Bariloche, ineens zijn we dan in Argentinië voor een paar dagen. We wilden namelijk eigenlijk heel graag naar Torres Del Paine in het zuiden, maar met onze tijd die we hebben en in dit seizoen werd dat afgeraden. Bariloche lijkt er een beetje op blijkbaar! Oh en wat is het mooi! De eerste dag hebben we niet heel veel gedaan. Even beetje rondkijken in de stad enzo. Dit stadje ligt aan een heel groot meer en wordt omringd door bergen. Erg mooi! En Bariloche is blijkbaar DE stad om chocolade te kopen! Met andere woorden IK ZIT HIER GOOOEEEDDD! Eeen hele straat vol met chocolade winkeltjes. HEAVEN (hoor even engelen zingen enzo!) Wij hebben dan ook een paar chocolaatjes gekocht. Lekker zeg!!!

Al die chocolade is natuurlijk niet goed, dus hop sporten! We willen namelijk niet op de Chileense kindjes gaan lijken (die zijn echt dik! Echt veel dikke kinderen) We gaan mountainbiken! ! 27 km berg op en berg af! Maar wauw wat een omgeving. Fiets je daar tussen de bergen met sneeuw, een meer aan de rechterkant met helderblauw water, super mooie uitzichten. Echt heel mooi. Klinkt nu net alsof ik daar rustig op het fietsje zit te genieten… Maar niets is minder waar! Het is hier zeker geen Nederland…. Die berg op..OH MIJN GOD! Super steil, echt 3 km per uur, en maar trappen, knieën die verzuren, hijgend als een paard met bronchitis, je kan het! Kom op! Je gaat het halen! Bijna daar! Dadelijk gaan we weer berg af! JE GAAT HET HALEN!!! Maar na 10 meter geef ik het dan toch maar op en ga wel lopen! En dan kom je op dat heerlijke moment dat de berg naar beneden gaat! Hup die fiets op, beentjes omhoog en doen alsof je op een scooter zit. Just like old times. Ofja in mijn geval doe ik dat wekelijks, maar ik ben dan ook wel een geval apart. En dan voel je je helemaal geweldig, die wind door je haren, super hard wauw.. maar dan is daar weer die berg op… Gelukkig gaat die weer omlaag haha. Ja dat was echt een hele mooie tocht!

De dag erna gaan Merel en ik naar Cerro Tronador. Dit is een hele mooie gletsjer in het nationaal park Nahuel Huapi. Eerst door het hele park heen met een busje. En dat is een uitdaging voor mij…. Ik ben namelijk altijd de hyperactieve adhd’er.. Maar zet mij in een wiebelend busje en ik slaap. En dat is zo zonde met zulke trips! Het is zo mooi, maar ik kan gewoon niet mijn ogen open houden! Gelukkig stoot Merel me aan als er echt iets moois is! Na een tijdje komen we bij de gletsjer. Echt heel erg mooi! Boven op de gletsjer ligt zo’n 100 meter ijs en sneeuw. Dit valt geregeld naar beneden en valt dan de diepte in over de berg, stenen, zand en alles wordt meegesleurd. En dit maakt het geluid van onweer. Daarom heet deze berg zo. De berg van het onweer. Wij hebben dit twee keer mogen horen en heel het gebied dondert dan. Echt heel erg gaaf! En wauw wat ziet het er mooi uit! Zo’n immens gebied. Wauw!

