laten. Het lijkt op het geluid van een leeglopend bad. Zon pruttelput geluid. En als ze poepen voel je bijna de grond shaken. Een pak suiker die op de grond ploft, een waterval als ze plassen. De hele dag horen wij deze geluiden aan. En bij elke scheet schieten we in de lach! Na de 50^ste scheet is het nog grappig! (ook dat geluid vind ik erg leuk om na te doen!)

Die nacht was het wel iets enger om naar bed te gaan. We hadden nu de hele dag die olifanten bestudeerd en ze zijn echt lomp! Daar is ons autootje echt niet tegen opgewassen. Ook zagen we met onze zaklamp een paar ogen terug staren…leeuwen??? Merel die weer half blind de kampeerplaats moet aflopen, olifant die ons aankijkt.. Snel de auto in, deur op slot, sleutel op contact voor als ze komen en hopen op het beste! De olifanten kwamen ook nu weer echt heel dichtbij onze auto! Maarrr we hebben de nacht overleefd! In de ochtend nog even doei zeggen tegen de laatste olifant en weer verder!

We zijn die dag naar Gabarone gereisd. De hoofdstad van Botswana. Niet dat we er veel van hebben gezien, want we zijn meteen ons luxe huisje ingegaan voor een dutje! Wat een fijn bed na 3 dagen auto!! Heerlijk! Konden we de dag erna fris en fruitig op naar Zuid-Afrika. We hebben namelijk besloten om naar Sun City te gaan. Een entertainment park! Met een super gaaf waterpark! Beetje dom van ons dat we even vergeten waren dat het winter is hier.. veeeel te koud voor een waterpark. Maar Sun City was alsnog erg leuk! Even iets heeeelemaal anders dan wat we de afgelopen weken gedaan hebben.

We hebben een ontdekkingstocht door een heel groot doolhof gedaan! Wat nog echt moeilijk was! We hebben bij de kiddiescorner wel ieder 10 rand (nog geen euro) opgemaakt met gokken. En hebben daar echt een hele mooie ketting mee gewonnen! Die nu ons bordje prachtig versierd. We zijn naar de bioscoop geweest. Waar we een zaal voor onszelf hadden en dus lekker konden gillen! We hebben cocktails gedronken en zijn gaan uit eten! Een heel decadent dagje dus!

Maar de dag erna wilden we toch echt nog even Afrika zien, dus zijn we nog een dagje naar een wildpark geweest. Pilanesberg. Helaas zagen we alweer geen katten, maar wel een neushoorn met een jonkie echt heeeel dichtbij! Super vet! Wel opletten, want mams keek ons wel een beetje boos aan!

Vanuit Sun City zijn we naar Johannesberg gegaan. Want onze Afrika tijd zit er al weer bijna op! Tijd voor een beetje geschiedenis. Een bezoekje naar het apartheidsmuseum. Wow wat indrukwekkend! Ik had niet in de gaten dat dit nog maar zo kort geleden allemaal heeft gespeeld. Wat een geschiedenis. Heel interessant om hierover te leren. Ik neem dit ook zeker mee voor mijn lessen straks op school.

Na deze indrukwekkende ochtend hadden we even behoefte aan iets luchtigs. Naar Gold Reef city! Een pretpark! Wel spannend… Afrika en pretpark.. hmm krijgen die onze afgekeurde achtbanen? We beginnen met een achtbaan die zooo erg kraakte.. Er komt iemand aan met een groot gereedschap iets en draait wat aan??? Hmmmm dan ga je toch iets minder gerust naar boven. Geef mij maar een paar boze olifanten!

En toen was daar het zware afscheid…Wilson moest terug. Wat heeft dat autootje ons een goede tijd laten beleven. Alle grote boze 4 wiel auto’s lachten Wilson uit. Maar terwijl wij heel veel auto’s aan de kant van de weg zagen, bleef Wilson lekker door karren. Wat een goed autootje. Wat zullen we hem missen! Dag Wilson!

Afrika is zooo mooi, zoo leuk, zoo geweldig! Ik kom hier zeker nog terug! Maaaarrr nu is het tijd voor weer een nieuw avontuur!! Azië! Weer een nieuw continent! Wat hebben we daar weer veel zin in!

