Mijn vorige verhaaltje eindigde bij de Victoria Falls. Weer een grens over! Zimbabwe. Al is het dan maar voor een dagje, telt toch mee als een ander land. Zeker omdat we nu echt een super gave stempel in ons paspoort kregen! Het is wel duidelijk dat Victoria Falls een heel toeristisch plaatsje is. Met alle vervelende verkopers op straat… En overal worden regenjassen verkocht. Want je wordt echt nat zeggen ze! Pfff wij zijn bikkels. Wij komen uit Nederland. Een beetje water doet ons niks! Na een half uurtje de watervallen afgestruind te hebben, zijn we tot op ons ondergoed doorweekt! Puh regenjassen zijn voor watjes! Alle mensen lopen er krampachtig in een regenjas, snel een foto maken en die camera weer heel snel onder de jas. En ik maar heel cool doen met mijn waterdichte camera. De watervallen zijn wel echt enorm! Wat een water komt daar naar beneden!

Na de watervallen was het tijd voor wat actie! Ik ging schommelen over een klif! Van te voren schreven ze een nummer op mijn arm. Voor als ik dood zou gaan en ze alleen die arm terug vonden. Dan wisten ze nog wie ik was… Want in de diepte is een rivier met een aantal hele hongerige krokodillen! De gids vroeg hoe ik wilde springen. Met mijn gezicht naar voren, dat doen de meeste. Of met je rug naar de afgrond, dat is voor de dare devils.. offff met een handstand, dat doen alleen echte stoere mensen. Dat moet je niet tegen mij zeggen: natuurlijk doe ik die handstand! Ik moet weer even bewijzen dat ik stoer ben (uitslover he). Daar op het platform aangekomen ben ik al iets minder dapper. Sta je daar op een plankje, een paar touwen houden je vast, en je kijkt de diepte in! Zet je handen maar daar neer.. Euhhhhh okee toch wel een beetje eng! Handen bijna neer en weer omhoog, handen op de grond en weer omhoog. Nee Kom op! Ik durf dit! Hup die handen op de grond, de gids tilt mijn benen op en aaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhh (okee ik dacht dat ik nog wel even een momentje kreeg, maar niet dus) Vrije val van weet ik hoeveel honderd meters! Gillen totdat je niet meer kunt, omdat er zo’n druk op je staat! En toen zweefde ik opeens boven het water, wauw wat gaaf!!! Wooowwww wat een kick!!! Suuuuper gaaf! En zo’n mooie omgeving! Wauw Wauw Wauw!!! Ik werd weer omhoog gelift en moest het laatste stukje een soort van abseilen, maar dan omhoog opseilen? Terug op het platform merk ik dat de adrenaline er toch goed inzit. Ik kan namelijk bijna niet staan, omdat mijn benen zoooo erg trillen! Ik vond het niet echt eng, wel spannend natuurlijk, maar wow wat gaaf! Ik ga dus echt wel een keer bunjee jumpen! (Ik heb Mark maar meteen gesmst dat ik nog leef en dat we sowieso gaan bunjeejumpen in Nieuw-Zeeland ofzo en ja dat is een bevel haha) Jaaa echt heeeel gaaf dit! Zo blij dat ik het heb gedaan!

Maar hierna is ons dagje Zimbabwe alweer bijna ten einde! Terug naar de taxi en weer op naar Botswana. Na een paar kilometer moeten we even remmen, omdat er olifanten bijna op de weg staan! Dat vind ik zo gaaf hier! Dat is het Afrika wat ik zocht, wilde dieren overal!

We zijn die ochtend trouwens uit onze tent geschopt… En nee niet omdat wij iets hebben gedaan. Blijkbaar was onze tent al geboekt voor die nacht en waren ze dat even vergeten te zeggen! Wij kei boos natuurlijk, omdat we dan in de avond nog iets anders moesten zoeken! Helaas voor hun waren ze ook vergeten dat wij nog niet betaald hadden voor onze was. HAH gratis was gedaan!!! Wij zijn heeel lief, maar als je ons tegen zit dan ontpoppen daar twee ware bitches! Maar Afrika was Afrika niet als we die avond alweer een veeeel betere locatie hebben gevonden. Tot nu toe zit namelijk echt alles mee hierJ We hebben een heeele luxe lodge gevonden (we moeten wel in Wilson slapen, maar de omgeving is TOP) Een echte safari lodge en dat blijkt wel! Bordjes met: Beware of hippos, Beware of crocodile, een baviaan die een boterham heeft gestolen, een groep antilopes die rondstruint op de camping, geblaf van wilde honden in de verte, geknor van nijlpaarden een paar meter verder, een aapje in de boom en een 2!! meter lange python die ons komt vergezellen bij de braai! Dat was wel even eng! Zeker omdat we waren uitgenodigd om mee te eten met een gezinnetje met een kindje van 2 jaar. Die zou zo een maaltje kunnen worden voor die slang!