We besluiten om naar Puerto Montt te gaan in Chili weer. Hier nog 2 weekjes en dan komen we weer terug naar Argentinië. We regelen meteen een boot naar Chaiten. Terwijl we aan het wachten zijn tot het loket open gaat krijg ik meerdere smsjes van mam. Of ik zo snel mogelijk terug wil bellen. Het klinkt stom maar mijn eerste gedacht is PIP!!! Dus ik met trillende handen snel opbellen. En ja hoor.. mijn nachtmerrie komt uit. Pip is weggelopen! Hij was op vakantie bij Iris, omdat pap en mam ook op vakantie waren. En blijkbaar was Pip toch wel heel erg down en heeft hij het ineens in zijn kop gekregen dat hij weg moest daar. Pip is nog nooit weggelopen en loopt eerder in de weg voor je voeten.. Ik kon het dan ook echt niet geloven in eerste instantie. Hoe kan dit? Waarom? Waar is hij? Waarom zit ik hier?. Met plannen van deze reis had ik soms al het gevoel dat er iets ging gebeuren. Moet ik wel gaan? Kan ik Pipje wel missen? Ook de eerste reactie als mensen vroegen wie ik het ergste ging missen was Pip. Ik ben zo dol op dat hondje en wij hebben zo’n hechte (okee soms een beetje vreemde) band. Het zou echt een van de ergste dingen zijn als er iets met Pip zou gebeuren als ik weg was. En het gebeurd.. Pip is weggelopen. Al 2 dagen geleden! 2 dagen op straat. Iedereen die Pip wel eens heeft gezien weet waarom ik helemaal gek werd. Pip is niet stoer… heeft ook niet echt een honden instinct.. Zit ik daar op een haven. We moeten naar een ander dorpje waar we vannacht blijven. Dat betekent dat ik dadelijk geen wifi meer heb. Geen contact met Mark en mam.. Wat is dat een verschrikkelijk gevoel. Normaal gesproken is een uurtje geen wifi lekker bevrijdend, nu is het echt een nachtmerrie voor me. Merel moet nu ook echt alles doen. Ik loop haar achterna en dat was het. Ze heeft echt 10 paar ogen nodig, anders kan ik elk moment worden overreden ofzo. Ik zie niks. Pip is weg.. Pip is weg.. Pip is weg..