Fokken Lekker! Happy Days! Live the dream!

We hebben 3 mannen gevonden die met ons mee naar de Sossusvlei gaan reizen. Met 5 personen, 4 backpacks, 5 daypacks, 2 tenten, slaapzak, dekens, een jerrycan en weet ik veel wat nog meer gaan we vol goede moed op pad in onze Wilson. We waren nog altijd rouwig om onze verloren Wilson in Zuid-Amerika, dat we onze auto maar Wilson hebben genoemd. Als we deze Wilson verliezen dan gaan we echt heel hard roepen! Wilson doet zo zijn best op de moeilijke weg naar de Sossusvlei. Van de harde weg af, hobbels, gaten en zelfs voor een hele diepe, grote waterplas draait onze Wilson zijn hand (of wiel) niet voor om. We moeten misschien een tikkeltje langzaam rijden, maar we komen er wel! En Merel en ik zitten heel relaxt voorin. Wij zijn immers de baas. De drie mannen achterin hebben het wat zwaarder… Ach ja het is beter dan fietsen..

Want toen wij naar Windhoek reden met volle snelheid, zagen we opeens een fietser op de snelweg. Bepakt en bezakt met de fiets in Namibië! Wat een idioot! En laat het nu zo zijn dat die idoot bij ons in de auto is beland in Windhoek. Mac (jaa wij denken meteen DONALDSS erachter) is een Canandees van 22 die overal zijn fiets mee naartoe neemt. Die moet wel gestoord zijn. Hij stelt voor om Killi mee te nemen. Een local uit Windhoek die nog nooit in de Sossusvlei is geweest. Leuk om een local zijn land te laten zien. Prima, zolang hij wat mee betaald! En tenslotte is daar de 50-jarige Engelsman Ian. Al 4 jaar op reis en zijn dieet bestaat voornamelijk uit bier. We merken al snel dat onze fietser hele andere ideeën heeft over reizen dan wij. Hij wil namelijk niet betalen voor een slaapplaats en wil gewoon langs de weg slapen. Wij vinden dat een iets minder top plan. En Killi? Die zegt niks. Die doet wat Mac wil. Ian luistert geloof ik helemaal nooit naar een ander en doet wat hij wil. Dus voordat wij de camping op rijden voor de Sossusvlei droppen we Mac en Killi. Die gaan ergens in de bergen logeren. Want Mac beklimt die berg wel even in een kwartiertje, zoals hij al meerdere keren heeft gezegd. Mac heeft overigens alles eigenlijk al gedaan, en overal vrienden zitten en overal geslapen, elke berg beklommen... Mac is maar een beeetje een blaaskaak. Maar hij betaalt dus wij houden onze mond. Ian, Merel en ik besluiten om de zonsondergang vanaf een duin te bekijken.

Want daar staat de Sossusvlei en voor veel mensen Namibië bekend om. De rode zandduinen. We moeten wel wat opschieten, anders missen we de zonsondergang. Maar het is maar een duin omhoog. De temperatuur is hier in de woestijn wel een tikkeltje hoger. En die ene duin wordt gevolgd door nog een duin, en nog een, en nog een, en nog een , en toen was de zon onder. Helemaal bezweet, onder het rode zand, staan we daar midden op de duin. Top dit!

Terug naar de camping moeten Merel en ik al onze flirt technieken uit de kast halen om wat heet water te scoren. We hebben namelijk noodles als avondeten. Als we één colaatje kopen, mogen we dan wat heet water? Met knipperende wimpertjes! En natuurlijk krijgen we dit voor elkaar! We hebben zelfs twee cola gekocht! Big spenders! Op de camping is het helemaal donker en opeens zien we daar een gemsbok voorbij onze auto lopen! Whaah! Gemsbokken hebben horens van een meter lang, hopelijk lopen we er niet tegen eentje op zometeen! Ian in zijn tentje en Merel en ik kruipen lekker in Wilson voor een nachtje. De dag erna staan we heel vroeg op, we willen namelijk de zonsopgang zien! En deze willen we eigenlijk niet missen. Gelukkig is onze tent snel opgeruimd. Hah en dan zie je alle mensen met zo’n luxe auto en tent in de morgen zwoegen. Wij hoeven alleen even onze stoelen omhoog te zetten. Lekker puh!

