Dus… Cartagena! Iedereen die we spreken is heel enthousiast over deze stad! We hebben er zin in! We hebben deze keer geen hostel geboekt, want er zijn er zoooveel daar! We hebben wel een leuk en goedkoop hostel uitgezocht via de lonely planet. 15.000 pesos per nacht staat er. Dat is dus 5,36. Prima prijsje, zeker omdat we door de busreis enzo al behoorlijk tegen ons budget aanlopen deze dag. Wij vol goede moed naar the chill house hostel. 15.000?? Nee hoor doe maar 30.000. En dat is voor Nederlandse maatstaven nog niet veel. Maar dat is dus wel 1/3 van ons budget. Wat we NIET hebben. Dus op zoek naar een nieuw hostel. We komen in het wijkje Getsemania. Ziet er erg gezellig uit! Leuke hostels, maar allemaal te duur!! Het wordt ondertussen best laat en wij lopen nog op straat met onze backpacks… Dat doet niet veel goeds voor je humeur kan ik zeggen. Na een tijdje worden we aangesproken door een beetje een sjovele man (lees zwerver). Hij weet wel een goedkoop hotel. Wij zijn ondertussen super chaggie en willen gewoon een bed. Jaaa prima. De man neemt ons mee naar een hotelletje tegenover een suuuper leuk hostel (waar we al waren geweest). We krijgen voor 15.000 een prive kamer. LUXE!! Maar ja.. het is niet voor niks zo goedkoop als de rest. In het gangetje van het hotel is het overigens best druk met allemaal mensen…. Die waarschijnlijk allemaal op straat wonen jeej… De eigenaar komt meteen met een HUGE spray aanzetten want er zit een kakkerlakje in onze kamer. Ohh één kakkerlak kunnen we wel hebben. Maar hij spuit ALLES onder… de hele muur, het bed, de vloer. En door die spray komen er heel wat meer beestjes tot leven. HELP?? Moeten wij hier slapen? We gaan er gewoon voor. Het is maar één nachtje. Niet zo aanstellen, komt goed. We gaan gewoon heel veel drinken en op stap en dan zien we de kakkerlakken niet. So we did. Rum, fles wijn, lekker op stap in het leuke hostel tegenover. Daar was een goed feestje. Maar om 3 uur moesten we dan toch echt terug naar ons zwerver-kakkerlakkenhotel. Wat een nacht… Het was echt super heet. Zo’n 30 graden. We wilden perse in onze sleepsheet slapen. Het bed kraakte aan alle kanten, overal kropen beestjes!! Zooo verschrikkelijk. We besloten om de wekker op half 7 te zetten en dan zo snel mogelijk weg te gaan. Na een uur sliepen we eindelijk, maar ik met mijn fantasierijke dromen schreeuwde ons natuurlijk na een kwartier al weer wakker. KAKKERLAKKEN OVERAL KAKKERLAKKEN! Ik zat op mijn knieën op het bed want het hele bed zat onder! Niet waar natuurlijk, het is maar een droom. Na een tijdje slapen we weer en begin ik weer te gillen! ER LIGT EEN MAN ZONDER TANDEN NAAST ME!! Weer niet waar, maar Merel heeft een hele goede nachtrust gekregen, dat is duidelijk…. Sorry ;) We zijn soms zelf zwervers en doen heel cheap enzo, maar dit gaat toch net een stapje te ver voor ons. Als we in het vervolg door een zwerver mee worden genomen naar een hotel, rennen we heel snel de andere kant op!

Om half 7 zijn we echt het hotel uitgesprint. Haren niet gekamt of niks, Merel haar lenzen niet eens in. WEG DAAR! Met hangende pootjes naar the chillhouse dan maar. We betalen graag 30.000 pesos nu! Ze ontvingen ons daar gelukkig heel vrolijk en we hebben daar nog een fijne nacht gehad! Er kwam een nieuwe kerel in onze kamer en binnen 1 minuut werd ons al cocaïne aangeboden…Dood normaal hier joh. We hebben wat rondgestruind door Cartagena. Wel worden we achtervolgd door poep… Eerst staat er een man in een winkel te poepen?? WHY? En daarna is een zwerver zijn broek midden op straat aan het schoonmaken, omdat hij erin had gepoept. Vervolgens komen we die poepwinkelman weer tegen! Bahhh we willen weg hier! Naar Medellin. Bus van 15 uur, weer prima trouwens. Heb weer heel veel mensen horen klagen, maar snap echt niet waarom!? Wij hadden namelijk alweer 2 stoelen per persoon. Prima geslapen!

