We hebben 3 mannen gevonden die met ons mee naar de Sossusvlei gaan reizen. Met 5 personen, 4 backpacks, 5 daypacks, 2 tenten, slaapzak, dekens, een jerrycan en weet ik veel wat nog meer gaan we vol goede moed op pad in onze Wilson. We waren nog altijd rouwig om onze verloren Wilson in Zuid-Amerika, dat we onze auto maar Wilson hebben genoemd. Als we deze Wilson verliezen dan gaan we echt heel hard roepen! Wilson doet zo zijn best op de moeilijke weg naar de Sossusvlei. Van de harde weg af, hobbels, gaten en zelfs voor een hele diepe, grote waterplas draait onze Wilson zijn hand (of wiel) niet voor om. We moeten misschien een tikkeltje langzaam rijden, maar we komen er wel! En Merel en ik zitten heel relaxt voorin. Wij zijn immers de baas. De drie mannen achterin hebben het wat zwaarder… Ach ja het is beter dan fietsen..

Want toen wij naar Windhoek reden met volle snelheid, zagen we opeens een fietser op de snelweg. Bepakt en bezakt met de fiets in Namibië! Wat een idioot! En laat het nu zo zijn dat die idoot bij ons in de auto is beland in Windhoek. Mac (jaa wij denken meteen DONALDSS erachter) is een Canandees van 22 die overal zijn fiets mee naartoe neemt. Die moet wel gestoord zijn. Hij stelt voor om Killi mee te nemen. Een local uit Windhoek die nog nooit in de Sossusvlei is geweest. Leuk om een local zijn land te laten zien. Prima, zolang hij wat mee betaald! En tenslotte is daar de 50-jarige Engelsman Ian. Al 4 jaar op reis en zijn dieet bestaat voornamelijk uit bier. We merken al snel dat onze fietser hele andere ideeën heeft over reizen dan wij. Hij wil namelijk niet betalen voor een slaapplaats en wil gewoon langs de weg slapen. Wij vinden dat een iets minder top plan. En Killi? Die zegt niks. Die doet wat Mac wil. Ian luistert geloof ik helemaal nooit naar een ander en doet wat hij wil. Dus voordat wij de camping op rijden voor de Sossusvlei droppen we Mac en Killi. Die gaan ergens in de bergen logeren. Want Mac beklimt die berg wel even in een kwartiertje, zoals hij al meerdere keren heeft gezegd. Mac heeft overigens alles eigenlijk al gedaan, en overal vrienden zitten en overal geslapen, elke berg beklommen... Mac is maar een beeetje een blaaskaak. Maar hij betaalt dus wij houden onze mond. Ian, Merel en ik besluiten om de zonsondergang vanaf een duin te bekijken.

Want daar staat de Sossusvlei en voor veel mensen Namibië bekend om. De rode zandduinen. We moeten wel wat opschieten, anders missen we de zonsondergang. Maar het is maar een duin omhoog. De temperatuur is hier in de woestijn wel een tikkeltje hoger. En die ene duin wordt gevolgd door nog een duin, en nog een, en nog een, en nog een , en toen was de zon onder. Helemaal bezweet, onder het rode zand, staan we daar midden op de duin. Top dit!

Terug naar de camping moeten Merel en ik al onze flirt technieken uit de kast halen om wat heet water te scoren. We hebben namelijk noodles als avondeten. Als we één colaatje kopen, mogen we dan wat heet water? Met knipperende wimpertjes! En natuurlijk krijgen we dit voor elkaar! We hebben zelfs twee cola gekocht! Big spenders! Op de camping is het helemaal donker en opeens zien we daar een gemsbok voorbij onze auto lopen! Whaah! Gemsbokken hebben horens van een meter lang, hopelijk lopen we er niet tegen eentje op zometeen! Ian in zijn tentje en Merel en ik kruipen lekker in Wilson voor een nachtje. De dag erna staan we heel vroeg op, we willen namelijk de zonsopgang zien! En deze willen we eigenlijk niet missen. Gelukkig is onze tent snel opgeruimd. Hah en dan zie je alle mensen met zo’n luxe auto en tent in de morgen zwoegen. Wij hoeven alleen even onze stoelen omhoog te zetten. Lekker puh!