Voor de zondsopgang gaan we weer diezelfde duin beklimmen. Yes! Maar eigenlijk was ie niet heel spannend achteraf haha, het was zo koud! Hierna gingen we naar Dune 45. Dit is een duin die je helemaal tot het topje kan beklimmen. Erg mooi! Met je blote voetjes door het rode warme zand Super hoog (en een beetje zwaar), maar zo waard! Echt heel hele gave tocht!

Daarna gaan we dan echt door naar de Sossusvlei. Er rijden allemaal jeeps naartoe. Ons autootje is echt een kanjer, maar dat losse zand trekt ie toch echt niet. Het is maar 5 km dus we gaan lopen. Na 1 km hebben Merel en ik al spijt! WAT IS HET WARM IN DIE WOESTIJN!!! Maar wereldwijze Mac maakt een schatting dat het nog zo’n 35 minuten lopen is en.. Ja Mac steek je schatting maar in je …! Killi kijkt ondertussen heel verliefd naar Mac. Zijn held. Volgens mij hebben zij het heel gezellig gehad in dat tentje in de bergen. In mijn vorige verhaaltje zei ik al dat ik van Afrika hou, en gelukkig houden de Afrikaanse mannen ook van ons. We krijgen namelijk een lift aangeboden en dan hoeven we alleen de terugweg te betalen. JEAAAHHH! En wat zijn we daar blij mee, want bij de bestemming aangekomen moet je nog zo’n 2 km lopen in die hitte! Maar het is het wel waard. We komen uit bij de Death vlei. Een witte vlakte met dooie takken. Echt zo mooi! Haha, nee was best mooi! Vooral toen we hoorden dan onze tortelduifjes Mac en Killi het niet hadden gehaald, want het was te ver. Hahaha leedvermaak?

Ian zou ons die dag verlaten. Hij ging proberen te liften richting het zuiden, terwijl wij naar het noorden gingen. Merel enik hadden een super goedkope kampplaats weten te regelen met onze charmes. Mac en Killi verdwenen weer fijn saampjes de bergen in en dus hadden we weer het rijk alleen. Eerst maar eens douchen. En wauw! Wat een douche! Midden in de woestijn, een open douche. Wel met een dak (ofja wat plankjes) maar terwijl je aan het douchen was, keek je uit over de woestijn, duinen aan de horizon, silhouet van een springbokje in de verte. Wat een geniet momentje was dat! Dit is echt een voorbeeldje van een klein iets wat zoooveel impact maakt op je reis. Hier doe je het voor! Wauw! Ian heeft het na 3 uur liften in de hitte opgegeven en besluit maar om bij ons te blijven voorlopig. Gezellig! Totaal niet ons type. Hij heeft verhalen die man! Wow wat die allemaal heeft meegemaakt. Maar het klikt wel echt! We gaan fijn een filmpje kijken in onze auto. Ian met een fles rode wijn op de achterbank, Merel en ik met een dikke magnum. Een jakhals die opeens een paar meter van de auto af staat, een gemsbok die voorbij komt slenteren en zombies die vermoord worden. Ideaal avondje!

Die ochtend vertrekken we richting Walvisbaai en Swakopmund. Mac en Killi hebben we weer van de straat geplukt, dus weer volle bak. In Walvisbaai gaan we naar een hele groep flamingo’s kijken. Daarna door naar Swakopmund. Een heel mistig stadje. Swakopmund ligt aan zee en heeft dus een zeeklimaat. Maar dan komt er meteen een woestijn. Deze twee klimaten botsen, waardoor het daar steeds mistig is. Ik vind het er eigenlijk maar troosteloos uitzien. Killi mocht heel goedkoop meereizen, omdat we dan gratis bij zijn tante in Swakup konden slapen. Maar hij was even vergeten te vertellen dat zijn tante nog helemaal van niks wist en ook niet thuis was. Dumpen die twee. We hebben ondertussen echt genoeg van blaaskaak en zijn vriendje. Blijven we gezellig met z’n drietjes over. We halen een feestmaal in de supermarkt (Ian met een fles wijn en bier natuurlijk) en vermaken ons prima door te roddelen over de tortelduifjes. Ik mag in de tent van Ian slapen op mijn luchtbedje die ik al 2 maanden meesleur maar nog nooit gebruikt heb! Want nog een nacht in de auto trekt mijn rug even niet! Blij als een kind blaas ik mijn luchtbedje op. Ooh wat zal ik heerlijk slapen! Totdat ik midden in de nacht wakker word omdat ik op de grond lig…. Top.. mijn luchtbed is lek. Zal ook eens niet!!!