De dag erna vertrokken we richting de Okavango Delta. Een waar pareltje volgens betrouwbare bronnen. Terwijl we op de snelweg rijden worden we ingehaald door een rode auto. In de auto zitten Johan en Annemarie. Die hebben we in de taxi naar Zimbabwe ontmoet. Of we even willen stoppen voor een koffie pauze gebaart ze vanuit de auto (met grote ogen, heel duidelijk articulerend, met koffiekopje gebaren) Dus hop op de rem en gezellig even bijpraten langs de snelweg. In Afrika kan dat!

We hebben in Maun een leuk hostel aan het water gevonden en boeken meteen een tour voor de volgende dag. We gaan met een mokoro de delta op. Een soort kano met een mannetje die het bootje vooruit duwt met een grote stok. Een heel ontspannende en rustige omgeving. Lekker ronddobberen op het water, overal lelies, het gebrom van een libelle, Lisan die alweer in slaap valt. Wij doen een dagtochtje. Je kon ook een nacht erbij doen en achteraf hadden we dat eigenlijk moeten doen, maar dit was ook heel leuk en mooi! Het was trouwens niet alleen rustgevend, want we werden bijna aangevallen door een paar woeste nijlpaarden. Ons mannetje moest opeens heel snel zorgen dat we weg kwamen daar!

We hebben van een paar mensen gehoord over Elephant Sands. Daar zijn we voorbij gereden, maar hebben besloten om een stukje terug te rijden daarvoor. En wat zijn we blij dat we dat gedaan hebben! We komen daaraan en zien allemaal hutjes om een waterhole staan en zie meteen al een olifant! Wilson schrikt daar zo van dat hij even vergeet dat we in het losse zand rijden. Onze eerste keer dat we vaststaan! Gelukkig heeft iedereen hier een jeep en worden we snel bevrijd. We kunnen op de camping slapen in Wilson. “Oh het dichtstbijzijnde wc –gebouw is trouwen gesloten, omdat de olifanten die hebben gesloopt” hah.. top.. Maar wij zijn nergens bang voor en parkeren Wilson naast dat wc-gebouw, want daar heb je het beste zicht op de waterhole. Niet dat de andere plekken bezet zijn, want er is verder niemand op de camping?? We kunnen meteen mee met een gamedrive en ontmoeten daar Julia. Een meisje van 4 jaar die meteen dol op ons is. Ze komt tussen ons in zitten in de jeep en blijft maar kletsen met een heel hoog stemmetje en een heerlijk Engels accent. Ze is helemaal geobsedeerd door de hornbill (hoor dit even met een heel hoog Engels accent dus), de neushoornvogel. “I see a hornbill, did you see the hornbill?” En dat terwijl wij een hele groep olifanten zien, maar die zijn duidelijk niet zo interessant denken we! Maar een minuutje later gilt ze dat ze een olifant ziet! Daar! zie je hem?? Wat een schat van een kind! Paps en mams vinden we trouwens iets minder. Vooral paps blijft maar met een zeurstem dreunen “Sit down Julia, be still Julia, don’t go there Julia, stay here Julia, be quiet Julia” En dat dan met een heel nasaal stem geluid. (het is nu alweer een tijdje geleden, maar ik vind het nog steeds erg grappig om hem na te blijven doen, maar ik imiteer overigens ook nog steeds dat vrouwtje van New York, en die Engelse muts van Chobe en Mac en onze mokoro gids en vrijwel iedereen die ik ontmoet heb) Merel onthoudt alle namen van alle mensen, ik onthoud hoe ze doen. Ach dan lijkt het net alsof we met heel veel mensen in de auto zitten in plaats van met z’n tweetjes!

Als we terug komen van de gamedrive en bushbraai is het al heel donker! We zien wel heel veel grote schaduwen bij de waterhole! Ik kan zo 20 olifanten tellen! En het geluid dat ze maken! Zijn wij wel veilig in onze kleine Wilson daar? We moeten een heel stuk lopen naar het wc-gebouw en vinden dat toch wel een beetje spannend! Vooral voor Merel is het eng als ze haar lenzen uit heeft gedaan en als een molletje de auto probeert te vinden… Is dat een olifant of is dat Wilson? We zijn zo moe van de dag dat we al snel slapen. Maar we zien nog wel dat er ondertussen zo’n 30 olifanten zich verzameld hebben in de buurt van Wilson. Eentje is ongeveer 5 meter vanaf onze auto aan het rondstruinen. Hmmm.. ach ze kamperen hier echt niet als het niet veilig is!