We hebben een 5 liter fles gekocht voor water. Die 1 liter flessen constant zijn irritant. We noemen hem Wilson. En zijn echt blij met onze nieuwe vriend. Wilson gaat overal mee naartoe!

In Medellin ontmoeten we in ons hostel Shari. Een Belgisch meisje. We gaan meteen door naar Piedra del Peñol. Een hele grote rots in een ander dorpje haha.. kom je in zo’n grote stad en ga je naar een ander dorpje. Logisch. We zijn zo aan het kletsen met Shari dat we vergeten uit te stappen bij de metro. Erg gezellig dus! Piedra is heel mooi en je kunt er helemaal op klimmen, maaarrrrr 12.000 pesos. Te duur voor deze arme sloebers…We gaan lekker een stuk wandelen naar Gautape. Een heel lief, kleurrijk, schattig dorpje! We hebben daarna geen zin om weer terug te moeten lopen, dus gaan we liften (ja mam haha). Een jeep stopt voor ons en een creepy tandloos mannetje zit ook achterin. Hij helpt Merel wel even met instappen. Tandloos pakt even goed die lekkere billen van Merel daarbij vast. Ach ja, een oude man moet ergens zijn plezier vandaan halen. Maar hij is echt een beetje vies. Hij heeft van die smerige nagels, helemaal zwart en blijft maar in het Spaans tegen ons aan praten. En ik zit tegenover hem en hij legt steeds zijn poepnagelhandjes op mijn knie… Jeej.. top! Ik maar blijven wiebelen met mijn knie, maar de hint is niet duidelijk voor tandloos. Wilson heeft helemaal geen last van tandloos, de lucky bastard..Gelukkig hoeven we maar echt 5 minuten in die auto te zitten en kunnen we de bus pakken. Dag tandloos!

We gaan een paar flessen wijn halen en besluiten om deze op te drinken in de kabelbaan die boven Medellin gaat. Dit is namelijk gratis als je toch al met de metro gaat. Perfect uitstapje. We zijn 2 keer op en neer gegaan en hadden in die tijd 3 flessen rose op. Erg gezellig! We hebben zooo gelachen. Terug bij de metro kwamen we twee meisjes tegen. Ofja een is een meisje en de ander een transgender. Wat ik trouwens heel dapper vind in dit land. Wij accepteren zoiets (de meesten dan). In Colombia is dit heel wat minder. Ze vragen of wij mee op stap willen en ze blijft maar vragen of wij het niet erg vinden om met haar rond te lopen enzo. Ze was kei grappig en we hebben echt super hard gelachen. Zeker toen wij zooo erg naar de wc moesten na die drie flessen rose dat we maar gewoon op straat zijn gaan zitten. Oei.. we veranderen echt in zwervers als ik het zo teruglees allemaal! Maar het was een erg geslaagde avond!

De dag erna zijn we de stad alweer beu. Wij zijn gewoon geen stadsmensen! Wilson, Merel en ik gaan naar Salento. Daar kan je naar Valle Del Cocora en dat lijkt ons zooo mooi! Dus de metro in. We komen aan op het station en zijn echt zou verrast dat we alles zo goed doen vandaag! Te vroeg gejuicht.. verkeerde station. Wij staan in Noord en moeten naar zuid. Top… bus in naar zuid. Daar de bus naar Armenia. Komen we daar aan na 8 uur is onze bus naar Salento al weg!! Jaa heee!! We kunnen gelukkig een bus naar Circusa pakken en dan een taxi naar Salento (wel iets duurder dan verwacht maarja, we moeten iets) We hebben nu ook weer geen hostel geboekt want er zijn super veel hostels in Salento. Ofja we hadden wel een hostel gemaild dat we wilden komen, maar niks meer van gehoord. We komen in Salento aan en dat hostel was vol. Hij stuurde ons naar stuk of 5 andere hostels. Vol.. we bellen overal aan maar alles is vol. Onee niet weer he! Wat moeten we nu! Alles is dicht want het is ondertussen 11 uur ‘s nachts. We lopen een beetje wanhopig rond en worden opeens aangesproken door een man. Nee geen zwerver deze keer ;) Hij heeft een hostel en zit ook vol, maar wil wel een matrasje in de woonkamer leggen voor ons. Dus na een uurtje liggen wij lekker cosy op een klein matrasje lepeltje lepeltje te slapen. En hebben ook nog echt goed geslapen ook!