We gaan naar CapeCross, waar een zeehonden kolonie zit. Wow!!! Er zitten zo’n kwart miljoen zeehonden daar! En ik meende dat ik altijd best een goede imitatie van een zeehond kon doen, maar niets is minder waar! Ze maken echt het geluid van een hoop geiten bij elkaar! Meeehhhhh, gegrom, gesnuif, gesnuit. Maar het oeh oeh oeh (DUS ZOALS EEN ZEEHOND HOORT TE DOEN) is nergens te horen! En wat een grompotten. Liggen ze daar allemaal op, over en onder elkaar en dan maar de hele tijd naar elkaar grommen. Rare beesten! Maar wel echt mooi om te zien!

Ian gaat die middag even zijn eigen ding doen en Merel en ik worden door een local rondgeleid in de sloppenwijk. Hij werkt op onze camping en na weer wat geflirt vanuit onze kant hebben we dat voor elkaar gekregen. Hij neemt ons mee naar het huis van zijn oma en naar een school. Erg leuk en interessant om dit te zien!

We hebben overigens ook een kamer te weten ontfutselen bij diezelfde man, dus slapen we die nacht heerlijk in een bed. En tussen de spiralen door voel je soms echt wel wat matras. De dag erna nemen we dan toch echt afscheid van onze Ian. Wat hebben we gelachen met die gast! We nemen zijn levensmotto met ons mee; Happy Days. Live the dream!

Wij gaan door naar de himba’s!!! Natuurlijk heeeeel ver rijden. Want alles is ver rijden in Namibië en dus belanden we voor een tussenstop in het dorpje Kamanjab. We hebben een hele chille kamer geregeld bij hele leuke mensen. Het guesthouse is van Erben, een kale, vriendelijke dikkerd. En hij vertelt dat hij is geadopteerd door een himba chief. Of we zijn familie zouden willen ontmoeten? EUHHH JAAA!!! Scheelt ons 400 km rijden. We waren wel wat bang dat het heel toeristisch zou zijn. Wij wilden echt een himba familie ontmoeten en daar een hele dag mee optrekken. Hier zijn heel veel tours naar de Himba stam. Je komt daar aan, maakt een paar foto’s van de blote vrouwen, koopt een souvenir en doei. Dat wilden wij dus echt niet!!! Nee zegt Erben, je gaat echt met ze werken. En dat hebben we ook echt gedaan!

We kwamen in het dorp aan met een zak maismeel, olie, thee, snoepjes en armbandjes om aan de mensen te geven. En we hebben de hele dag in het dorp gezeten. Scara heeft ons rondgeleid om hier en daar wat te vertalen. Na een kwartiertje was Merel al druk bezig een calebas met melk te schudden om boter te maken. Daarna hielpen we een vrouw met armbandjes maken, waren we op een giraffenhuid aan het slaan met een hele zware houten soort van hamer en hebben we een koe gemolken. Wat eigenlijk nog best moeilijk is! Zeker omdat er een kalf aan de andere kant stond die de hele tijd mijn uier wilde stelen! Merel spoot een volle straal melk in het gezicht van Adam, een himba man. Oeps…

