Oooh wat hebben we toch een paar heerlijke dagen achter de rug. Ik kon het niet laten om hier en daar een fotootje te plaatsen. Paradijselijke witte stranden, heerlijk warm water, snorkelen met de prachtige onderwaterwerelddiertjes, poepiebruin worden, drinken uit een kokosnoot…

In mijn vorige verhaaltje vertelde ik dat ik nog echt even moest wennen aan Azië, dit is na 4 weken al een heel stuk anders! We hebben weer heeel veel dingen gezien en meegemaakt!

De Borobudur, toch wel een hele bekende tempel die ook wij niet overslaan. We staan om 3 uur in de nacht op om de zonsopgang vanaf de Botarobudur te bekijken. Het was nog iets te vroeg voor onze chauffeur.. Hij zette ons bij het verkeerde adres af! En dat moet je niet doen bij Merel en Lisan… dan vraag je om twee hele boze meisjes! Die meteen slim gebruik maken van zijn fout en de helft van de prijs van de tour eraf weten te smokkelen HAH! Met gevaar voor eigen leven scheurde de chauffeur naar de Borobudur. Rennend die honderduizend trappen op, zodat we de zonsopgang niet zouden missen! Het lijkt wel alsof we dat elke keer missen ofzo haha… En eigenlijk weet ik niet zo goed waarom we nog elke keer zooooveel moeite doen. 3 uur op staan, geen ontbijt, rennen, trappen.. en dan is het mistig. Great! Al houden we onszelf maar voor dat het ook wel weer z’n charme heeft, die mystieke lucht enzo. Maar ach, het blijft toch wel een indrukwekkend geheel die Borobudur. Super veel klokken en buddha’s. Als je vanaf boven kijkt, lijkt het een hele grote mandela en dat zou je eerder naar de hemel brengen of zoiets (Rudo, een ander meisje, heeft deze informatie opgezocht)

Want goede toeristen lezen zich eerst in.. Wij niet. Okee, dat is misschien een beeetje mijn schuld omdat ik ben vergeten een Lonely Planet te kopen. Maar we hadden een hele dag excursie en wisten eigenlijk allemaal niet waar we precies naar keken. Dus aan het eind van de dag had ieder een stukje huiswerk. Rudo moest informatie over de Borobudur zoeken, ik over hoe gijzers nu precies ontstaan en Merel zou uitzoeken hoe het komt dat het 2 kleuren meer 2 kleuren heeft. (We wachten nog steeds met volle spanning op Merel haar huiswerk…moet dat nu een juf worden? :p)

We zijn die dag ook naar het Dieng Plateau geweest. Een erg mooi gebergte met rijstvelden, een enorme naar eieren ruikende krater, een 2 kleuren meer en mooie uitzichten! Prima dagje!

Wel merken we dat Merel en ik een beetje onder de bultjes zitten.. deze eigennaardige bultjes komen ons heeel erg bekend voor! Alweer bedbugs??? TOP AZIË! Ik hoop heel hard dat wij ze niet stiekem meenemen in onze tassen. Ze blijven ons namelijk achtervolgen. En ja hoor na een goede check zien we toch echt een aantal bedbugs op Merel haar matras… super

Maar wij laten ons niet kisten door een paar beestjes. Wij trekken gewoon door! Op naar de Bromo vulkaan. 12 uur in een klein heet busje naar het zuiden van Java. Daar moeten we de volgende dag weer om 3 uur opstaan voor weer een zonsopgang. Waarom moet zon in hemelsnaam zo vroeg opkomen???? Staan we een uurtje later in de kou (hahhh zij wij even blij met onze warme kleren en muts!) in een hele romantische setting op een berg. Een perfect uitzicht op de perfecte zonsopgang. Helemaal perfect met 500 andere mensen. Hmm wij hadden het ons iets anders voorgesteld. Merel kan haar geluk niet op. Eindelijk komen die lange benen eens van pas! 3,5 maand zitten ze vooral in de weg in te kleine busjes, te kleine kamertjes, met te kleine mensen en te kleine douches. Maar EINDELIJK kan zij alles zien, terwijl ik moet springen om geen 10 mensen voor mijn zicht te hebben. Maar de hele setting is gemaakt op dit massatoerisme met allemaal opstapjes… Opstapjes die zelfs voor Merel haar lengte te hoog zijn en ze dus uiteindelijk nog niet veel heeft kunnen zien. Haha fijn zo groot zijn;) Het uitzicht is echt heeel mooi en ook de zonsopgang is echt wel spectaculair, alleen kunnen we er niet zo van genieten met al die mensen.