Voor de zondsopgang gaan we weer diezelfde duin beklimmen. Yes! Maar eigenlijk was ie niet heel spannend achteraf haha, het was zo koud! Hierna gingen we naar Dune 45. Dit is een duin die je helemaal tot het topje kan beklimmen. Erg mooi! Met je blote voetjes door het rode warme zand Super hoog (en een beetje zwaar), maar zo waard! Echt heel hele gave tocht!

Daarna gaan we dan echt door naar de Sossusvlei. Er rijden allemaal jeeps naartoe. Ons autootje is echt een kanjer, maar dat losse zand trekt ie toch echt niet. Het is maar 5 km dus we gaan lopen. Na 1 km hebben Merel en ik al spijt! WAT IS HET WARM IN DIE WOESTIJN!!! Maar wereldwijze Mac maakt een schatting dat het nog zo’n 35 minuten lopen is en.. Ja Mac steek je schatting maar in je …! Killi kijkt ondertussen heel verliefd naar Mac. Zijn held. Volgens mij hebben zij het heel gezellig gehad in dat tentje in de bergen. In mijn vorige verhaaltje zei ik al dat ik van Afrika hou, en gelukkig houden de Afrikaanse mannen ook van ons. We krijgen namelijk een lift aangeboden en dan hoeven we alleen de terugweg te betalen. JEAAAHHH! En wat zijn we daar blij mee, want bij de bestemming aangekomen moet je nog zo’n 2 km lopen in die hitte! Maar het is het wel waard. We komen uit bij de Death vlei. Een witte vlakte met dooie takken. Echt zo mooi! Haha, nee was best mooi! Vooral toen we hoorden dan onze tortelduifjes Mac en Killi het niet hadden gehaald, want het was te ver. Hahaha leedvermaak?

Ian zou ons die dag verlaten. Hij ging proberen te liften richting het zuiden, terwijl wij naar het noorden gingen. Merel enik hadden een super goedkope kampplaats weten te regelen met onze charmes. Mac en Killi verdwenen weer fijn saampjes de bergen in en dus hadden we weer het rijk alleen. Eerst maar eens douchen. En wauw! Wat een douche! Midden in de woestijn, een open douche. Wel met een dak (ofja wat plankjes) maar terwijl je aan het douchen was, keek je uit over de woestijn, duinen aan de horizon, silhouet van een springbokje in de verte. Wat een geniet momentje was dat! Dit is echt een voorbeeldje van een klein iets wat zoooveel impact maakt op je reis. Hier doe je het voor! Wauw! Ian heeft het na 3 uur liften in de hitte opgegeven en besluit maar om bij ons te blijven voorlopig. Gezellig! Totaal niet ons type. Hij heeft verhalen die man! Wow wat die allemaal heeft meegemaakt. Maar het klikt wel echt! We gaan fijn een filmpje kijken in onze auto. Ian met een fles rode wijn op de achterbank, Merel en ik met een dikke magnum. Een jakhals die opeens een paar meter van de auto af staat, een gemsbok die voorbij komt slenteren en zombies die vermoord worden. Ideaal avondje!

Die ochtend vertrekken we richting Walvisbaai en Swakopmund. Mac en Killi hebben we weer van de straat geplukt, dus weer volle bak. In Walvisbaai gaan we naar een hele groep flamingo’s kijken. Daarna door naar Swakopmund. Een heel mistig stadje. Swakopmund ligt aan zee en heeft dus een zeeklimaat. Maar dan komt er meteen een woestijn. Deze twee klimaten botsen, waardoor het daar steeds mistig is. Ik vind het er eigenlijk maar troosteloos uitzien. Killi mocht heel goedkoop meereizen, omdat we dan gratis bij zijn tante in Swakup konden slapen. Maar hij was even vergeten te vertellen dat zijn tante nog helemaal van niks wist en ook niet thuis was. Dumpen die twee. We hebben ondertussen echt genoeg van blaaskaak en zijn vriendje. Blijven we gezellig met z’n drietjes over. We halen een feestmaal in de supermarkt (Ian met een fles wijn en bier natuurlijk) en vermaken ons prima door te roddelen over de tortelduifjes. Ik mag in de tent van Ian slapen op mijn luchtbedje die ik al 2 maanden meesleur maar nog nooit gebruikt heb! Want nog een nacht in de auto trekt mijn rug even niet! Blij als een kind blaas ik mijn luchtbedje op. Ooh wat zal ik heerlijk slapen! Totdat ik midden in de nacht wakker word omdat ik op de grond lig…. Top.. mijn luchtbed is lek. Zal ook eens niet!!!