Ondertussen hebben we veel met de mensen gepraat. Wat een cultuur verschil is dat. De mannen mogen er zo’n 3 vrouwen hebben. De vrouwen natuurlijk maar 1 man. Een himba man was met een kindje aan het knuffelen van 3 jaar oud en hij zei dat hij met haar wil trouwen als ze ouder is. Dat kind is 3 en je weet dat nu al?? Je kan dan de vader 5 koeien geven en dan mag je met het meisje trouwen. De vrouwen worden echt een beetje als vee gezien vond ik. Met klapjes op de heupen aan toe. Wat me ook heeel erg opviel is hoeveel moeite de vrouwen doen aan hun uiterlijk! Waar ik even snel mijn haar kam, zijn zij echt uren bezig iedere dag. Elke dag moeten de vrouwen ocra malen tot een poeder. Dit hebben wij ook gedaan en dat is nog best zwaar werk. Die ocra mengen ze met boter en dan smeren ze zichzelf helemaal in. Dit is in plaats van douchen… De haren van de vrouwen moeten iedere 3 maanden opnieuw gevocht worden. Wij hebben dit ook bij een vrouw gedaan. Ze draaien het echte haar en nephaar helemaal strak met boter, ocra en as. Daar komt een soort klei overheen. En dat iedere 3 maanden! De vrouwen dragen een soort scheenbeschermers/ been juwelen van ijzeren kralen. Deze moeten om de 4 maanden opnieuw gemaakt worden en daar zijn ze echt wel een paar dagen mee bezig. Ze hebben allemaal sieraden om, kettingen, armbanden. Zoveel moeite om er zo uit te zien. Ik zou het niet kunnen! Als ik ooit iets met mijn haar probeer en het lukt niet binnen 15 minuten dan ben ik er al gauw klaar mee.

Het leukste van de dag was dat wij werden omgetoverd tot echte himba vrouwen. Staan we daar in een klein rond hutje met 4 giechelende vrouwen. Kleren uit, eigenlijk ook die BH en dat slipje.. Maar dat hebben we toch maar even niet gedaan. En dan helemaal insmeren met ocra. Oh wat waren die vrouwen aan het lachen. Of vrouwen, meiden. De meesten waren nog geen 20, met wel al drie kids hangend aan een tepel haha. We kregen een soort riem om, een geiten rokje, een bh (wat eigenlijk meer twee touwen met kralen over je borst was) van allerlei kettingen, een soort haarbandje om je hoofd, een geitenmutsje op je hoofd. En alles moest perfect zitten. 4 handen die over je heen gaan en alles goed trekken, de ocra op je smeren. Dat was al een belevenis op zich.

Maar dan het naar buiten komen. Zitten daar 6 himba mannen op een krukje. Wow ik voelde me echt een stuk vlees. Wat werden wij aangekeken! Zij keken echt naar mij, zoals ik naar chocola kijk. Awkward! Adam werd op slag verliefd op Merel en Scara op mij. 6 koeien bood hij om met me te mogen trouwen. Dat ik al een vriend heb, dat werd voor het gemak even vergeten… Minstens 20 koeien moet hij bieden en dan nog niet haha! 6 koeien…deuk in mijn zelfvertrouwen haha! De groepen toeristen die foto’s van de himba’s komen maken vonden ons opeens ook erg interessant! Merel en ik waren het nieuwe item om foto’s van te maken. Zie je ons dus binnenkort ergens op facebook verschijnen, dan laat het maar weten! De kindjes vonden ons trouwens opeens heel eng. Eerst waren we nog die twee blanke meiden en opeens waren we himba?? Als echte himba’s gingen we water halen. Alle omliggende kleine dorpjes moesten ons even bekijken. Dit werd niet vaak gedaan, dat was duidelijk! En ondertussen gleden we bijna uit over het kwijl van Adam en Scara… nog steeds awkward!!

We hebben na een tijdje maar onze eigen kleding weer aangedaan, want dat gestaar werd een beetje vervelend. Rood als we waren weer in onze gewone kleren. We hebben nog even wat souvenirs gekocht, struikelend over de stukken mais die hier en daar ligt. Alle vrouwen en kinderen zijn namelijk aan wat maiskolven aan het kauwen. Dat ligt daarna weer in het zand en dan kauwt iemand anders er weer op. Super schone bedoeling. Maar wat mooi om deze stam zo te kunnen zien. Zo’n groot verschil met wat wij gewend zijn. Deze mensen zijn zo gelukkig met zo weinig. Ze slapen met 4/5 personen in een hutje wat wij misschien nog te klein zouden vinden voor een wc. Ze zitten de hele dag op de grond, houden zich bezig met dit en dat, geen tv, geen internet. Wat wij dan eigenlijk veel nodig denken te hebben. Al zou ik niet perse hoeven te ruilen, dat dan weer niet. Maar wel goed om dit te zien vind ik.