Daarna gaan we de Bromo krater beklimmen. Dit kan met een paardje, maar wij diehard bergenbeklimmers trekken hier echt onze neus niet voor op. 10 meter verder weten we weer hoe we ons voelden in Zuid-Amerika en al die bergen en nog steeds zijn we er echt niet aan gewend! Echt een super grote krater met stoom. Ziet er wel heel gaaf uit! Beetje weer zo’n maanlandschap! Zo totaal niet Nederland. Gaaf om te zien.

We hebben in Yogya met een Chinees meisje gesproken over het plaatsje Lovina. Daar zou je wilde dolfijnen van heel dichtbij kunnen zien. Super mooi zei ze! Dus dit is onze volgende bestemming. Op naar Lovina beach.

We boeken een dolphin tour en moeten de volgende ochtend (jaaaa alweeer en nee het went echt niet) om 5 uur in de boot zitten. We zitten met z’n tweetjes in een soort grote kano. We hebben er echt zin in! Maar na 5 minuutjes varen zie ik wel heel veel andere boten. 1, 2, 3….20. Oh mijn god. Met 20 andere boten? Na 10 minuten 1,2..5…19….36…56 boten. Ai… 63…67 boten. Dit is echt niet wat we verwacht hadden. Look look there dolphins zegt onze chauffeur. En ja hoor! Zo’n 20 meter verder zien we een groepje dolfijnen. Maar die andere 69 boten zien de dolfijnen ook en scheuren er met z’n allen achteraan! Weg dolfijnen. Een paar minuten later weer dezelfde situatie. Ik zit me ondertussen helemaal op te vreten. Wat verschrikkelijk dat wij hier aan meedoen. Zoooveel mensen, zooveel boten, jagend achter een groepje dolfijnen. Wat schaam ik me dat ik hier aan mee werk. Ja ik zie de dolfijnen heel dichtbij als ze vlak naast onze boot voorbij komen.. maar dit wil ik niet en dit keur ik echt niet goed! Gelukkig denkt onze chauffeur een beetje mee en gaat hij er in ieder geval niet achteraan jagen. Maar na 20 minuten zijn Merel en ik er helemaal klaar mee en vragen of we terug kunnen gaan. Wat jammer dit. De natuur wordt helemaal kapot gemaakt en verstoord door de mensen. Een beetje toerisme is helemaal niet erg. We hebben ook met onze auto tussen de dieren in Afrika gereden, maar dieren achterna jagen, zo masaal… Ik hoop dan ook echt dat degenen die dit lezen niet aan zoiets mee werken. Merel en ik brengen deze boodschap naar onze medereizigers die we ontmoeten en hopen zo toch nog een beetje goed te doen!

We zijn na 3,5 maand contstant doorreizen wel een beetje moe aan het raken. We zijn toe aan wat rust. Daarom gaan we lekker naar de Gili eilanden en daarna door naar Nusa Lembongan. Even helemaal niets doen en lekker bakken op het strand.