We gaan naar het dorpje Puerto Varas. Een gezellig dorpje met uitzicht op 2 vulkanen. Wauw zou ik normaal zeggen. Nu denk ik alleen maar waar is het hostel en wat is de wifi code? Terwijl ik aan het skypen ben met Mark komt er opeens een kerel de kamer binnengerend. DE VULKAAN IS UITGEBARSTEN!! Huh??? Wat? De vulkaan Calbuco is al zo’n 200 jaar een slapende vulkaan en is zojuist uitgebarsten. Dit leidt me dan toch wel een beetje af. Zoiets zien de meeste mensen niet in hun leven en ik zal het zeer waarschijnlijk ook niet meer zien. Maar wil ik het buiten gaan kijken, dan betekent het dat ik geen contact kan blijven houden met thuis.. Dat contact is alles wat ik nu heb hier. Het enige lijntje met thuis. Het is echt niet leuk om op zo’n moment aan de andere kant van de wereld te zijn. Zelfs niet met een vulkaan die aan het uitbarsten is. Maar ik ga toch even kijken en het ziet er wel echt spectaculair uit! Ook wel een beetje eng! Wij zitten er 30 km vandaan. Wat gaat dit voor ons betekenen? Komt er lava hier? Wat gebeurt er met alle as? Moeten we wel blijven? Ondertussen zie je de locals als een malle naar de supermarkt gaan om eten in te slaan. Dus Merel gaat ook maar even snel. Wie weet hoe het stadje er morgen bij ligt. Er ligt namelijk een super grote wolk boven het stadje en dat komt over een paar uur naar beneden. Ik ben heel even afgeleid maar ga toch weer snel naar binnen. Niks is nu belangrijker dan Pip. Oh wat ben ik kapot van dit nieuws! En het rotte is dat tijdsverschil. Het zoeken is gestopt, omdat het donker is in Nederland. Bij mij is het pas 5 uur in de avond! Ik moet dus een hele avond en nacht wachten voordat er weer iets kan gaan gebeuren. Ik slaap dan ook gewoon niet. Rond 3 uur in de nacht bij mij begint de dag in Nederland namelijk alweer. Misschien komt er nieuws? Helaas.. geen Pip.. Lig je daar in bed. Je moet eigenlijk gaan slapen, maar het enige wat ik kan denken is Pip.. Pip is weg...Pip gaat dood…Pip ligt ergens.. Ik hoor allemaal stemmen op de gang. De vulkaan is nu echt lava aan het spuwen. Kijken natuurlijk! Wel heel gaaf. De dag erna nemen we de ferry naar Chaiten. Weer een stukje verder naar het zuiden. Deze ferry zou super mooi zijn. Je kon dolfijnen en alles zien volgens onze Israelische planner.. Helaas heeft hij deze ferry van het zuiden naar het noorden genomen en wij van het noorden naar het zuiden. De ferry gaat dan in de nacht… helemaal niks gezien dus. Ik had ook geen bereik en hoopte dus heeeeel hard op goed nieuws toen ik weer wifi had. Maar nee.. nog altijd geen spoor van Pip. Ik had het gehad. Ik geloofde er niet meer in en had totaal geen zin meer in mijn reis. In het dorpje was niks. Dit dorpje is in 2008 getroffen door een vulkaan en is dus helemaal nog in aanbouw. Maakt je stemming er niet beter op. Dus de bus naar een ander dorpje en vanuit daar hebben we gelift. Ook wel leuk en spannend om te doen, maar ik kon er niet van genieten. Ik heb toen al een beetje besloten dat ik naar huis zou gaan. Niet om mee te zoeken, er werd alles aan gedaan. Maar ik trok het niet. Voor Merel werd het er ook niet leuker op en ik wilde echt niet meer. Hele tijd dat reizen, andere bedden, die tas, bussen. Dan is het opeens helemaal niet meer spannend en leuk. Maar vooral rot. Je wil op één plaats blijven, maar daar hebben we de tijd niet voor. Ondertussen merken we dat het hier echt LOW season is. Alles is dicht, er rijden geen auto’s, tours worden gecancelled. En ik wil gewoon naar huis. Maar ja ik kan moeilijk Merel hier achterlaten. Ik besloot toen om het tot 3 mei vol te houden. Dan hebben we onze vlucht naar Buenos Aires en vanuit daar wilde ik een tijdje naar huis. Even opladen en dan weer door. Want hier blijven ging niet voor mij op dat moment. Ik zat er echt doorheen. Wat heb ik me rot gevoeld.. In Coihaque vertelde ik Merel van mijn plan. Ze zag het natuurlijk wel aankomen, want ik kon niets anders dan huilen, maar het was toch ook echt rot voor haar. Zitten we dan. Op een bed tegenover elkaar, ik ga naar huis. Merel moet alleen naar Afrika…Dit was niet hoe we het hadden gepland. Wat een ontzettende rotte beslissing om te maken. Maar het ging gewoon niet! Ik kan niet verder hier op dit moment… Maar het wordt een pauze. Ik ga wel door met deze reis uiteindelijk. We besluiten om de volgende dag weer verder te reizen, want hier is alles dicht.

En juist nu we echt op ons dieptepunt zitten word ik wakker gebeld! Ik heb het eerst niet door, ik dacht dat ik mijn wekker hoorde. Maar NEEE DAT IS MIJN RINGTONE! EN DAT BETEKENT MAAR 1 DING! Ik spring uit bed, ofja val uit bed! PIP IS GEVONDEN!! PIP IS VEILIG EN GEZOND! Ik hoor echt 30 mensen aan de andere kant van de lijn. Iedereen huilt, iedereen is blij! Ik spring echt als een malle door de kamer en Merel doet vrolijk mee! PIP IS ER!!! Wat een fijne manier om wakker te worden!!! PIP IS ER!!!! OOOH WAT BEN IK OPGELUCHT!