Na deze super leuke dag, kwam Erben met een voorstel. Of we zin hadden in braai en een nightdrive. Braai?!! YES PLEASE! Soort van bbq, maar lekkerder vind ik. Dus wij achterin het bakkie (jeep) naar vrienden van hun. Lekker spiesje met gemsbok, boerewors en lampchobs. Genieten!! Na dit heerlijke maaltje wilden Merel en ik de afwas doen. Maar nee zegt die vrouw, dat komt morgen een zwarte doen. Pardon? Prima dat je iemand hebt die de afwas komt doen, maar moet dat zo gezegd worden? Dat verschil is wel heel erg te merken in dit dorp. In het bakkie zat namelijk ook een donkere jongen die de poorten steeds open mocht doen. Merel en ik dachten dat hij gewoon een lift kreeg en daarom de poorten open deed. Maar toen hij tijdens de nightdrive en de terugrit weer mee moest, merkten we wel dat hij echt daarvoor is meegenomen. Wij kunnen zelf ook best een poort open maken… En tijdens de braai was hij natuurlijk nergens te zien. Ik voel me daar heel vervelend over. Vind het helemaal niet fijn dat er zo’n groot verschil wordt gemaakt tussen blank en zwart.

De nightdrive was weer erg leuk. Toch anders om wild te spotten met een groot licht. Al hebben we niet super veel gezien haha, maar wel hele verse olifanten poep! Dat is echt heel spannend!

Maar toen was het tijd voor ETOSHAAAA!! Een heel mooi wildpark. Jeeej diertjesss!!! Goed te doen met Wilson, dus kunnen we de hele dag zelf rond cruisen. Steeds om het half uur wisselend, omdat je rijdend gewoon minder ziet. Al is het in Etosha niet heel moeilijk om wild te spotten. Het is soms moeilijker om de zebra’s niet omver te rijden! Overal springbokjes, zebra’s, gnoe’s, struisvogels, impala’s. Wauw echt heeeel veel dieren bij elkaar! Wilson geniet zichtbaar van wat hij allemaal mag meemaken! Totdat we bij een groep badende olifanten uitkomen. Die stellen het niet zo op prijs dat wij hun bad komen verstoren. Merel moet dan ook goed haar voet op het gas houden, terwijl ik nog snel wat mooie foto’s probeer te maken. Maar de olifanten vinden ons echt niet leuk! WEGWEZEN HIER! We kamperen weer lekker in ons autootje, eten noodles en gaan in de avond naar een waterhole. Daar zien we ook nog een aantal neushoorns en hyena’s! Echt een geweldige dag! Ook de dag erna spotten we weer erg veel dieren! Maar tussen al die zebra’s zien we nergens een leeuw! De hele dag niet! Dit is mijn derde keer in Afrika en ik heb nog nooit een leeuw gezien! Het zal toch niet weer zo zijn! Ik verlaat afrika niet zonder leeuw.

De ochtend erop staan we heeel vroeg op 5 uur, en gaan we nog voor onze laatste paar uurtjes op pad. Merel doet even een schietgebedje naar haar papa en nog geen kwartier later zien we een cheeta met 2 jonkies! Super dichtbij! En helemaal zelf gespot, niemand in de buurt! Wauw wat gaaf! We rijden een hele tijd mee met mams, totdat ze haar jonkies een jachtles gaat geven en in de verte verdwijnt. Maar een paar minuten later zie ik alweer een leeuwenkontje de bosjes in schieten! Jaaa het was ver weg en maar een paar seconden, maaarrrrr ik heb een leeuw gezien!!! WOEHOEEE!!