De Gili’s.. wauw. Wat een paradijsje. Helder blauw water, witte stranden, geen motors op het eiland. Alles gaat met paarden,fiets op te voet. We zitten in een heel schattig hosteltje en ontmoeten daar Carla en Lara. Twee Zwitserse meiden met wie het meteen klikt. We gaan lekker op stap, drinken gin, spelen beerpong, doen rare dansjes. En de dag erna spreken we af om een fiets en snorkel te huren en het eiland te verkennen. Snorkelen met zeeschildpadden is hier DE activiteit om te doen. En ja hoor, na een paar minuten zien we al een hele mooie grote zeeschildpad! En nog een! En nog een! Wauw wat gaaf! Verder is het snorkelen hier niet zo geweldig. Door jarenlang dynamiet vissen is er vrijwel geen koraal meer over, dat is wel jammer. De rest van de dag liggen we lekker bij een strandtentje op grote zitzakken en genieten we van de reggea muziek, lachen we andere mensen uit (want daar klikt het ERG goed met deze twee meiden) maken we sprookjesachtige foto’s met de beroemde Gili schommel en worden we vooral HEEL erg bruin. De laatste bedbug bultjes verdwijnen naar de achtergrond en maken plaats voor een gezond (of misschien niet) Gili kleurtje. We bekijken de zonsondergang met een heerlijke cocktail, maken nog wat meer foto’s bij de schommel en dan is het alweer avond. Wat een heerlijk dagje in het paradijs!

Lina, de baas van het hostel, heeft die avond voor het hele hostel gekookt. Erg gezellig en voelt bijna als een soort familie. We gaan die avond weer op stap met Carla en Lara en vermaken ons prima. Merel neemt haar rol als Zweeds handmodel weer op zich, ik kom uit Azerbaijan. Waarom weet ik eigenlijk ook niet, maar het is erg leuk om anderen Azerbaijans en Zweeds te leren ;) Ik hou van jou in het Zweeds: Ikea Knäckebröd. We spelen een super spannende beerpong match tegen een stel achterlijke Duitse jongens.. Ik gooi vrijwel iedere keer mis, maar als ik één keer vóór de Duitsers gooi, want ik wilde even laten zien hoe ze het niet moeten doen bij onze laatste overgebleven beker gooi ik natuurlijk wel raak! Oeps.. hebben we ook nog verloren van ze!

Na het stappen heb ik zooon zin in een pot Nutella dat Merel deze voor mij steelt en onder mijn rokje stopt. Haha natuurlijk hebben we deze wel gewoon terug gegeven hoor! En niet alleen omdat je een pot Nutella niet zo heel goed kan verstoppen onder een kort rokje en dat ze ons hadden betrapt. Nee gewoon omdat wij eerlijke mensen zijn… Wij stelen geen nutella! Helaas…

De dag erna doen we de vorige dag nog eens dunnetjes over. Schildpadden, bakken, cocktail, je kent het wel! Living the good life!

Omdat Gili zo dodelijk vermoeiend is, doen we er nog een eilandje achteraan. We gaan lekker naar Nusa Lembongan. Ook weer een heel mooi eiland, met mooie stranden, heerlijk weer. Vervelend zeg! Daar gaan we een snorkeltour doen waar je met manta’s kunt zwemmen.

Woooooow wat zijn die GROOOOT!!!! En raar! Twee enorme vleugels, een hele dunne lange staart, een super grote open bek, je kunt helemaal in dat beest kijken. Ik wed dat hij me zo in kan slikken zo groot! We zagen een manta van 2,5/3 meter groot. En dichtbij dat ie kwam! Hij was gewoon op en neer aan het zwemmen en zich rond aan het eten aan alle plankton. En wij snorkelen er een beetje boven. Soms kwam ie zo dichtbij dat ik echt dacht dat ie tegen me aan zou zwemmen! Echt zoooo groot! Wauw wat ontzettend gaaf was dat weer! Ik hou echt van de onderwaterwereld met al die rare dieren!

We hebben ook nog bij een mooi koraalrif gesnorkeld. Ik zag Nemo en zijn papa in een nannenemanenmoon zwemmen!

We hebben ons ook weer op de echte Indonesische manier verplaatst, namelijk op de scooter. Lekker het eiland rondcruisen en alle mooie plekjes bezoc ht. Wat natuurlijk weer erg vermoeiend is, en we de volgende dag aan het zwembad moesten bijkomen.