We gaan naar CapeCross, waar een zeehonden kolonie zit. Wow!!! Er zitten zo’n kwart miljoen zeehonden daar! En ik meende dat ik altijd best een goede imitatie van een zeehond kon doen, maar niets is minder waar! Ze maken echt het geluid van een hoop geiten bij elkaar! Meeehhhhh, gegrom, gesnuif, gesnuit. Maar het oeh oeh oeh (DUS ZOALS EEN ZEEHOND HOORT TE DOEN) is nergens te horen! En wat een grompotten. Liggen ze daar allemaal op, over en onder elkaar en dan maar de hele tijd naar elkaar grommen. Rare beesten! Maar wel echt mooi om te zien!

Ian gaat die middag even zijn eigen ding doen en Merel en ik worden door een local rondgeleid in de sloppenwijk. Hij werkt op onze camping en na weer wat geflirt vanuit onze kant hebben we dat voor elkaar gekregen. Hij neemt ons mee naar het huis van zijn oma en naar een school. Erg leuk en interessant om dit te zien!

We hebben overigens ook een kamer te weten ontfutselen bij diezelfde man, dus slapen we die nacht heerlijk in een bed. En tussen de spiralen door voel je soms echt wel wat matras. De dag erna nemen we dan toch echt afscheid van onze Ian. Wat hebben we gelachen met die gast! We nemen zijn levensmotto met ons mee; Happy Days. Live the dream!

Wij gaan door naar de himba’s!!! Natuurlijk heeeeel ver rijden. Want alles is ver rijden in Namibië en dus belanden we voor een tussenstop in het dorpje Kamanjab. We hebben een hele chille kamer geregeld bij hele leuke mensen. Het guesthouse is van Erben, een kale, vriendelijke dikkerd. En hij vertelt dat hij is geadopteerd door een himba chief. Of we zijn familie zouden willen ontmoeten? EUHHH JAAA!!! Scheelt ons 400 km rijden. We waren wel wat bang dat het heel toeristisch zou zijn. Wij wilden echt een himba familie ontmoeten en daar een hele dag mee optrekken. Hier zijn heel veel tours naar de Himba stam. Je komt daar aan, maakt een paar foto’s van de blote vrouwen, koopt een souvenir en doei. Dat wilden wij dus echt niet!!! Nee zegt Erben, je gaat echt met ze werken. En dat hebben we ook echt gedaan!

We kwamen in het dorp aan met een zak maismeel, olie, thee, snoepjes en armbandjes om aan de mensen te geven. En we hebben de hele dag in het dorp gezeten. Scara heeft ons rondgeleid om hier en daar wat te vertalen. Na een kwartiertje was Merel al druk bezig een calebas met melk te schudden om boter te maken. Daarna hielpen we een vrouw met armbandjes maken, waren we op een giraffenhuid aan het slaan met een hele zware houten soort van hamer en hebben we een koe gemolken. Wat eigenlijk nog best moeilijk is! Zeker omdat er een kalf aan de andere kant stond die de hele tijd mijn uier wilde stelen! Merel spoot een volle straal melk in het gezicht van Adam, een himba man. Oeps…