We komen een jeep tegen en vragen waar ze naar staren. In de verte zien ze een cheeta. OOOH die jaaa die was net echt zooo dichtbij en we zagen ook nog een leeuw, dag hoor! Verder zijn we helemaal geen opscheppers ofzo! Maar het was echt een kattendag, want 5 minuten voordat we het park verlaten zie ik niet één, maar twee luipaarden langs de weg lopen!!! Whaaaah snel stoppen, auto af laten slaan, aah neee, terug! En ja hoor! 2 luipaarden! Waahhh jaaa de big 5 is eindelijk gespot! Wooojeaaahhhh!!

Namibië was zoooo gaaf! Op naar Botswana nu! We besluiten om deze dag mensen mee te laten liften. En hop de een stapt in, betaald, stapt uit, 5 meter verder stappen alweer nieuwe mensen in. Taxi Wilson at your service! Ondertussen verdienen we zo een zakcentje en die mensen zijn ook weer blij. We slapen die nacht in een hele mooie boshut! Dat had ik even goed geregeld. Normaal kostte dat 450 rand per persoon, maar wij mogen erin voor 300 rand in totaal. Jaa we krijgen hier veel voor elkaar met een lief lachje, een zielig verhaal dat we al dagen in onze auto slapen en een bescheiden decolleteetje. Maar we hebben weer een nachtje een bed! De nacht erna lukt het trouwens niet. … er stond een vrouw achter de balie haha.. balen! Door ons nieuwe inkomen kunnen we wel weer een keertje uiteten. GENIETEN!

En dan zijn we na 2 dagen rijden alweer bij de grens! Jeahhh weer een nieuwe stempel. BOTSWANAAAA We rijden het land binnen. Een half uur later moeten we op de snelweg even stoppen. Overstekende bavianen, 3 km verder overstekende wrattenzwijnen, 6 km verder staat er een giraf op de weg! Whaahhh we houden nu al van dit land! We komen aan in Kasane. Dit ligt bij Chobe National park. We hebben het voor elkaar gekregen dat we in een tent met veldbedjes kunnen slapen en gaan die middag al mee met een bootcruise over de Chobe River.

In een bootje met een stel Engelse toeristen. Aan de kant een krododil, verderop een nijlpaard, een kudde olifanten in de verte, een buffel grazend op een eiland. Wauw wat een mooi landschap. De krokodillen worden steeds groter. We komen steeds dichter in de buurt van de nijlpaarden. Wij vinden het helemaal geweldig. Een vrouwtje achter mij overigens niet. Zij vindt alles eng. Komen we in de buurt van een dier, kijkt ze met opgetrokken neus de andere kant op. I’m not comfortable blijft ze maar zeggen. Hah kijk jij dan maar lekker de andere kant op en hop naar dat nijlpaard. Ook golfjes vindt ze eng en muggen en buffels. En ik als stiekeme sadist vind dit erg grappig! We komen echt heeel dicht bij olifanten in de buurt. Blijven echt zooo’n mooie dieren! Jaaa echt heeel erg gaaf!

Merel gaat die avond ons eten regelen (voor de verandering noodles) Met een zielig puppy gezicht gaat ze om een bekertje warm water vragen. We hebben ondertussen zelf bekers gemaakt van flessen. De barman krijgt meteen medelijden en we mogen in het restaurant uit een echte soepkop onze noodles op eten. Allicht bestellen we wel een cola, dat spreekt voor zich. Stelletje hobo’s dat we zijn hahahaha.

De ochtend erna moeten we weer vroeg op voor een gamedrive! We hebben een privé chauffeur en daar zijn we heel blij mee. Die van gisteren stopte bij elke vogel.. wij vinden vogels best mooi..voor 2 seconden en willen dan door. Dat heeft deze chauff al snel in de gaten. Wij willen leeuwen zien!! Een leeuwen zien we! Yeaaahhh eerst van veraf een paar spelende leeuwen en een mannetjes leeuw. Maar even later twee leeuwinnen van best dichtbij! Ik kan Afrika met en gerust hart verlaten nu! De leeuw is echt voor de echtes gespot!

Ik wilde eigenlijk pas aan het eind van Afrika mijn verhaaltje posten….maar dan wordt het wel een heel eeerrruuug lang verhaal! Morgen gaan we alweer een grens over (voor een dagje Zimbabwe) naar de Victoria Falls! Weer een nieuw avontuur!Of zoals de Afrikanen zeggen: FOKKEN LEKKER!