Ondanks dat alles zo mooi en lekker relaxt is, begin ik wel een ander aspect van het reizen te merken.. een iets minder leuk ding. Heimwee! Ik ben nu toch wel al erg lang van huis! En mis thuis toch wel soms. Een filmpje van Jill die ineens begint te praten over van alles en nog wat, Pipje stoeiend met de hond van Bianca. Soms even wat minder leuke momenten moet ik zeggen. Maar het hoort er ook wel een beetje bij en gelukkig is er Skype! En nog maar 29 dagen/ 680 uren/ 40.786 minuten/ 2.447.106 seconden, dan komt mijn lieve vriendje mij van mijn heimwee verlossen!

We spenderen onze laatste dagen Indonesië in Ubud. Nog even wat cultuur snuiven na al die strand dagen. Te beginnen met het niet zo super culturele monkey forrest. Midden in de stad ligt een soort oerwoud met heeel veel aapjes. Erg leuk om te zien!

Lina, van het Gili hostel, woont in Ubud en heeft voorgesteld om ons rond te touren. Daar zegggen wij natuurlijk geen nee tegen! We gaan naar de rijstvelden, eten een heerlijke chickencurry met een super uitzicht, bezoeken een heleboel winkeltjes een gaan naar een tempel. Bij deze tempel ligt een heilige waterbron, dus allemaal mensen zijn zich aan het wassen. Ze leert ons van alles over het hindoeïsme. Altijd leuk om door een local deze dingen te horen! En nog beter: ze stelt voor om morgen naar een heeeel mooi zwembad te gaan aan de zee!

Een top dagje! Top afsluiting van een paar hele chille weekjes! Lekker nog even aan die tan werken voordat het koude Nieuw Zeeland eraan komt! En ik heb steeds geroepen dat ik ook wil surfen in Bali.. Maar vooralsnog is dat er niet van gekomen. TOT VANDAAG!

5 jaar geleden ben ik met mijn vriendinnen twee weken gaan surfen in Frankrijk en dat ging toen nog eens niet zo heeel slecht. Tuurlijk kan ik dat nu nog steeds net zo goed! Surfplankje huren en hoppa die zee in! Merel die me volgt als paparazzi om mijn geweldige surf moves vast te leggen! Oeff die stroming is toch wel heel sterk, woh die golf wel erg hoog, flats surfplank sleurt me mee het strand op, uitgespuugd op het strand, bikini vol met zand, schaafplek op mijn bil. Maar ik zet door! En dat 10 keer achter elkaar. Hmmm misschien is het toch ietsje lastiger als dat ik had verwacht. Mijn skills zijn niet zoals ik er nog regelmatig over droom! Daar cruise ik lekker op een golf, sta rechtop, wind in de haren. Niet half verzuipend, zout waterslikkend, snot druipend, zand spugend, half verdrinkend, kapot hijgend op dat plankje liggend om er vervolgens weer kei hard af te vallen! Okee… deze golven waren misschien iets te hoog, te snel achter elkaar en te veel voor mij. Ik moet mijn surfverhalen denk ik nog even laten wachten tot in Australië.. Daar zal het vast en zeker wel gaan lukken! Maaarrrr ik moet niet te streng voor mezelf zijn! Ik heb welgeteld 1 keer rechtop gestaan voor zeker 2,5 seconden! Okee ik overdrijf misschien 2 seconden. Maar joh wie telt er he! Omdat Merel niet meer rechtop kan staan van het lachen en mijn armen er bijna afvallen, besluit ik mijn plank maar in te ruilen voor een ligbedje op het strand. Hierop blijven liggen lukt me WEL goed!

En zo sluiten we Indonesië af, met nog een laatste (bewolkte, dus niet zichtbare) zonsondergang in een prachtige infinity pool, met een lemon drankje in de hand, dj met lekkere lounge muziek en een culinaire maaltijd bij de Mac Donalds. Morgen is ons allerlaatste dagje, maar dat is vooral tas inpakken.. Die winterkleren weer bovenin leggen, op naar het vliegveld, nog een laatste Aziatische maaltijd (EINDELIJK AF VAN AL DIE RIJST!!!!) en dan is het tijd voor het koude maar ooooo zoo mooie Nieuw Zeeland! Wat hebben we daar toch weer veel zin in!

Daag chill zen Bali! Daag rare Aziaatjes met jullie gespuug! Daag heerlijke stranden! Daag zon! We gaan je missen!