We staan vroeg op voor Valle Del Cocora en gaan samen met Chris een Amerikaan op pad. Wel een beetje raar. Chris en Lisan samen op pad, de jungle in.. hmm maar wij zijn wel levend terug gekomen gelukkig! Wij hadden natuurlijk Merel bij ons! Hele mooie tocht, waarbij we flink moesten klimmen. Bovenaan de berg was een schattig huisje waar super veel kolibries zaten. Geweldige beestjes. Die vleugeltjes hoor je helemaal zoemen als ze vliegen. Zo snel gaan die! We zagen ook nog een neusbeertje. De terugweg was iets minder, omdat het begon te regenen. Zeker toen we bij de hoge palmen aankwamen, regende het erg hard. Deze bomen zijn tekenend voor Valle Del Cocora en het gebied, overal zie je de palmbomen terug. Ze zijn dan ook wel echt heel erg mooi! Ik was die regen zo vergeten! Super mooie wandeling gehad van zo’n 6 uur! Geweldige ervaring rijker weer! Alleen als we terugkomen is Wilson weg… WILSONNNNNNNN!!!

De dag erna wilden Merel en ik weer terug voor die palmbomen. Misschien zou het nu niet zo mistig en regenachtig zijn, maar helaas. De bergen zagen er weer erg bewolkt uit. Dus zijn we een coffee tour gaan volgen. Dat hoort ook echt bij deze streek. En omdat wij allebei dol op koffie zijn (IEUW!!), moeten we dat natuurlijk doen! We hebben zelf koffiebonen geplukt en geleerd over het proces enzo. Best leuk om te doen! Ik heb zelfs een half kopje koffie gedronken, maar ik lust het nog steeds niet ;). We hebben ook twee hondjes erbij gekregen. Die hebben ons echt 2 km gevolgd toen we naar de coffee farm liepen. We hebben ze Vin en Poeps genoemd. Hmm… weet alleen niet waar ze nu gebleven zijn??

Onze tijd in Colombia is alweer bijna op! 2 weken zijn echt voorbij gevlogen, al voelt het alsof ik al 3 maanden weg ben ofzo! We gaan weer richting Bogota. Dus weer een nachtbus. En ja mijn wens is uitgekomen. Ofja wens… Merel en ik moesten apart gaan zitten. Merel zat naast een jonge vrouw met maar liefst 2 kinderen op schoot. En na een uurtje vond ik het zo zielig dat we ruilden. De bus zou namelijk toch nog een stop maken en dan zouden er heel veel mensen uitstappen. Maar de busrit ging niet zo vlot als gedacht, heel veel file door een ongeluk ofzo. Gevolg is dat ik tot 3 uur ‘s nachts naast haar heb gezeten. Zij zat half op mijn stoel, twee kinderen van zon 2 en 4 jaar ofzo lagen op haar. Hele tijd een schouder tegen me aan, ik zat op één bil. En owee als ik een beetje verschoof. Die ruimte werd meteen ingenomen! En het was echt heeel erg koud in de bus deze keer. Om het verhaaltje compleet te maken, begon een van de kinderen ook nog over te geven. SUPER FIJN! En mams had een megagrote telefoon, hele tijd te appen. En ik kan best een woordje Spaans lezen en mevrouw zat fijn over mij te roddelen dat ik zoveel plaats in beslag nam. Super gezellige vrouw. Best friends nu. Maarja in mijn vorige verhaaltje vertelde ik over alle luxe in de bus, dus ik mag eigenlijk niet al te hard klagen. En vanaf 3 uur had ik fijn twee stoelen voor mezelf, zonder kots, en heb ik nog heel even kunnen slapen!

Nu nog een dagje rondstruinen door Bogota en dan morgen naar Bolivia! Weer een heel nieuw avontuur!