Ondertussen hebben we veel met de mensen gepraat. Wat een cultuur verschil is dat. De mannen mogen er zo’n 3 vrouwen hebben. De vrouwen natuurlijk maar 1 man. Een himba man was met een kindje aan het knuffelen van 3 jaar oud en hij zei dat hij met haar wil trouwen als ze ouder is. Dat kind is 3 en je weet dat nu al?? Je kan dan de vader 5 koeien geven en dan mag je met het meisje trouwen. De vrouwen worden echt een beetje als vee gezien vond ik. Met klapjes op de heupen aan toe. Wat me ook heeel erg opviel is hoeveel moeite de vrouwen doen aan hun uiterlijk! Waar ik even snel mijn haar kam, zijn zij echt uren bezig iedere dag. Elke dag moeten de vrouwen ocra malen tot een poeder. Dit hebben wij ook gedaan en dat is nog best zwaar werk. Die ocra mengen ze met boter en dan smeren ze zichzelf helemaal in. Dit is in plaats van douchen… De haren van de vrouwen moeten iedere 3 maanden opnieuw gevocht worden. Wij hebben dit ook bij een vrouw gedaan. Ze draaien het echte haar en nephaar helemaal strak met boter, ocra en as. Daar komt een soort klei overheen. En dat iedere 3 maanden! De vrouwen dragen een soort scheenbeschermers/ been juwelen van ijzeren kralen. Deze moeten om de 4 maanden opnieuw gemaakt worden en daar zijn ze echt wel een paar dagen mee bezig. Ze hebben allemaal sieraden om, kettingen, armbanden. Zoveel moeite om er zo uit te zien. Ik zou het niet kunnen! Als ik ooit iets met mijn haar probeer en het lukt niet binnen 15 minuten dan ben ik er al gauw klaar mee.

Het leukste van de dag was dat wij werden omgetoverd tot echte himba vrouwen. Staan we daar in een klein rond hutje met 4 giechelende vrouwen. Kleren uit, eigenlijk ook die BH en dat slipje.. Maar dat hebben we toch maar even niet gedaan. En dan helemaal insmeren met ocra. Oh wat waren die vrouwen aan het lachen. Of vrouwen, meiden. De meesten waren nog geen 20, met wel al drie kids hangend aan een tepel haha. We kregen een soort riem om, een geiten rokje, een bh (wat eigenlijk meer twee touwen met kralen over je borst was) van allerlei kettingen, een soort haarbandje om je hoofd, een geitenmutsje op je hoofd. En alles moest perfect zitten. 4 handen die over je heen gaan en alles goed trekken, de ocra op je smeren. Dat was al een belevenis op zich.

Maar dan het naar buiten komen. Zitten daar 6 himba mannen op een krukje. Wow ik voelde me echt een stuk vlees. Wat werden wij aangekeken! Zij keken echt naar mij, zoals ik naar chocola kijk. Awkward! Adam werd op slag verliefd op Merel en Scara op mij. 6 koeien bood hij om met me te mogen trouwen. Dat ik al een vriend heb, dat werd voor het gemak even vergeten… Minstens 20 koeien moet hij bieden en dan nog niet haha! 6 koeien…deuk in mijn zelfvertrouwen haha! De groepen toeristen die foto’s van de himba’s komen maken vonden ons opeens ook erg interessant! Merel en ik waren het nieuwe item om foto’s van te maken. Zie je ons dus binnenkort ergens op facebook verschijnen, dan laat het maar weten! De kindjes vonden ons trouwens opeens heel eng. Eerst waren we nog die twee blanke meiden en opeens waren we himba?? Als echte himba’s gingen we water halen. Alle omliggende kleine dorpjes moesten ons even bekijken. Dit werd niet vaak gedaan, dat was duidelijk! En ondertussen gleden we bijna uit over het kwijl van Adam en Scara… nog steeds awkward!!

We hebben na een tijdje maar onze eigen kleding weer aangedaan, want dat gestaar werd een beetje vervelend. Rood als we waren weer in onze gewone kleren. We hebben nog even wat souvenirs gekocht, struikelend over de stukken mais die hier en daar ligt. Alle vrouwen en kinderen zijn namelijk aan wat maiskolven aan het kauwen. Dat ligt daarna weer in het zand en dan kauwt iemand anders er weer op. Super schone bedoeling. Maar wat mooi om deze stam zo te kunnen zien. Zo’n groot verschil met wat wij gewend zijn. Deze mensen zijn zo gelukkig met zo weinig. Ze slapen met 4/5 personen in een hutje wat wij misschien nog te klein zouden vinden voor een wc. Ze zitten de hele dag op de grond, houden zich bezig met dit en dat, geen tv, geen internet. Wat wij dan eigenlijk veel nodig denken te hebben. Al zou ik niet perse hoeven te ruilen, dat dan weer niet. Maar wel goed om dit te zien vind ik.