We moeten echt snel doen, snel naar de bus. Dit is wel even jammer! Het liefst zou ik blijven skypen met Mam en Mark enzo! Maarja ik moet door. We komen in het dorpje Cerro Castillo. Een soort mini Torres Del Paine staat er in de lonely planet. Ik ben super blij, maar toch moet ik nog even in een andere modus komen. Chili is nog steeds niet wat we ervan hadden verwacht. We zijn echt allebei toe aan iets heeel moois, zeker ik na deze rotweek. Ik ga niet meer naar huis, maar ik zou nog steeds het liefst gaan eigenlijk. Even Pip knuffelen, even Mark, pap, mam, Bianca, Chantal en Iris zien die ECHT ALLES hebben laten liggen deze week. Maar dat gaat niet, doe ik ook niet. Maar dan wil ik wel echt even iets moois zien om deze rotte week af te sluiten. In dit dorpje is net iemand gestorven en iedereen is in rouw. Alle tours en alles is dicht.. top.. We willen hier weg. We gaan snel een bus regelen voor morgen. Maaarrrr de vriendelijke (niet dus), ongeduldige half Chinees??/Spaans sprekende mensen hebben ons op de verkeerde plaats laten wachten op de bus. Echt 5 mensen zeiden ja daar moet je zijn…niet dus… Bus gemist!!! Proberen te liften dan maar. Lukte vorige keer ook prima. Na 2 uur in de kou te hebben gestaan is er geen één auto voorbij gekomen! Dit is echt niet leuk. We moeten echt even een opsteker hebben. Bah wat valt Chili ons tegen op dit moment..

Na regen komt zonneschijn?? We hebben iemand betaald die ons naar de ferry brengt om naar Chile Chico te gaan en daar is eindelijk ons zonnetje! In een hostel ontmoeten we Jerôme, wij noemen hem James Franco. Hij gaat met ons een hike doen samen met onze gids Raul. En wauw, wat heb ik genoten. Wat een mooi gebied! Een meer zoooo blauw dat het gewoon onnatuurlijk is. En zo gelachen met z’n drietjes.We gooiden stenen van de berg en luisterden dan hoe ver die komen. James gooit er een en sssttt stil stil… PLOF, die steen kwam net een meter ver en hield meteen op met rollen haha.. Merel en ik waren er een stuk beter in, dat was duidelijk! Ik heb echt de hele dag met een grijns op mijn gezicht gelopen. Ja ik ben er weer! Ik kan weer genieten! Dit is het Chili waar Merel en ik op hoopten! Ooh wat had ik dit nodig! Terwijl ik daar geniet van een super uitzicht voel ik me pas echt weer happy hier! Ik hoef niet meer naar huis. Pas over een aantal maanden. Merel en ik gaan genieten van onze laatste week en gaan dan naar het heerlijke Afrika, waar we beide al zoveel fijne herinneringen aan hebben. Ja ik ben er weer!

We hebben deze dag afgesloten met een heerlijk feest diner met een hele gebraden kip. Daarna lekker marshmellows in het vuur!

Maar we gaan ons zonnetje James Franco verlaten en gaan richting El Calefate. 22 uur met de bus. Een hel zou je denken? Nee hoor, hier hebben ze zo’n luxe, zachte busstoelen. Je kan bijna gewoon liggen en ik heb dan ook vrijwel de hele busrit geslapen. Had het even nodig. Bij een tussenstop van een paar uur net over de grens hebben we een Nederlander ontmoet en die heeft ons het hele dorp en allerlei mooie uitkijkpunten laten zien met zijn auto. Echt super aardig!

El Calefate is zooo mooi! Dit is het echte Patagonië. We doen een excursie naar Perito Moreno. Een van de beroemste gletsjers in dit gebied. Wauw wat is dat gaaf! Een hele muur van ijs. Overal hoor je gekraak, er vallen stukken af en dat klinkt echt zoals in Ice Age als Scratch zijn nootje in het ijs duwt. Wat een gebulder! Klinkt echt alsof die hele gletsjer doormidden splijt. Merel en ik vinden het zoooo gaaf. Elke keer als je met je rug ernaartoe staat en weer kijkt heb je echt zoiets van WOOW wat mooi! En dat 3 uur lang. Ja echt heel erg gaaf!