De ochtend erop horen we van onze nieuwe Engelse vrienden dat ze zagen dat de olifanten echt onze kant op kwamen rennen en ons hadden omsingeld! Wow.. wij blij dat we sliepen! We hebben niks gemerkt! De rest van de dag liggen we een beetje aan het zwembad en kijken we naar alle olifanten die zo nu en dan komen drinken. We gaan overigens niet IN het zwembad… deze is een beetje smerig, omdat de olifanten in de nacht het zwembad gebruiken als tweede waterhole. Dat blijkt ook wel als ze in de middag ook proberen om erbij te komen! Wat zijn olifanten toch leuk om naar te kijken. Ieder dier heeft echt zijn eigen persoonlijkheid. Het lijken net jongens op een speelplaats. De grootste mag als eerste dit doen, het onderdanige jong mag wel in de buurt, maar de iets stoerdere wordt ruw aan de kant geduwd, grommen, toeteren, duwen. Ja ik zie heel wat overeenkomsten! En wat een geluiden ze toch maken als ze scheten laten. Het lijkt op het geluid van een leeglopend bad. Zon pruttelput geluid. En als ze poepen voel je bijna de grond shaken. Een pak suiker die op de grond ploft, een waterval als ze plassen. De hele dag horen wij deze geluiden aan. En bij elke scheet schieten we in de lach! Na de 50^ste scheet is het nog grappig! (ook dat geluid vind ik erg leuk om na te doen!)

Die nacht was het wel iets enger om naar bed te gaan. We hadden nu de hele dag die olifanten bestudeerd en ze zijn echt lomp! Daar is ons autootje echt niet tegen opgewassen. Ook zagen we met onze zaklamp een paar ogen terug staren…leeuwen??? Merel die weer half blind de kampeerplaats moet aflopen, olifant die ons aankijkt.. Snel de auto in, deur op slot, sleutel op contact voor als ze komen en hopen op het beste! De olifanten kwamen ook nu weer echt heel dichtbij onze auto! Maarrr we hebben de nacht overleefd! In de ochtend nog even doei zeggen tegen de laatste olifant en weer verder!

We zijn die dag naar Gabarone gereisd. De hoofdstad van Botswana. Niet dat we er veel van hebben gezien, want we zijn meteen ons luxe huisje ingegaan voor een dutje! Wat een fijn bed na 3 dagen auto!! Heerlijk! Konden we de dag erna fris en fruitig op naar Zuid-Afrika. We hebben namelijk besloten om naar Sun City te gaan. Een entertainment park! Met een super gaaf waterpark! Beetje dom van ons dat we even vergeten waren dat het winter is hier.. veeeel te koud voor een waterpark. Maar Sun City was alsnog erg leuk! Even iets heeeelemaal anders dan wat we de afgelopen weken gedaan hebben.

We hebben een ontdekkingstocht door een heel groot doolhof gedaan! Wat nog echt moeilijk was! We hebben bij de kiddiescorner wel ieder 10 rand (nog geen euro) opgemaakt met gokken. En hebben daar echt een hele mooie ketting mee gewonnen! Die nu ons bordje prachtig versierd. We zijn naar de bioscoop geweest. Waar we een zaal voor onszelf hadden en dus lekker konden gillen! We hebben cocktails gedronken en zijn gaan uit eten! Een heel decadent dagje dus!

Maar de dag erna wilden we toch echt nog even Afrika zien, dus zijn we nog een dagje naar een wildpark geweest. Pilanesberg. Helaas zagen we alweer geen katten, maar wel een neushoorn met een jonkie echt heeeel dichtbij! Super vet! Wel opletten, want mams keek ons wel een beetje boos aan!

Vanuit Sun City zijn we naar Johannesberg gegaan. Want onze Afrika tijd zit er al weer bijna op! Tijd voor een beetje geschiedenis. Een bezoekje naar het apartheidsmuseum. Wow wat indrukwekkend! Ik had niet in de gaten dat dit nog maar zo kort geleden allemaal heeft gespeeld. Wat een geschiedenis. Heel interessant om hierover te leren. Ik neem dit ook zeker mee voor mijn lessen straks op school.

Na deze indrukwekkende ochtend hadden we even behoefte aan iets luchtigs. Naar Gold Reef city! Een pretpark! Wel spannend… Afrika en pretpark.. hmm krijgen die onze afgekeurde achtbanen? We beginnen met een achtbaan die zooo erg kraakte.. Er komt iemand aan met een groot gereedschap iets en draait wat aan??? Hmmmm dan ga je toch iets minder gerust naar boven. Geef mij maar een paar boze olifanten!

En toen was daar het zware afscheid…Wilson moest terug. Wat heeft dat autootje ons een goede tijd laten beleven. Alle grote boze 4 wiel auto’s lachten Wilson uit. Maar terwijl wij heel veel auto’s aan de kant van de weg zagen, bleef Wilson lekker door karren. Wat een goed autootje. Wat zullen we hem missen! Dag Wilson!

Afrika is zooo mooi, zoo leuk, zoo geweldig! Ik kom hier zeker nog terug! Maaaarrr nu is het tijd voor weer een nieuw avontuur!! Azië! Weer een nieuw continent! Wat hebben we daar weer veel zin in!