Na deze super leuke dag, kwam Erben met een voorstel. Of we zin hadden in braai en een nightdrive. Braai?!! YES PLEASE! Soort van bbq, maar lekkerder vind ik. Dus wij achterin het bakkie (jeep) naar vrienden van hun. Lekker spiesje met gemsbok, boerewors en lampchobs. Genieten!! Na dit heerlijke maaltje wilden Merel en ik de afwas doen. Maar nee zegt die vrouw, dat komt morgen een zwarte doen. Pardon? Prima dat je iemand hebt die de afwas komt doen, maar moet dat zo gezegd worden? Dat verschil is wel heel erg te merken in dit dorp. In het bakkie zat namelijk ook een donkere jongen die de poorten steeds open mocht doen. Merel en ik dachten dat hij gewoon een lift kreeg en daarom de poorten open deed. Maar toen hij tijdens de nightdrive en de terugrit weer mee moest, merkten we wel dat hij echt daarvoor is meegenomen. Wij kunnen zelf ook best een poort open maken… En tijdens de braai was hij natuurlijk nergens te zien. Ik voel me daar heel vervelend over. Vind het helemaal niet fijn dat er zo’n groot verschil wordt gemaakt tussen blank en zwart.

De nightdrive was weer erg leuk. Toch anders om wild te spotten met een groot licht. Al hebben we niet super veel gezien haha, maar wel hele verse olifanten poep! Dat is echt heel spannend!

Maar toen was het tijd voor ETOSHAAAA!! Een heel mooi wildpark. Jeeej diertjesss!!! Goed te doen met Wilson, dus kunnen we de hele dag zelf rond cruisen. Steeds om het half uur wisselend, omdat je rijdend gewoon minder ziet. Al is het in Etosha niet heel moeilijk om wild te spotten. Het is soms moeilijker om de zebra’s niet omver te rijden! Overal springbokjes, zebra’s, gnoe’s, struisvogels, impala’s. Wauw echt heeeel veel dieren bij elkaar! Wilson geniet zichtbaar van wat hij allemaal mag meemaken! Totdat we bij een groep badende olifanten uitkomen. Die stellen het niet zo op prijs dat wij hun bad komen verstoren. Merel moet dan ook goed haar voet op het gas houden, terwijl ik nog snel wat mooie foto’s probeer te maken. Maar de olifanten vinden ons echt niet leuk! WEGWEZEN HIER! We kamperen weer lekker in ons autootje, eten noodles en gaan in de avond naar een waterhole. Daar zien we ook nog een aantal neushoorns en hyena’s! Echt een geweldige dag! Ook de dag erna spotten we weer erg veel dieren! Maar tussen al die zebra’s zien we nergens een leeuw! De hele dag niet! Dit is mijn derde keer in Afrika en ik heb nog nooit een leeuw gezien! Het zal toch niet weer zo zijn! Ik verlaat afrika niet zonder leeuw.

De ochtend erop staan we heeel vroeg op 5 uur, en gaan we nog voor onze laatste paar uurtjes op pad. Merel doet even een schietgebedje naar haar papa en nog geen kwartier later zien we een cheeta met 2 jonkies! Super dichtbij! En helemaal zelf gespot, niemand in de buurt! Wauw wat gaaf! We rijden een hele tijd mee met mams, totdat ze haar jonkies een jachtles gaat geven en in de verte verdwijnt. Maar een paar minuten later zie ik alweer een leeuwenkontje de bosjes in schieten! Jaaa het was ver weg en maar een paar seconden, maaarrrrr ik heb een leeuw gezien!!! WOEHOEEE!!

We komen een jeep tegen en vragen waar ze naar staren. In de verte zien ze een cheeta. OOOH die jaaa die was net echt zooo dichtbij en we zagen ook nog een leeuw, dag hoor! Verder zijn we helemaal geen opscheppers ofzo! Maar het was echt een kattendag, want 5 minuten voordat we het park verlaten zie ik niet één, maar twee luipaarden langs de weg lopen!!! Whaaaah snel stoppen, auto af laten slaan, aah neee, terug! En ja hoor! 2 luipaarden! Waahhh jaaa de big 5 is eindelijk gespot! Wooojeaaahhhh!!

