Colombia, land van de coca.Dat is wel duidelijk. Merel en ik liggen in onze kamer en twee kerels zijn op ons nachtkastje aan het snuiven.. Wow?! Welkom in Colombia. Ons eerste hostel in Bogota is een gezellig kleurrijk geheel. We beginnen de eerste avond in Zuid Amerika goed: met rum! Zoals het hoort hier!

We hebben na NY geen zin in de stad dus besluiten om de dag na aankomst in Bogota meteen naar Santa Marta te gaan en dan door naar Tayrona. 18 uur met de bus!! Ik heb al gehoord v an mensen dat de bus koud is.. heel koud! In een boek wat ik aan het lezen ben staat dat de kots over het gangpad loopt omdat iedereen misselijk is door de bergen. De salsamuziek knalt door de speakers. Dus wij gaan goed voorbereid op pad. Thermokleren, oordopjes, laptops vol films, slaapzak, kotszakjes, pillen om reisziekte te voorkomen. We gaan voor de goedkoopste bus. Dan weten we ook meteen hoe armmoedig het kan zijn. … Pff niks is minder waar! Komen we aan met onze thermo kleren. De bus is super luxe en helemaal niet zo koud. De muziek staat niet hard, niemand kotst. Huh? Is dit wel de goede bus? We hebben zelfs twee stoelen per persoon. Ik heb de hele nacht geslapen. Geen kippen die me in mijn oor prikten en goedemorgen wensten. Geen vies oud mannetje, alles was super fijn! Valt me een beetje tegen eigenlijk ;)

In Santa Marta ontmoeten we Julien, Dani en Carlos. We gaan lekker naar het strand. In de bus naar Santa marta hebben we een film gezien over haaien, dus ik zie die natuurlijk overal nu! Ineens beginnen allerlei mannen te schreeuwen en naar het water te wijzen! Een haaai!!!! Merel en ik pakken meteen onze camera zoals het hoort als een echte toerist. Waar is de haai? Shark? Donde? Ze gaan aan allemaal touwen en netten trekken en slaan op het water. Aah ik heb net in dat water gezwommen!!! Maar na een paar minuten blijkt het dat ze gewoon een school vissen hebben gevangen. Ook heel spannend hoor! We eten verse vis aan het strand, wauw, is toch even wat anders dan NY.

De dag erna gaan we richting Tayrona. Een echt Caribisch paradijs! Sena een Turks meisje sluit bij ons aan en we gaan met z’n zessen de bus in. Na een tijdje moet je betalen maar Carlos betaalt niet. Hij zegt ook helemaal niks. Hij staart alleen, beetje eng, zeker wanneer hij doet alsof hij mensen neer schiet . De buschauffer haalt er na een tijdje de politie bij. Ze vragen hem of hij alleen is of met vrienden. Wij houden even wijs onze mond. Carlos overigens ook nog steeds. Hij steekt even rustig een sigaretje op en negeert de politie volkomen. Terwijl wij heel zenuwachtig zijn juist! Hij zegt gewoon helemaal niks en de politie geeft het op. Misschien een goede tip voor Merel en mij op onze budget reis. Gewoon in een bus zitten en niks zeggen, rijden ze vanzelf door. Aangekomen bij Tayrona gaan Dani en Julien tegen Carlos zeggen dat we niet verder willen reizen met hem. Het blijkt dat hij is weggelopen van huis en totaal niet weet wat hij moet doen. Best zielig, maar wij kunnen ook niet voor hem zorgen. We raden hem aan om terug naar Santa Marta te gaan en daar zijn ouders te bellen. Wij gaan ondertussen verder het Nationaal Park in. Ben nu wel benieuwd hoe het verder met hem is gegaan…

Voordat we het park in mogen worden we nog gecontroleerd. Je mag geen alcohol mee. Oeps…twee flessen rum. Tja zegt de bewaker; Als je bij de winkel een donkere plastic fles koopt en daar de rum in doet heb ik niks gezien. In de tas van Dani zit wiet en hij moet naar het politiebureau zeggen ze. Dit is illegaal. SHIT! Maar we zijn in Colombia en na een prive gesprekje tussen de bewaker en Dani mogen we verder. Dani zijn portemonnee is wel een stuk lichter nu….

De tocht erheen is al super mooi (beetje jammer van onze 20 kg zware backpack). We zien al aapjes en waipiepies (zo noem ik ze) soort van varkens/hertjes/cavia/mol dingen? We klimmen over rotsen, door bomen en alles. Wauw, dit is wat ik zoek op mijn reis! En dan het strand, super blauw water, witte stranden, hele grote keien overal. Wauw.. paradijs echt wel!!

We slapen de nacht in hangmatten. ‘s Avonds drinken we rum en gaan we nacht zwemmen. Wooow we voelen ons als in Avatar. De plankton licht helemaal op als je het water laat bewegen. Je zwemt dus in het pikkedonker en overal om je heen zie je felblauwe lichtjes. Super mooi!

De dag erna gaan we lekker bakken op het strand. Wat snorkelen, hapje eten, wat kletsen. Perfect dagje. Julien, Dani en Sena gaan aan de slag met verse kokosnoten die we een . hele tijd later ook opeten. Mmmmm Ik vond dat nooit lekker, maar hier is het overheerlijk! Hoort gewoon bij het paradijsgevoel. En nu kan ik best eens meedoen met Expeditie Robinson. Drink uit een kokosnoot, loop met je billen bloot! De dag kan bijna niet perfecter als we erachter komen dat er een zeeschildpad in de buurt is. Dani en ik rennen als gekken het water in en wooooowwwww daar is een super grote mooie schildpad. Echt wow zo geweldig!! Ik werd echt helemaal gek! Zo gaaf!! En oooh wat ben ik blij met mijn onderwatercamera! PARADIJSSSSSSS!

Na nog een nachtje in onze fijne hangmatten, worden we wakker door de vogeltjes, geluid van de golven en het geruis van de palmbomen. Wauw. Maar Merel, Sena en ik gaan weer richting Santa Marta. Ons eerste afscheid deze trip is aangebroken. Die mensen zijn even je beste vrienden, maar hop nu richting Cartagena. Adios new friend y hola Cartagena! Gelukkig kunnen we in de bus nog nagenieten van Tayrona. We zijn namelijk allebei nogal verbrand en schuurt zo fijn met je backpack. Toch fijn zo nagenieten.

We hebben ondertussen al weer van alles beleefd in Cartagena, maar dat bewaar ik voor een volgende keer. Voor de nieuwsgierigen:

La cucaracha, la cucaracha. Yo no puede caminar. Porque no tiene, porque le falta un cigarro que fumar...