De dag erna gaan we naar El Chaltén. Dit blijkt het allermooiste dorp ooit te zijn ofzo, want dat krijgen we al 3 weken te horen! Gaan jullie NIET daarheen? Ooh je MOET daarheen! Maar onze bus kon alleen naar El Calefate, dus dan maar een dagtripje. En ik snap wel waarom iedereen zo enthousiast is. Een dorpje wat tussen de hoge, besneeuwde bergen ligt. Het dorpje kijkt uit op Cerro Tore en Fitz Roy. We gaan eerst een hike naar de Fitz Roy doen. Baja is het.. makkelijk dus.. Ik weet niet wie die borden heeft bedacht. Elke keer staat er baja. Na pas 5 minuten super steil omhoog zijn Merel en ik steeds helemaal kapot. Echt niks baja! Wat kunnen wij dan schelden en klagen haha. Elke keer weer. Soms snap ik niet zo goed waarom we dit elke keer weer doen. Waaarom moeten we die stomme berg omhoog!!?? Na een flink uur berg op te hebben gelopen hebben we wel echt een heeeel mooi uitzicht! En dan zijn we weer zooo vrolijk! Wauw wat een geweldige hike. Om vervolgens aan een nieuwe hike te beginnen en dan begint het klagen weer all over again. Maar na zo’n zware hike vinden we dat we iets lekkers verdienen. Elke keer weer. Dat maakt veel goed.

In Argentinië is de alfajor de populairste snack die je kan krijgen. Een soort chocolade cake/koek met dulche de leche erin. Dat stoppen ze trouwens overal in. Een soort caramel pasta. Ik vind het super lekker en ben erg blij dat ze het overal in proppen. Merel is er meestal iets minder kapot van. Maar in de alfajor is het goed. En alfajor is GOOEDDD! We hebben ons ijsjes onderzoek even op een lager pitje gezet en zijn nu met een diepgaand onderzoek bezig naar de beste alfajor. Van horen zeggen is dat die van Havana. Dus die moeten we zeker proberen!

We zijn ondertussen in Buenos Aires aangekomen. We slapen bij Diego. Merel heeft hem ontmoet in Chili en heeft meteen een slaapplaats geregeld. En wat zijn we blij met hem! We komen aan in zijn huisje en zijn vader heeft l ocro gemaakt voor ons. Een soort gevulde soep. Erg lekker! Maar just in case hebben ze ook een kei lekkere, dikke, grote pizza voor ons besteld. Merel en ik hadden ons al volgepropt in het vliegtuig, maar moet nu toch ook alles opeten. Is anders ook zo sneu! Ook met het ontbijt staat er voedsel voor 10 mensen. Diego heeft een heel programma gemaakt (serieus uitgewerkt op zijn computer haha) en laat ons de stad zien. Wel leuk, hij heeft allemaal van die leuke weetjes. Over twee rijke families die ruzie hadden, een geest die rondspookt in een kerk, waarom er afbeeldingen staan op een plein. Vind ik altijd erg leuk om te horen zulke dingen!

Ik heb nu ook weer een nieuwe camera gekocht (dezelfde haha) dus ik ben weer helemaal happy! In de avond zijn we naar La bomba de tiempo gegaan. Dit is een club waar een trommelband speelt. Zo gaaf! Die sfeer, iedereen dansen, bier in liter glazen. Erg leuke avond gehad! Wel veeel Nederlanders! We zijn op onze reis nog weinig Nederlanders tegen gekomen, maar die verstoppen zich dus blijkbaar hier allemaal! Maar ja erg gave avond!

Onze één na laatste dag in Zuid-Amerika is aangebroken! Mrgen vertrekken we alweer richting Afrika. Ik heb ondertussen de alfajor van Havana geprobeerd en dit is dus echt niet de beste! Lekker allicht, maar er zijn lekkerdere. Oh als je ooit naar Argentiníë gaat eet dan geen 3 alfajors op een dag. Dat is een beetje teveel!

We zijn naar Tigre gegaan. Heel leuk. Allemaal eilandjes en riviertjes in plaats van wegen. Alle mensen zitten hier rustig aan de mate. Een soort kruidenthee. Je ziet werkelijk iedereen lopen met een speciaal glas daarvoor, een soort rietje/lepel en een thermoskan met heet water. En smerig dat het is! Maar blijkbaar proeven zij er iets anders in.. Waarom zou je anders de hele dag met een thermoskan rondlopen!

We hebben gisteren een hele leuke bbq gehad met de familie van Diego. Leuk om te zien hoe deze mensen leven. Vandaag nog een laatste dagje in Buenos Aires en dan AFRIKAAAAA!!! ZIN IN!