Namibië was zoooo gaaf! Op naar Botswana nu! We besluiten om deze dag mensen mee te laten liften. En hop de een stapt in, betaald, stapt uit, 5 meter verder stappen alweer nieuwe mensen in. Taxi Wilson at your service! Ondertussen verdienen we zo een zakcentje en die mensen zijn ook weer blij. We slapen die nacht in een hele mooie boshut! Dat had ik even goed geregeld. Normaal kostte dat 450 rand per persoon, maar wij mogen erin voor 300 rand in totaal. Jaa we krijgen hier veel voor elkaar met een lief lachje, een zielig verhaal dat we al dagen in onze auto slapen en een bescheiden decolleteetje. Maar we hebben weer een nachtje een bed! De nacht erna lukt het trouwens niet. … er stond een vrouw achter de balie haha.. balen! Door ons nieuwe inkomen kunnen we wel weer een keertje uiteten. GENIETEN!

En dan zijn we na 2 dagen rijden alweer bij de grens! Jeahhh weer een nieuwe stempel. BOTSWANAAAA We rijden het land binnen. Een half uur later moeten we op de snelweg even stoppen. Overstekende bavianen, 3 km verder overstekende wrattenzwijnen, 6 km verder staat er een giraf op de weg! Whaahhh we houden nu al van dit land! We komen aan in Kasane. Dit ligt bij Chobe National park. We hebben het voor elkaar gekregen dat we in een tent met veldbedjes kunnen slapen en gaan die middag al mee met een bootcruise over de Chobe River.

In een bootje met een stel Engelse toeristen. Aan de kant een krododil, verderop een nijlpaard, een kudde olifanten in de verte, een buffel grazend op een eiland. Wauw wat een mooi landschap. De krokodillen worden steeds groter. We komen steeds dichter in de buurt van de nijlpaarden. Wij vinden het helemaal geweldig. Een vrouwtje achter mij overigens niet. Zij vindt alles eng. Komen we in de buurt van een dier, kijkt ze met opgetrokken neus de andere kant op. I’m not comfortable blijft ze maar zeggen. Hah kijk jij dan maar lekker de andere kant op en hop naar dat nijlpaard. Ook golfjes vindt ze eng en muggen en buffels. En ik als stiekeme sadist vind dit erg grappig! We komen echt heeel dicht bij olifanten in de buurt. Blijven echt zooo’n mooie dieren! Jaaa echt heeel erg gaaf!

Merel gaat die avond ons eten regelen (voor de verandering noodles) Met een zielig puppy gezicht gaat ze om een bekertje warm water vragen. We hebben ondertussen zelf bekers gemaakt van flessen. De barman krijgt meteen medelijden en we mogen in het restaurant uit een echte soepkop onze noodles op eten. Allicht bestellen we wel een cola, dat spreekt voor zich. Stelletje hobo’s dat we zijn hahahaha.

De ochtend erna moeten we weer vroeg op voor een gamedrive! We hebben een privé chauffeur en daar zijn we heel blij mee. Die van gisteren stopte bij elke vogel.. wij vinden vogels best mooi..voor 2 seconden en willen dan door. Dat heeft deze chauff al snel in de gaten. Wij willen leeuwen zien!! Een leeuwen zien we! Yeaaahhh eerst van veraf een paar spelende leeuwen en een mannetjes leeuw. Maar even later twee leeuwinnen van best dichtbij! Ik kan Afrika met en gerust hart verlaten nu! De leeuw is echt voor de echtes gespot!

Ik wilde eigenlijk pas aan het eind van Afrika mijn verhaaltje posten….maar dan wordt het wel een heel eeerrruuug lang verhaal! Morgen gaan we alweer een grens over (voor een dagje Zimbabwe) naar de Victoria Falls! Weer een nieuw avontuur!Of zoals de Afrikanen zeggen: FOKKEN LEKKER!